Sobkowa Strażnica
Sobkowa Strażnica i Sobkowa Ubocz | |
Państwo | |
---|---|
Pasmo | |
Wysokość |
2199 m n.p.m. |
Położenie na mapie Tatr | |
Położenie na mapie Karpat | |
49°11′51,2″N 20°10′16,5″E/49,197556 20,171250 |
Sobkowa Strażnica (słow. Predná suchá veža[1], 2199[2] lub 1951[3] m) – turnia znajdująca się w zakończeniu Sobkowej Grani odchodzącej na zachód od Lodowego Szczytu w słowackiej części Tatr Wysokich. Od Małej Sobkowej Turni na wschodzie oddzielona jest Niżnim Sobkowym Przechodem[3].
Północne ściany turni opadają do Doliny Suchej Jaworowej, południowo-wschodnie – do Sobkowego Żlebu[2], natomiast rozległe trawiasto-piarżyste stoki południowo-zachodnie, opadające ku Dolinie Zadniej Jaworowej, noszą nazwę Sobkowej Uboczy[3].
Witold Henryk Paryski w przewodniku Tatry Wysokie pisze, że Sobkowa Strażnica jest ostatnim wzniesieniem Sobkowej Grani, i podaje dla niej wysokość 1951 m[3]. W atlasie satelitarnym Tatr i Podtatrza Sobkowa Strażnica oznaczona jest wysokością 2199 m, a w północno-zachodnim przedłużeniu Sobkowej Strażnicy wyróżnione są jeszcze Pośrednia Sobkowa Strażnica (2045 m) i Mała Sobkowa Strażnica (1951 m)[2] – co sugeruje, że Sobkowa Strażnica według Paryskiego odpowiada Małej Sobkowej Strażnicy według atlasu.
Na turnię nie wiodą żadne znakowane szlaki turystyczne, dostęp na nią mają jedynie taternicy. Najprostsza dla nich droga prowadzi z Niżniego Sobkowego Przechodu. Łatwa jest również droga od zachodu, z Jaworowego Ogrodu. Ze szczytu rozlega się ciekawy widok na Jaworowy Mur, Lodowy Szczyt i Kapałkową Grań[3].
Pierwsze wejścia turystyczne:
- letnie – Oszkár Jordán, 3 sierpnia 1910 r.,
- zimowe – Jerzy Pierzchała, 27 kwietnia 1936 r.
Już dawniej na Sobkową Strażnicę wchodzili myśliwi z Jurgowa, byli na niej także austriaccy kartografowie w latach 1895–1897[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2013-07-23].
- ↑ a b c Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 123. ISBN 83-909352-2-8.
- ↑ a b c d e f Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XVIII. Lodowa Przełęcz – Lodowy Zwornik. Warszawa: Sklep Podróżnika, 1993, s. 110–112.