Sowica cynobrowa
|
||
| Ninox ios[1] | ||
| Rasmussen, 1999 | ||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
| Gromada | ptaki | |
| Podgromada | Neornithes | |
| Nadrząd | neognatyczne | |
| Rząd | sowy | |
| Rodzina | puszczykowate | |
| Podrodzina | sowice | |
| Rodzaj | Ninox | |
| Gatunek | sowica cynobrowa | |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | ||
 |
||
Sowica cynobrowa (Ninox ios) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny puszczykowatych, podrodziny sowic. Występuje endemicznie na wyspie Celebes. Narażona na wyginięcie.
Spis treści
Taksonomia i odkrycie[edytuj]
Holotyp zebrano 5-6 kwietnia 1985 roku na terenie Parku Narodowego Bogani Nani Wartabone w północne części wyspy Sulawesi, na wysokości 1120 m n.p.m. Początkowo okaz uznany za czerwonawą formę sowicy ochrowej (N. ochracea)[3].
Zasięg występowania[edytuj]
Gatunek endemiczny dla wyspy Celebes; od czasu zebrania holotypu obserwowana najwyżej pięć razy. Całkowity zasięg występowania szacowany na 3 700 km². Zasiedla wyżynne lasy w centralnej i północnej części wyspy[4].
Morfologia[edytuj]
Wymiary podane zostały dla holotypu. Dziób mierzy 17,9 mm, skrzydło 172 mm, ogon 97 mm, skok 22,6 mm, z tego 11,6 mm stanowi część nieopierzona. Masa czaszki wynosi 78 g. Upierzenie luźne, skrzydła zaostrzone na końcu w porównaniu do innych sów, brak plamek na szlarze. Upierzenie w większości czerwonokasztanowe. Skrzydła i ogon rude, pokryte cienkimi czarnymi pasami. Na pokrywach skrzydłowych II rzędu trójkątne białe plamy, na nich zaś V-kształtne ciemne wzory. Tęczówki i nogi żółte[3].
Behawior[edytuj]
Zebrany holotyp (będący samcem) prawdopodobnie był po odbytych lęgach. Przypuszczalnie żerowanie odbywa się podobnie jak u sowników (Aegotheliformes). Holotyp był również w trakcie pierzenia; pokrywy skrzydłowe II rzędu były przepierzone, zaś w ogonie brakowało dwóch sterówek. Poza tym biologia gatunku nieznana[3].
Status, zagrożenia[edytuj]
Według BirdLife International sowica cynobrowa jest narażona na wyginięcie (VU, Vulnerable). Populacja szacowana na nie więcej niż 10 000 osobników. Prawdopodobne zagrożenie stanowi wycinka lasów, w szczególności jako przygotowanie miejsca dla plantacji olejowców gwinejskich (Elaeis guineensis). Sowica cynobrowa spotykana jest w dwóch parkach narodowych (Park Narodowy Bogani Nani Wartabone, Park Narodowy Lore Lindu) oraz jednym obszarze uznanym za ostoję ptaków IBA (Gunung Simbalang; jest to leśny obszar chroniony)[4].
Przypisy
- ↑ Ninox ios, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Ninox ios. Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.).
- ↑ a b c Pamela C. Rasmussen. A new species of Hawk-owl Ninox from north Sulawesi, Indonesia. „The Wilson Bulletin”. 111 (4), s. 457-464, 1999.
- ↑ a b Cinnabar Hawk-owl Ninox ios. BirdLife International. [dostęp 13 października 2013].
