Przejdź do zawartości

Soból i panna (powieść)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Soból i panna
Ilustracja
Wydanie ilustrowane z 1913 r.
Autor

Józef Weyssenhoff

Tematyka

romans, ziemianie, łowiectwo

Typ utworu

powieść obyczajowa

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Warszawa

Język

polski

Data wydania

1911

Wydawca

Gebethner i Wolff

Soból i panna. Cykl myśliwskipowieść obyczajowa Józefa Weyssenhoffa (1860–1932), wydana po raz pierwszy w 1911 roku.

Utwór opowiada historię miłości młodego dziedzica i wiejskiej dziewczyny. Fabuła dzieje się na Litwie kowieńskiej, w rzeczywistych miejscach. Obok romansowego wątku i związanej z nim nielinearnej fabuły zawiera opisy życia ziemiańskiego, opiewa uroki łowiectwa i bogactwo przyrody. Porusza również kwestie społeczne i narodowe oraz zawiera rozważania etyczne[1].

Powieść jest napisana prozą poetycką i zaliczana jest do literatury okresu Młodej Polski. Jest to jedna z trzech kresowych powieści pisarza, obok Unii (1910) i Puszczy (1915).

W 1913 ukazało się ilustrowane wydanie, które zawierało 85 barwnych i czarnych rysunków Henryka Weyssenhoffa, znanego malarza i kuzyna autora powieści.

Józef Weyssenhoff (autor) i Henryk Weyssenhoff (ilustrator), ilustracja z wydania z 1913 r.

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

Wschodnia Litwa, przełom XIX i XX wieku. Michał Rajecki, zamożny student powracający na wakacje w okolice rodzinnych Jużynt, podczas polowania spotyka Warszulkę Łaukinisównę, piękną litewską dziewczynę z ludu. Podobają się sobie, widują się kilkakrotnie, Michał składa niebaczne obietnice, Warszulka ofiarowuje mu swój medalik. Ta znajomość, choć pełna dziwnego uroku, nie ma przyszłości – młodych dzielą różnice społeczne, narodowe i majątkowe, Michała ciągnie wielki świat, Warszulkę swatają z zakochanym w niej gospodarskim synem.

Wątek romansowy jest tylko przyczynkiem do przedstawienia głównej miłości Michała, jaką jest natura i kontakt z nią podczas licznych, opisanych ze szczegółami wypraw do lasu, przede wszystkim na polowania.

Tytuł

[edytuj | edytuj kod]

Tytuł nawiązuje do fragmentu staropolskiej pieśni myśliwskiej Pojedziemy na łów:

A teraz się dzielmy, dzielmy,

Towarzyszu mój!

Tobie zając i sarna,

A mnie soból i panna,

Towarzyszu mój!

Źródła powieści

[edytuj | edytuj kod]

Powieść ma charakter autobiograficzny. Przedstawione są tu też rzeczywiste miejsca na Kowieńszczyźnie: Jużynty (lit. Jūžintai), Gaczany (Gačionys), Potyłta, Trembeliszki, jezioro Jużynty (Jūžintas), jezioro Gaczańskie (Gačionių ežeras), jezioro Rosza (Rašai), rzeka Święta (Šventoji), Dusiaty (Dusetos), Puszcza Dusiacka, Szepeta (Šepeta) i inne.

Bohater powieści, Michał Rajecki, młody dziedzica majątku Jużynty w północno-wschodniej Litwie, jest alter ego autora. Weyssenhoffowie byli rzeczywiście dziedzicami Jużynt, a pisarz spędził tu część swojej młodości[2][1].

Postać Stanisława Pucewicza, właściciela sąsiedniego majątku Gaczany i folwarku Potyłta, wzorowana jest na osobie przyjaciela pisarza, Piotra Rosena. Piotr był synem Justyna Rosena, wywodzącego się ze szlachty inflanckiej. Majątek Gaczany pozostał w rękach Piotra do 1940 roku, a w 1999 odzyskał go jego wnuk, również Piotr Rosen[3][2].

Miejsca opisane w powieści, wygląd współczesny:

Nawiązania

[edytuj | edytuj kod]

Do utworu Weyssenhoffa nawiązuje wiersz Jana Lechonia Soból i panna[4].

Ekranizacja

[edytuj | edytuj kod]

W 1983 na podstawie powieści powstał film pod tym samym tytułem w reżyserii Huberta Drapelli z Jackiem Borkowskim w roli Michała i Jolantą Nowak w roli Warszulki.

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Wybrane ilustracje Henryka Weyssenhoffa do wydania z 1913 roku:


Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b „Sobol i panna” Weyssenhoffa [online], arch.kuriergalicyjski.com [dostęp 2021-12-24].
  2. a b Dwory Polskie – Maciej Rydel – dokumentacja dworów polskich [online], www.dwory-polskie.pl [dostęp 2021-12-16].
  3. Gaczany [online], dworypogranicza.pl [dostęp 2021-12-15].
  4. Jan Lechoń, Kasandra się myli, wyd. pierwsze, Warszawa 2018, ISBN 978-83-06-03488-2, OCLC 1059287084 [dostęp 2021-12-19].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]