Bunt wójta Alberta: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
księgi miejskie |
poezja na temat |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Źródła|data=2010-03}} |
{{Źródła|data=2010-03}} |
||
'''Albert''' był od [[1290]] dziedzicznym wójtem [[Kraków|Krakowa]]. W latach [[1295]]-[[1305]] popierał rządy [[Czechy|czeskie]] w Krakowie, jednak w [[1306]] oddał miasto [[Władysław Łokietek|Władysławowi Łokietkowi]]. W [[1311]] razem z braćmi i niemieckim [[mieszczaństwo|mieszczaństwem]], przy poparciu [[Biskupi krakowscy|biskupa krakowskiego]] [[Jan Muskata|Jana Muskaty]] - zniemczonego [[Ślązacy|Ślązaka]] osadzonego na biskupstwie przez [[Wacław II Czeski|Wacława II]], zorganizował bunt przeciwko Łokietkowi, dążąc do ustanowienia w Polsce władzy [[Luksemburgowie|Luksemburgów]]. Bunt został stłumiony w [[1312]] a wójt Albert wraz z księciem [[Bolko I opolski|Bolesławem Opolczykiem]] opuścił Kraków. W [[Opole|Opolu]] został z nieznanych powodów osadzony w więzieniu przez Bolesława Opolczyka, a zwolniony po 5 latach wyjechał do [[Praga|Pragi]], gdzie zmarł. Za ten bunt [[Kraków]] został przez księcia Władysława Łokietka surowo ukarany. Miastu odebrano wiele przywilejów - zniesiono dziedziczenie wójtostwa, prawa wójta jak również jego dochody zostały ograniczone. Zburzono również dom wójta Alberta a na jego miejscu zbudowano warowny gródek. Po stłumieniu buntu książę Łokietek zakazał w Krakowie prowadzenia ksiąg miejskich po niemiecku, wprowadzając łacinę<ref>Historia Polski - Średniowiecze, [[Stanisław Szczur]], Wydawnictwo Literackie, rok 2003, s.442</ref>. |
'''Albert''' był od [[1290]] dziedzicznym wójtem [[Kraków|Krakowa]]. W latach [[1295]]-[[1305]] popierał rządy [[Czechy|czeskie]] w Krakowie, jednak w [[1306]] oddał miasto [[Władysław Łokietek|Władysławowi Łokietkowi]]. W [[1311]] razem z braćmi i niemieckim [[mieszczaństwo|mieszczaństwem]], przy poparciu [[Biskupi krakowscy|biskupa krakowskiego]] [[Jan Muskata|Jana Muskaty]] - zniemczonego [[Ślązacy|Ślązaka]] osadzonego na biskupstwie przez [[Wacław II Czeski|Wacława II]], zorganizował bunt przeciwko Łokietkowi, dążąc do ustanowienia w Polsce władzy [[Luksemburgowie|Luksemburgów]]. Bunt został stłumiony w [[1312]] a wójt Albert wraz z księciem [[Bolko I opolski|Bolesławem Opolczykiem]] opuścił Kraków. W [[Opole|Opolu]] został z nieznanych powodów osadzony w więzieniu przez Bolesława Opolczyka, a zwolniony po 5 latach wyjechał do [[Praga|Pragi]], gdzie zmarł. Za ten bunt [[Kraków]] został przez księcia Władysława Łokietka surowo ukarany. Miastu odebrano wiele przywilejów - zniesiono dziedziczenie wójtostwa, prawa wójta jak również jego dochody zostały ograniczone. Zburzono również dom wójta Alberta a na jego miejscu zbudowano warowny gródek. Po stłumieniu buntu książę Łokietek zakazał w Krakowie prowadzenia ksiąg miejskich po niemiecku, wprowadzając łacinę<ref>Historia Polski - Średniowiecze, [[Stanisław Szczur]], Wydawnictwo Literackie, rok 2003, s.442</ref>. |
||
Jednym z najwcześniejszych zabytków świeckiej poezji jest 21 strofowa anonimowa ''Pieśń o pewnym wójcie krakowskim Albercie'', rozpoczynające się od słów "Kto w fortunie ma nadzieję". Utwór ten powstał pomiędzy rokiem 1317 a 1320 i odnosi się do konfliktu polsko-niemieckiego w pocz. XIV wieku<ref>Historia Polski - Średniowiecze, [[Stanisław Szczur]], Wydawnictwo Literackie, rok 2003, s.468</ref>. |
|||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
Wersja z 17:50, 8 sie 2010
Szablon:Źródła Albert był od 1290 dziedzicznym wójtem Krakowa. W latach 1295-1305 popierał rządy czeskie w Krakowie, jednak w 1306 oddał miasto Władysławowi Łokietkowi. W 1311 razem z braćmi i niemieckim mieszczaństwem, przy poparciu biskupa krakowskiego Jana Muskaty - zniemczonego Ślązaka osadzonego na biskupstwie przez Wacława II, zorganizował bunt przeciwko Łokietkowi, dążąc do ustanowienia w Polsce władzy Luksemburgów. Bunt został stłumiony w 1312 a wójt Albert wraz z księciem Bolesławem Opolczykiem opuścił Kraków. W Opolu został z nieznanych powodów osadzony w więzieniu przez Bolesława Opolczyka, a zwolniony po 5 latach wyjechał do Pragi, gdzie zmarł. Za ten bunt Kraków został przez księcia Władysława Łokietka surowo ukarany. Miastu odebrano wiele przywilejów - zniesiono dziedziczenie wójtostwa, prawa wójta jak również jego dochody zostały ograniczone. Zburzono również dom wójta Alberta a na jego miejscu zbudowano warowny gródek. Po stłumieniu buntu książę Łokietek zakazał w Krakowie prowadzenia ksiąg miejskich po niemiecku, wprowadzając łacinę[1].
Jednym z najwcześniejszych zabytków świeckiej poezji jest 21 strofowa anonimowa Pieśń o pewnym wójcie krakowskim Albercie, rozpoczynające się od słów "Kto w fortunie ma nadzieję". Utwór ten powstał pomiędzy rokiem 1317 a 1320 i odnosi się do konfliktu polsko-niemieckiego w pocz. XIV wieku[2].
- ↑ Historia Polski - Średniowiecze, Stanisław Szczur, Wydawnictwo Literackie, rok 2003, s.442
- ↑ Historia Polski - Średniowiecze, Stanisław Szczur, Wydawnictwo Literackie, rok 2003, s.468