Jerzy Hauziński

Jerzy Hauziński (ur. 7 kwietnia 1945 w Poznaniu) – polski historyk, mediewista i orientalista.

W 1970 ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu, a w 1973 obronił pracę doktorską. Habilitował się w 1977 na Wydziale Historycznym UAM na podstawie rozprawy Polityka orientalna cesarza Fryderyka II Hohenstaufa. Pracował na Uniwersytecie Wrocławskim, a od 1988 w Akademii Pomorskiej w Słupsku. W latach 1991-1994 wykładał historię krajów muzułmańskich w Instytucie Filologii Orientalnej Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Obecnie jest profesorem zwyczajnym w Instytucie Historii Akademii Pomorskiej w Słupsku (rektor w latach 1997-2002). Jego zainteresowania badawcze skupiają się na średniowiecznej historii świata muzułmańskiego. Od 1988 jest członkiem Komitetu Nauk Orientalistycznych Polskiej Akademii Nauk.

W 2002 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Wybrane publikacje

• 1978: Polityka orientalna Fryderyka II Hohenstaufa.
• 1978: Muzułmańska sekta asasynów w europejskim piśmiennictwie wieków średnich.
• 1988: W kręgu uniwersalizmu średniowiecznego „Sacrum Imperium Romanum”. Apogeum i załamanie niemieckiej polityki imperialnej w pierwszej połowie XIII wieku
• 1992: Historia Albanii (współautor Jan Leśny).
• 1993: Burzliwe dzieje Kalifatu Bagdadzkiego
• 2000: Imperator „końca świata”. Fryderyk II Hohenstauf (1194-1250)
• 2008: Irańskie intermezzo. Dzieje Persji w średniowieczu ISBN 978-83-7441-970-3

Linki zewnętrzne

• {{{osoba}}}, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) .{{Ludzie nauki}} Brakujące pola: data dostępu oraz osoba.