Sonthi Boonyaratkalin
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Szef rządu Tajlandii | |
| Okres |
od 19 września 2006 |
| Przynależność polityczna |
wojskowy |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| |
Sonthi Boonyaratkalin (ur. 2 października 1946) – tajlandzki wojskowy i polityk, generał. Był naczelnym dowódcą Tajskiej Armii Królewskiej i szefem Rady Bezpieczeństwa Narodowego, wojskowej junty rządzącej krajem od 2006 do 2008.
19 września 2006 stał się de facto szefem rządu, po przeprowadzeniu wojskowego zamachu stanu i obaleniu premiera Thaksina Shinawatry.
Edukacja i początki kariery[edytuj | edytuj kod]
Sonthi Boonyaratkalin ukończył w 1969 Chulachomklao Royal Military Academy i został wcielony do Korpusu Piechoty Armii Królewskiej. W czasie swej kariery wojskowej dowodził różnymi jednostkami.
W sierpniu 2004 został mianowany zastępcą dowódcy armii. W październiku 2005 objął stanowisko naczelnego dowódcy Tajskiej Armii Królewskiej.
Zamach stanu[edytuj | edytuj kod]
19 września 2006 Sonthi wraz z podległym mu wojskiem doprowadził do zamachu stanu przeciw rządowi Thaksina Shinawatry. W kraju powołano Radę Demokratycznych Reform, przekształconą później w Radę Bezpieczeństwa Narodowego. Budynki rządowe zostały otoczone przez czołgi, a nadające media opanowane przez wojskowych. Premier Shinawatra, przebywający w tym czasie na sesji ONZ w Nowym Jorku, ogłosił stan nadzwyczajny. Jednak jego przekaz nie dotarł do kraju.
Sonthi rozwiązał gabinet, parlament i sąd konstytucyjny i tymczasowo sam przejął władzę, stając się de facto szefem rządu. Następnego dnia otrzymał oficjalny mandat do sprawowania władzy od króla Bhumobola Adulyadeja. 1 października 2006 na stanowisko premiera został powołany Surayud Chulanont, podczas gdy Sonthi zachował funkcję szefa Rady Bezpieczeństwa Narodowego.
W grudniu 2006 junta zredagowała treść nowej konstytucji, w której znalazło się kilka nowych przepisów, m.in. ograniczono limit kadencji premiera do dwóch. Konstytucja została przyjęta w referendum 19 sierpnia 2007, a miesiąc później Sonthi przeszedł w stan spoczynku[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Christopher John Baker, Dzieje Tajlandii, wyd. pierwsze, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2019, ISBN 978-83-06-03573-5, OCLC 1111750838 [dostęp 2021-10-11].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- "The insider's guide to ... the Thai coup", CNN.com, 20 września 2006.
- "Thais wonder at coup aftermath", BBC News, 20 września, 2006.
