Skalne meczety na półwyspie Mangystau

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Meczet Beket ata (2020)

Skalne meczety na półwyspie Mangystau – zespół pięciu skalnych i podziemnych meczetów wykutych w skale wapiennej, znajdujących się na półwyspie Mangystau w obwodzie mangystauskim, w południowo-zachodnim Kazachstanie.

Od 2021 roku budowle figurują na kazachskiej liście informacyjnej – liście obiektów rozważanych do zgłoszenia na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Wnętrze skalnego meczetu Karaman ata (2021)

Półwysep Mangystau znajduje się w południowo-zachodnim Kazachstanie, między zachodnią krawędzią płaskowyżu Ustiurt na wschodzie a Morzem Kaspijskim na zachodzie[1]. Jego obszar w większości pokrywają słone pustynie i półpustynie z licznymi konkrecjami, pasma wapiennych wzniesień oraz depresyjne zapadliska, których dna pokrywają rozległe solniska[2][3].

Krajobraz kulturowy półwyspu obejmuje kilkaset grobowców dawnych mistrzów sufickich oraz jaskinie wykorzystywane do celów religijnych, których dokładna liczba nie jest znana[1]. Pięć spośród wydrążonych w miękkich wapiennych skałach meczetów charakteryzuje się szczególnymi cechami – jako miejsca pochówków świętych sufickich uchodzą one za miejsca święte, przez co są masowo odwiedzane przez pielgrzymów z całego kraju oraz z zagranicy (np. sąsiedniego Uzbekistanu i Turkmenistanu[3])[1][2]. Kompleksy grobowe znajdują się wokół świątyń oraz w kryptach w ich wnętrzach[1][3]. Meczety oraz otaczające je nekropolie jako ważne dla lokalnych społeczności zachowały się w bardzo dobrym stanie, a suchy klimat pustynny i stosunkowo niski poziom rocznych opadów dodatkowo przyczyniają się do ich ochrony[1]. Skalne meczety półwyspu Mangystau wyróżniają się nie tylko wykorzystaniem przy budowie elementów naturalnego krajobrazu, ale reprezentują również styl pomników nagrobnych wykonywanych przez Oguzów oraz kazachski klan Adaj(inne języki)[1]. Zachowane stare mazary to głównie miejsca pochówków batyrów („bohaterów”, „walecznych wojowników”), których oręż – szable, topory i dzidy – został wykuty na niektórych nagrobkach[3].

Meczety[edytuj | edytuj kod]

Cmentarz wokół meczetu Szakpak ata (2018)
Wejście do meczetu Szopan ata (2020)

Od 2021 roku zespół pięciu meczetów figuruje na kazachskiej liście informacyjnej – liście obiektów rozważanych do zgłoszenia na listę światowego dziedzictwa UNESCO na podstawie kryterium kulturowego III[1]. Zespół obejmuje następujące meczety[1]:

  1. Beket ata(inne języki) (Ogłandy) (kaz. Бекет ата (Оғланды)) – położony na wapienno-kredowym klifie na obszarze Ogłandy, ok. 100 km na północny wschód od miasta Żangaözen[1]. Przylegający do obiektu cmentarz datuje się na X–XIX wiek, ale dokładny okres wzniesienia samego meczetu nie jest znany[1]. Jego nazwa upamiętnia sufickiego świętego, proroka, uzdrowiciela i obrońcę uciśnionych, urodzonego w połowie XVIII wieku Beketa-atę(inne języki) (Beketa Myrzagułuły)[1][2]. Meczet Beket ata jest najczęściej odwiedzanym przez pielgrzymów i turystów miejscem regionu[1].
  2. Karaman ata(inne języki) (kaz. Қараман ата) – położony ok. 60 km na północny wschód od miasta Aktau, zbudowany w XIII wieku jako mauzoleum sufity Karamana-aty, o którego życiu niewiele jednak wiadomo[1]. Część grobowców tworzących znajdującą się wokół meczetu nekropolię pochodzi z VIII–IX wieku, natomiast najnowsze – z początku XX wieku[1].
  3. Szakpak ata(inne języki) (kaz. Шақпақ ата) – znajdujący się ok. 90 km na północ od Aktau, na obszarze przylądka Tüpkaragan(inne języki)[1]. Datowany na IX–X wiek, uważany za najstarszy spośród skalistych meczetów na półwyspie Mangystau[1]. Pierwotnie świątynia zaratusztriańska[2]. Do obiektu przylega ogromna nekropolia. Na wewnętrznych ścianach meczetu widoczne są liczne malowidła wykonane najprawdopodobniej przez przedstawicieli społeczności Oguzów i Adajów[1].
  4. Szopan ata(inne języki) (kaz. Шопан ата) – położony ok. 60 km na północ od Żangaözen, u podnóży wapiennego zbocza góry zwanej również Szopan ata[1]. Meczet pochodzi z X–XII wieku i mieści groby sufickiego świętego Szopana-aty oraz jego córki. Szopan-ata zasłynął jako osoba szerząca islam wśród miejscowych pasterzy (szopan oznacza w języku kazachskim „pasterz”)[1]. Otaczający to miejsce cmentarz pochodzi z X–XIX wieku, znajdują się na nim groby oguzyjskie i adajskie[1].
  5. Sułtan jepe(inne języki) (kaz. Сұлтан епе) – znajdujący się ok. 100 km na północ od Aktau. Meczet ma 9 pomieszczeń i powstał w miejscu dawnej jaskini utworzonej przez wody powodziowe[1]. Miejsce spoczynku Sułtana-jepe – sufickiego świętego, patrona rybaków i marynarzy[2]. Na północny wschód od meczetu znajduje się nekropolia z XVIII–XIX wieku, wciąż używana przez lokalne społeczności[1].
Mapa konturowa Kazachstanu
Skalne meczety półwyspu Mangystau na mapie Kazachstanu.
Cyfry na mapie odpowiadają kolejności meczetów w sekcji powyżej

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v UNESCO World Heritage Centre, Rocky Mosques of Mangyshlak Peninsula [online], whc.unesco.org, 25 sierpnia 2021 [dostęp 2024-03-28] (ang.).
  2. a b c d e Aleksandra Kazuń, Kazachstan. Półwysep Mangyszłak – w krainie tysiąca dróg [online], wyborcza.pl, 19 października 2009 [dostęp 2024-03-28] (pol.).
  3. a b c d Robert Szyjanowski, Świat na dnie. Mangystau [online], Magazyn OFF-ROAD PL, 26 października 2015 [dostęp 2024-03-28] (pol.).