Kościół ormiański w Iwano-Frankiwsku: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Historia: drobne merytoryczne, źródła/przypisy |
drobne merytoryczne |
||
| Linia 25: | Linia 25: | ||
|data dekretu = |
|data dekretu = |
||
|dekret wydał = |
|dekret wydał = |
||
|data rozpoczęcia budowy = |
|data rozpoczęcia budowy = 1743 |
||
|data zakończenia budowy = |
|data zakończenia budowy = 1762 |
||
|data konsekracji = |
|data konsekracji = |
||
|data zamknięcia = |
|data zamknięcia = |
||
Wersja z 16:50, 26 wrz 2016
| sobór | |||||||||||||
 Kościół ormiański w Iwano-Frankiwsku | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość |
ul. Melnyczuka, 5 | ||||||||||||
| Adres |
{{{adres}}} | ||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||
| Sobór |
od 1990 | ||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne |
1/14 października | ||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Iwano-Frankiwska  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||||||||||
Położenie na mapie Ukrainy  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||||||||||
Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||||||||||
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} | |||||||||||||
Kościół ormiański pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia NMP – obecnie prawosławny sobór Ukraińskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego w Iwano-Frankiwsku.
Historia
Ormian do miasta z Mołdawii i Siedmiogrodu sprowadził w 1662 Andrzej Potocki[1]. Kościół rozpoczęto budować w 1743 roku, a ukończono w 1762 roku dzięki wsparciu finansowym hetmana Józefa Potockiego[2]. Poświęcenia dokonał ormiański abp Jakub Augustynowicz w 1773 roku. Kościół zbudowano w stylu włoskiego baroku. Kościół spłonął podczas pożaru we wrześniu 1868 roku, jednakże odbudowano go wkrótce wprowadzając zmiany w jego architekturze. M.in. po pożarze obniżono wieże zastępując barokowe kopuły dzwonowymi hełmami. Kościół uszkodzono podczas działań wojennych podczas I Wojny światowej. W czasie II wojny światowej ówczesny proboszcz Leon Issakowicz, zapisał się na kartach historii, ratując Żydów przez wystawianie im ormiańskich dokumentów kościelnych. W czasach ZSRR w świątyni znajdowało się muzeum religii i ateizmu.
W 1990 kościół został przekazany eparchii iwano-frankowskiej Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego[1], jednak już w 1990 zarządzający nim ks. Stepan Abramczuk przeniósł się do Ukraińskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego. Następnie kościół został oficjalnie nazwany soborem Opieki Matki Bożej Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego. Nowi właściciele przemalowali ściany zewnętrzne na niebieski kolor - heraldyczny kolor Matki Boskiej. W 2008 roku w mediach pojawiła się informacja, że podczas renowacji Ormiańskiego Kościoła pracownicy zamalowali malowidła ścienne Jana Sołeckiego, co wywołało skandal. W 2010 renowacja kościoła ormiańskiego została zakończona.
W kościele znajdował się otoczony kultem obrazem MB Łaskawej – kopia Madonny Częstochowskiej; na obrazie 22 VIII 1742 pojawiły się łzy; obecnie w Gdańsku, w kościele Świętych Piotra i Pawła.
Zobacz też
- ↑ a b Aleksander Strojny, Krzysztof Bzowski, Artur Grossman: Ukraina zachodnia: tam szum Prutu, Czeremoszu.... Kraków: Wyd. Bezdroża, 2005, s. 212-213. ISBN 83-921981-6-6.
- ↑ Instytut Historii Sztuki <Krakau> [Hrsg.]: Sztuka Kresów Wschodnich: materiały sesji naukowej (2.1996), digi.ub.uni-heidelberg.de [dostęp 2016-09-26].
Bibliografia
- Ukraina zachodnia: tam szum Prutu, Czeremoszu..., zespół red. A. Strojny, K. Bzowski, A. Grossman, Kraków, Wyd. Bezdroża, 2005, ISBN 83-921981-6-6, s. 209