Smarki Smark

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Smarki Smark
ilustracja
Imię i nazwisko

Jerzy Buczkowski

Data i miejsce urodzenia

1984
Gorzów Wielkopolski

Gatunki

hip hop, rap

Aktywność

2000–2006

Powiązania

Łona, Webber, Eldo, Kixnare, Dizkret, W.E.N.A., Rasmentalism

Smarki Smark, właśc. Jerzy Buczkowski (ur. 1984 w Gorzowie Wielkopolskim[1]) – polski raper, autor tekstów, MC. Znany z undergroundowych produkcji.

W 2012 został sklasyfikowany na 1. miejscu listy 20 najlepszych polskich raperów wszech czasów według serwisu Porcys[2]. W 2013 grono fanów zorganizowało billboard w Gorzowie z podziękowaniami dla rapera za jego twórczość[3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Smarki rozpoczął swoją działalność jako nastolatek pod koniec lat 90., zakładając ze Zkibwoyem (pod pseudonimem Jobikz) skład CMMC (Coś Mądrego Metode Clique), czego skutkiem były dwa wydawnictwa: „Gorzowski Styl Milczenia” (2000) oraz „Z Nutą Wrażliwości”. Szczyt jego popularności wypadł na rok 2005, kiedy to we współpracy z Kixnare’em wydał minialbum „Najebawszy EP”, na którym gościnnie pojawił się m.in. Smaglaz czy Abel, stając się najpopularniejszym polskim raperem bez oficjalnego kontraktu. Wystąpił gościnnie na płycie EldoCzłowiek, który chciał ukraść alfabet”. W 2006 swój wkład włożył w kompilację „JuNouDet” – projektu związanego z trylogią „JuNouMi”. Następnie zaangażował się w powstawanie projektu Brudne Serca, który został porzucony[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Andrzej Cała i inni red., Antologia polskiego rapu, Warszawa: Narodowe Centrum Kultury, 2014, s. 410, ISBN 978-83-7982-040-5 [dostęp 2023-09-29].
  2. 20 najlepszych polskich raperów wszech czasów [online], www.porcys.com [dostęp 2023-09-29].
  3. Najlepszy raper bez legalnej płyty. Polska nie zasłużyła na Smarki Smarka [online], Noizz, 11 kwietnia 2020 [dostęp 2023-09-29] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Andrzej Cała, Marcin Flint, Kamil Jaczyński, Tomasz Kleyff, Dominika Węcławek: Antologia Polskiego Rapu. Warszawa: Narodowe Centrum Kultury, 2014, s. 409–410. ISBN 978-83-7982-040-5.