Wlew dożylny: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
JAnDbot (dyskusja | edycje)
m robot poprawia: pt:Via intravenosa
drobne merytoryczne, drobne redakcyjne, dodanie 'Zobacz też'
Linia 7: Linia 7:
Drugim sposobem jest tzw. [[kroplówka]] polegająca na umieszczeniu cewnika za pomocą [[Kaniula dożylna|wenflon]]u w żyle (najczęściej w kończynach górnych, rzadko w dolnych) połączonego z pojemnikiem umieszczonym ponad osobą pacjenta w ten sposób aby umożliwić swobodne ściekanie płynu (szybkość przepływu jest najczęściej regulowana za pomocą specjalnego pokrętła). W wielu zestawach do kroplówki dodawana jest [[heparyna]], która zapobiega tworzeniu się zakrzepów.
Drugim sposobem jest tzw. [[kroplówka]] polegająca na umieszczeniu cewnika za pomocą [[Kaniula dożylna|wenflon]]u w żyle (najczęściej w kończynach górnych, rzadko w dolnych) połączonego z pojemnikiem umieszczonym ponad osobą pacjenta w ten sposób aby umożliwić swobodne ściekanie płynu (szybkość przepływu jest najczęściej regulowana za pomocą specjalnego pokrętła). W wielu zestawach do kroplówki dodawana jest [[heparyna]], która zapobiega tworzeniu się zakrzepów.


Trzecim sposobem jest podawanie płynu do żył głównych (tzw. [[wkłucie centralne]]), przy czym istnieje tu większe ryzyko krwawienia. Możliwe jest też dokonanie wkłucia w mniejszej żyle a następnie przesuwanie cewnika aż do osiągnięcia żyły głównej (sprawdzenie właściwego położenia końcówki cewnika dokonuje się poprzez dokonanie badania [[RTG_(medycyna)|RTG]]).
Trzecim sposobem jest podawanie płynu do żył głównych (tzw. [[wkłucie centralne]]), przy czym istnieje tu większe ryzyko krwawienia oraz innych poważnych powikłań (np. [[odma opłucnowa]]). Możliwe jest też dokonanie wkłucia w mniejszej żyle a następnie przesuwanie cewnika aż do osiągnięcia żyły głównej (sprawdzenie właściwego położenia końcówki cewnika dokonuje się poprzez badanie [[RTG_(medycyna)|RTG]]).


Ważne jest aby płyny infuzyjne były zawsze sterylne. W przeciwnym razie istnieje ryzyko infekcji.
Ważne jest aby płyny infuzyjne były zawsze sterylne. W przeciwnym razie istnieje ryzyko infekcji.
Najczęściej podawane substancje, które wchodzą w skład płynów infuzyjnych to [[glukoza]] i [[NaCl|chlorek sodu]].
Najczęściej podawane substancje, które wchodzą w skład płynów infuzyjnych to [[glukoza]] i [[NaCl|chlorek sodu]].

=== Zobacz tez ===

* [[Płyn infuzyjny]]
* [[Płynoterapia]]
* [[Resuscytacja płynowa]]





Wersja z 05:34, 25 sie 2008

Infuzja dożylna - sposób podawania płynów bezpośrednio do żył. Może mieć charakter stały lub okresowy.

Jest to najszybsza droga na rozprowadzenie w organizmie płynów lub leków. Wprowadzenie niektórych substancji do ustroju oraz transfuzje krwi mogą być przeprowadzone tylko dożylnie.

Najprostszym sposobem na jej dokonanie jest nakłucie żyły za pomocą strzykawki z dołączoną igłą i wstrzyknięcie zawartości (zastrzyk).

Drugim sposobem jest tzw. kroplówka polegająca na umieszczeniu cewnika za pomocą wenflonu w żyle (najczęściej w kończynach górnych, rzadko w dolnych) połączonego z pojemnikiem umieszczonym ponad osobą pacjenta w ten sposób aby umożliwić swobodne ściekanie płynu (szybkość przepływu jest najczęściej regulowana za pomocą specjalnego pokrętła). W wielu zestawach do kroplówki dodawana jest heparyna, która zapobiega tworzeniu się zakrzepów.

Trzecim sposobem jest podawanie płynu do żył głównych (tzw. wkłucie centralne), przy czym istnieje tu większe ryzyko krwawienia oraz innych poważnych powikłań (np. odma opłucnowa). Możliwe jest też dokonanie wkłucia w mniejszej żyle a następnie przesuwanie cewnika aż do osiągnięcia żyły głównej (sprawdzenie właściwego położenia końcówki cewnika dokonuje się poprzez badanie RTG).

Ważne jest aby płyny infuzyjne były zawsze sterylne. W przeciwnym razie istnieje ryzyko infekcji. Najczęściej podawane substancje, które wchodzą w skład płynów infuzyjnych to glukoza i chlorek sodu.

Zobacz tez


Szablon:Hmed