Henryk Weyssenhoff

Henryk Weyssenhoff
Data i miejsce urodzenia	26 lipca 1859 ; Pokrewnie
Data i miejsce śmierci	23 lipca 1922 ; Warszawa
Narodowość	polska
Dziedzina sztuki	malarz
	Ważne dzieła
	Śnieg
	Multimedia w Wikimedia Commons

Henryk Bonawentura Kazimierz Weyssenhoff (ur. 26 lipca 1859 w Pokrewniu, zm. 23 lipca 1922 w Warszawie) – polski malarz, kuzyn Józefa Weyssenhoffa.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny szlacheckiej herbu Łabędź. Jego ojciec Władysław za udział w powstaniu styczniowym został skazany na 20 lat zesłania do Kungury w guberni permskiej. Po amnestii w 1874 roku rodzina Weyssenhoffów osiedliła się w Warszawie, gdzie Henryk uczył się w Klasie Rysunkowej Wojciecha Gersona.

W 1878 roku za radą Henryka Siemiradzkiego podjął studia w petersburskiej Akademii Sztuk Pięknych. Studia ukończył w 1886 roku. W 1889 roku wyjechał na dalsze studia malarskie do Monachium. W latach 1903–1905 mieszkał we Francji.

Dalsze lata życia spędził w majątku rodzinnym w Rusakowiczach na Białorusi oraz w Warszawie. W latach dziewięćdziesiątych XIX w. był już uznanym malarzem, zdobywającym liczne nagrody, m.in. w Berlinie w 1891, we Lwowie w 1894 r. i w Warszawie w 1899 r. Ukoronowaniem sukcesów był srebrny medal za obraz Śnieg zdobyty w 1900 na światowej wystawie w Paryżu. Tworzył przede wszystkim realistyczne pejzaże, odznaczające się liryzmem, a także kompozycje animalistyczne.

Zajmował się też grafiką i rzeźbą. Wykonał cykl ilustracji do utworów kuzyna: liryków „Erotyki” (1911) oraz powieści „Soból i panna” (wyd. II z 1913 r.).

Członek warszawskiej grupy artystycznej Pro Arte.