Skrajna Sławkowska Ławka
 Skrajna Sławkowska Ławka pośród podpisanych obiektów | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
2262 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty |
Skrajna Sławkowska Czuba, Zadnia Sławkowska Kopa |
| Data zdobycia |
1 czerwca 1905 |
| Pierwsze wejście |
A. Martin |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°10′02,9″N 20°10′29,9″E/49,167472 20,174972
| |
Skrajna Sławkowska Ławka (słow. Varešková priehyba, 2262 m[1]) – wąska przełęcz w bocznej grani słowackich Tatr Wysokich odgałęziającej się od grani głównej w wierzchołku Małej Wysokiej. Jest położona w jej fragmencie zwanym Sławkowską Granią[2]. Oddziela od siebie Skrajną Sławkowską Czubę na zachodzie i Zadnią Sławkowską Kopę w masywie Sławkowskiej Kopy na wschodzie[3].
Północne stoki opadają z przełęczy do Nowoleśnej Kotliny w Dolinie Staroleśnej, południowe – do Doliny Sławkowskiej[4]. Najdogodniejsze drogi na przełęcz prowadzą z Doliny Staroleśnej znad Warzęchowego Stawu oraz z Doliny Sławkowskiej żlebem i dalej trawiasto-piarżystym zboczem[3].
Pierwsze wejścia (przy przejściu granią):
- letnie – Alfred Martin, 1 czerwca 1905 r.,
- zimowe – Władysław Krygowski, 13 marca 1928 r.[3]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania.
- ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 393. ISBN 83-01-13184-5.
- ↑ a b c Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIV. Warzęchowe Turnie – Zawracik Rówienkowy. Warszawa: Sport i Turystyka, 1971, s. 97–98.
- ↑ Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 141. ISBN 83-909352-2-8.