Sobór Wniebowstąpienia Pańskiego i św. Eliasza w Caransebeș
sobór katedralny | |||||||||||||||
Widok ogólny | |||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||
Eparchia | |||||||||||||||
Katedra • nadający tytuł |
od 2008 | ||||||||||||||
Wezwanie | |||||||||||||||
Wspomnienie liturgiczne |
40. dzień po Passze; | ||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Położenie na mapie okręgu Caraș-Severin | |||||||||||||||
Położenie na mapie Rumunii | |||||||||||||||
45°24′43,35″N 22°13′04,25″E/45,412042 22,217847 |
Sobór Wniebowstąpienia Pańskiego i św. Eliasza – prawosławny sobór w Caransebeș, katedra eparchii Caransebeș.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Z koncepcją budowy soboru katedralnego w Caransebeș wystąpił biskup miejscowej eparchii Miron, późniejszy patriarcha Rumunii. Prace przy budowie świątyni rozpoczęto w grudniu 1918. Biskup Miron nie przestał interesować się inwestycją także po tym, gdy został metropolitą Wołoszczyzny, arcybiskupem Bukaresztu, wtedy też przekazał na budowę dar w wysokości 20 tys. koron. Prace budowlane trwały przez cały okres międzywojenny oraz podczas II wojny światowej. Szczególne wysiłki na rzecz budowy cerkwi położył biskup Caransebeș Beniamin, urzędujący w latach 1941–1949. Również on nie zdołał jednak ukończyć prac przy budowie soboru, a w 1949 eparchia Caransebeș została zlikwidowana. Prac nad świątynią nigdy nie sfinalizowano[1].
Do koncepcji budowy soboru powrócono w 1994, po restytucji eparchii Caransebeș. W 1996 kamień węgielny pod jego wzniesienie położył biskup Caransebeș Laurenty. Świątynię oddano do użytku liturgicznego dziesięć lat później. Prace wykończeniowe i dekoracyjne trwały do lat 2007-2008. W tym też roku gotowy obiekt poświęcił patriarcha Rumunii Daniel. Budowlę zbudowano w stylu typowym dla rumuńskiego budownictwa sakralnego[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Catedrala „Învierea Domnului” și „Sf. Prooroc Ilie Tesviteanul” din Caransebeş. [dostęp 2014-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-22)].