Guillaume Du Tillot

Leon Guillaume Du Tillot (ur. 22 III 1711 w Bayonne, zm. w 1774 w Paryżu) był włoskim politykiem francuskiego pochodzenia, pierwszym ministrem Księstwa Parmy i Piacenzy od roku 1759.

Syn francuskiego pazia na dworze Ludwika XIV, studiował College des Quatre Nations w Paryżu. Po ukończeniu studiów, został w 1749 zatrudniony przez Filipa, księcia Parmy. W styczniu 1749 przybył do Księstwa. Polecające listy dał mu sam Ludwik XV. Filip początkowo był tylko doradcą (consigliere) Filipa, lecz 26 stycznia 1749 roku został mianowany Intendente generale della Casa Reale (Intendentem Generalnym Domu Królewskiego). Zajmował się pieniężną strona organizacji rozrywek królewskiech, świąt, przedstawień teatralnych i organizowaniem budowy pałaców, ogrodów i budynków państwowych.

W 1759 władca Parmy uczynił du Tillota swym primo ministra (pierwszym ministrem). Minister starał się ograniczyć wpływy feudałów, Kościoła i opodatkować ich przedstawicieli, a także zreformować państwo w duchu Oświecenia. Otaczali go liberalni intelektualiści i artyści (Étienne de Condillac, Paciaudi, Giovanni Bodoni, Jean-Baptiste Boudard). zaproszonym przez niego był też Ennemond Alexandre Petitot. W roku 1756 do Parmy przybył na jego zaproszenie francuski szlachcic Guillaume Rouby de Cals. Razem z du tillotem wdrażał on oświeceniowe reformy. Zlikwidowana została (w praktyce) inkwizycja. Założono oświeceniową gazetę Gazzetta de Parme, a wszechnica Università degli Studi di Parma została zreformowana w kierunku liberalno-deistycznym.

W roku 1764 du Tillot został markizem di Felino i otrzymał posiadłości di Fellino i San Michele in Tiorre. Jego starania by Jezuici opuscili Parmę, a waładza kościelna została podoporządkowana świeckiej sprowadziły gniew Państwa Kościelnego, pod którym ugiął się nowy władca Parmy Ferdynand I Parmeński rządzący od roku 1765, tym bardziej, e dewotów wsparła jego świeżo przybyła do Parmy żona Maria z Habsburgów. 19 listopada roku 1771 du Tillot uciekł do Hiszpanii. Zmarł w Paryżu w 1774 roku.

źródła

• Parma Edition Quaderni Parmensi, de Gianfranco Stella (1988)
• Parma e Vienna Edition Artegrafica Silva - Parma, de Adele Vittoria Marchi (1988)

linki zewnętrzne

• http://www.fondazionecrp.it/page.asp?IDCategoria=1344&IDSezione=9698&IDOggetto=11124&Tipo=GENERICO
• http://www.aaanetserv.com/turismo/emilia/parma_storia.html

zobacz też

• Władcy Parmy