Sierściak
| Abrothrix | |||
| Waterhouse, 1837[1] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – sierściak chilijski (A. sanborni) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
sierściak | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Mus longipilis Waterhouse, 1837 | |||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Podrodzaje i gatunki | |||
| |||
Sierściak[6] (Abrothrix) – rodzaj ssaków z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce Południowej[7][8][9].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 66–138 mm, długość ogona 48–96 mm, długość ucha 12–20 mm, długość tylnej stopy 18–30 mm; masa ciała 12–65 g[8][10].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj (w randze podrodzaju w obrębie Mus) zdefiniował w 1837 roku angielski przyrodnik George Robert Waterhouse na łamach Proceedings of the Zoological Society of London[1]. Na gatunek typowy Waterhouse wyznaczył (oryginalne oznaczenie) sierściaka długowłosego (A. longipilis).
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Abrothrix (Habrothrix): gr. αβρος abros ‘miękki, delikatny’; θριξ thrix, τριχος trikhos ‘włosy’[11].
- Chroeomys: gr. χρωικος khrōikos ‘kolorowy’, od χρωζω khrōzō ‘kolorować, plamić’[12]; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[13]. Gatunek typowy: Akodon pulcherrimus O. Thomas, 1897 (= Acodon jelskii O. Thomas, 1894).
- Angelomys: Ángel E. Spotorno (ur. 1943), chilijski zoolog; gr. μυς mus, μυος muos ‘mysz’[4]. Gatunek typowy: Mus olivaceus Waterhouse, 1837.
- Pegamys: Margaret „Peg” Smith, amerykańska zoolożka; gr. μυς mus, μυος muos ‘mysz’[5]. Gatunek typowy: Abrothrix illutea O. Thomas, 1925.
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Do rodzaju należą następujące gatunki zgrupowane w czterech podrodzajach[14][10][7][6]:
- Abrothrix Waterhouse, 1837
- Abrothrix longipilis (Waterhouse, 1837) – sierściak długowłosy
- Abrothrix hirta (O. Thomas, 1895)
- Abrothrix manni D’Elía, Teta, Upham, Pardiñas & B.D. Patterson, 2015
- Abrothrix sanborni (Osgood, 1943) – sierściak chilijski
- Abrothrix lanosa (O. Thomas, 1897) – sierściak wełnisty
- Chroeomys O. Thomas, 1916
- Abrothrix jelskii (O. Thomas, 1894) – sierściak Jelskiego
- Pegamys Teta, Cañon, B.D. Patterson & Pardiñas, 2016
- Abrothrix illutea O. Thomas, 1925 – sierściak szary
- Angelomys Teta, Cañon, B.D. Patterson & Pardiñas, 2016
- Abrothrix andina (R.A. Philippi, 1858) – sierściak andyjski
- Abrothrix olivacea (Waterhouse, 1837) – sierściak oliwkowy
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nieuzasadniona poprawka Abrothrix Waterhouse, 1837.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b G.R. Waterhouse. Meeting numerous species of the genus Mus, forming part of the collection presented to this Society by Charles Darwin. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 5, s. 21, 1837. (ang.).
- ↑ J.A. Wagner: Supplementband. W: J.Ch. Schreiber: Die Säugthiere in Abbildungen nach der Natur, mit Beschreibungen. Cz. 3. Erlangen: Expedition des Schreber’schen säugthier- und des Esper’schen Schmetterlingswerkes, 1843, s. 516. (niem.).
- ↑ O. Thomas. The grouping of the South American Muridae commonly referred to Akondon. „The Annals and Magazine of Natural History”. Eighth series. 18, s. 340, 1916. (ang.).
- ↑ a b Teta i in. 2016 ↓, s. 178.
- ↑ a b Teta i in. 2016 ↓, s. 180.
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 244. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 430. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 509–511. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Abrothrix. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-03].
- ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 274–275. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 72, 1904. (ang.).
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 56.
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 160.
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-08]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 1–316. (ang.).
- P. Teta, C. Cañon, B.D. Patterson & U.F.J. Pardiñas. Phylogeny of the tribe Abrotrichini (Cricetidae, Sigmodontinae): Integrating morphological and molecular evidence into a new classification. „Cladistic”. 33 (2), s. 153–182, 2016. DOI: 10.1111/cla.12164. (ang.).