Slow Train
| Wykonawca singla z albumu Slow Train Coming | ||||
| Bob Dylan | ||||
| Wydany | ||||
|---|---|---|---|---|
| Nagrywany | ||||
| Gatunek | ||||
| Długość |
6:02 | |||
| Wydawnictwo |
Columbia CBS | |||
| Producent | ||||
| Format |
7-cal. | |||
| Autor |
Bob Dylan | |||
| Singel po singlu | ||||
| ||||
Slow Train – piosenka skomponowana przez Boba Dylana, nagrana przez niego w maju 1979 r., wydana na albumie Slow Train Coming w sierpniu 1979 r. i na singlu w styczniu 1980 r.
Historia i charakter utworu
[edytuj | edytuj kod]Utwór ten został nagrany w Muscle Shoals Sound Studio w Sheffield w Alabamie 3 maja 1979 r. Była to czwarta sesja nagraniowa tego albumu. Producentem sesji byli Jerry Wexler i Barry Beckett[1].
Piosenka ta przepełniona jest odczuciem katastrofy. Przeczucie katastrofy osobistej wyłania się z narracji piosenki, gdy dziewczyna, z którą narrator jest w związku przepowiada mu, że znajdzie się w statystyce wypadków. Jednak Dylan widzi nachodząca katastrofę na wielkim planie i dlatego ten utwór wydaje się być nawet pieśnią protestu (chociaż nią nie jest), gdyż narrator dokonuje diagnozy Babilonu, którego mury niedługo runą. Wskazuje także przyczyny, typowe zresztą dla Dylana: niesprawiedliwość, hipokryzję i chciwość[2][3].
Dylan po raz pierwszy symbolu „slow train” użył na albumie Highway 61 Revisited z 1965 r. w tekście umieszczonym na jego okładce. Na albumie Slow Train Coming jest on symbolem zjadliwego ataku na duchowy stan w jakim znajduje się USA. Pociąg jest tu także symbolem zbawienia, co Dylan powtarza za swoim mentorem Woodym Guthrie, który użył go w tytule swojej autobiografii Bound for Glory, a został wyciągnięty z tekstu piosenki „This Train” - „this train is bound for glory, this train”. Taką samą funkcję pełni pociąg w utworze Curtisa Mayfielda „People Get Ready”. W kulturze amerykańskiej takich piosenek jest sporo i Dylan był z nimi dobrze zaznajomiony[4].
Dylan po raz pierwszy wykonał utwór w telewizyjnym programie Saturday Night Live 20 października 1979 r. 10 dni później rozpoczął swoje gospelowe koncerty, na których ten utwór stanowił punkt centralny. W 1987 r. wykonywał go także podczas wspólnych koncertów z grupą Grateful Dead.
Gdy w 1995 r. dziennikarz John Dolen spytał Dylana, czy wciąż widzi „slow train coming”, artysta odparł, iż obecnie pędzi on jak ekspres[4].
Muzycy
[edytuj | edytuj kod]- Sesja 4
- Bob Dylan - gitara, wokal
- Mark Knopfler - gitara
- Tim Drummond - gitara basowa
- Barry Beckett - keyboards; organy
- Harrison Calloway Jr. - trąbka
- Ronnie Eades - saksofon barytonowy
- Harvey Thompson - saksofon tenorowy
- Charlie Rose - puzon
- Lloyd Barry - trąbka
- Pick Withers - perkusja
- Carolyn Dennis, Helena Springs, Regina Havis - chórki
Dyskografia
[edytuj | edytuj kod]- Singel
- „Slow Train"/"Do Right to Me, Baby (Do unto Others)” styczeń (1980)
- Albumy
- Slow Train Coming (1979)
- Live 1961–2000: Thirty-Nine Years of Great Concert Performances (2001)
- Bob Dylan/Grateful Dead - Dylan & The Dead (1989)
Listy przebojów
[edytuj | edytuj kod]- Singiel nie wszedł na listę przebojów.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Paul Williams. Bob Dylan. Performing Artist 1974-1986. The Middle Years. Omnibus Press. Nowy Jork, 1994 ISBN 0-7119-3555-6
- Clinton Heylin. Bob Dylan. The Recording Sessions. St. Martin Press. Nowy Jork, 1995 ISBN 0-312-13439-8
- Oliver Trager. Keys to the Rain. Billboard Books. Nowy Jork, 2004 ISBN 0-8230-7974-0