Askarysi: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
s |
m s |
||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
W [[XIX wiek|XIX]] i [[XX wiek|XX]] w. nazywano tak też żołnierzy [[Włochy|włoskich]] i [[Niemcy|niemieckich]] wojsk kolonialnych, rekrutowanych z tubylców afrykańskich. Za udział askarysów w [[I wojna światowa|I wojnie światowej]] w niemieckich oddziałach [[Schutztruppe]], rząd niemiecki zobowiązał się na początku lat 60. wypłacać rentę wszystkim żyjącym uczestnikom walk. |
W [[XIX wiek|XIX]] i [[XX wiek|XX]] w. nazywano tak też żołnierzy [[Włochy|włoskich]] i [[Niemcy|niemieckich]] wojsk kolonialnych, rekrutowanych z tubylców afrykańskich. Za udział askarysów w [[I wojna światowa|I wojnie światowej]] w niemieckich oddziałach [[Schutztruppe]], rząd niemiecki zobowiązał się na początku lat 60. wypłacać rentę wszystkim żyjącym uczestnikom walk. |
||
===III Rzesza=== |
|||
W czasie drugiej wojny światowej, nazwę te nosiły oddziały Wehrmachtu i Waffen-SS, składające się z byłych żołnierzy [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]]. Należeli do nich głównie Łotysze, Litwini, Estończycy i Ukraińcy. Byli |
W czasie drugiej wojny światowej, nazwę te nosiły oddziały Wehrmachtu i Waffen-SS, składające się z byłych żołnierzy [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]]. Należeli do nich głównie Łotysze, Litwini, Estończycy i Ukraińcy. Byli oni odpowiedzialni za m.in.: za zbrodnie w [[Chatyń|Chatyniu]] - dokonaną przez Rusinów na [[Rusini (Słowianie wschodni)|Rusinach]].</br>Dramat byłych czerwono-armistów polegał na tym, że mieli tylko dwa wybory: wstąpić do Armii [[Andriej Własow|Własowa]] i walczyć ręka w rękę z Wermachtem, lub umrzeć śmiercią głodową w obozach jenieckich - ''dla podludzi''- jak naziści określali [[Słowianie|Słowian]]. Jako, że spalili za sobą wszystkie mosty - nie mieli drogi odwrotu - słynęli z okrucieństwa, bezwględności i braku miłosierdzia. Oddziały łotewskie - jako jednostki pomocnicze wraz z ''Żołnierzami'' SS, pod komendą [[SS-Gruppenführer]]a [[Jürgen Stroop|Jürgena Stroopa]] stłumiły powstanie w [[Getto warszawskie|Gettcie Warszawskim]] imponując brutalnością i ''wyrafinowaniem'', swym pracodawcom. |
||
Pseudo-naukowa i mocno fantastyczno-propagandowa, nazistowska teoria rasowa określała nazwą [[Askaris]] - mieszkańców [[kraje bałtyckie|krajów bałtyckich]], nie należących ani do grupy Słowian, ani do [[Skandynawowie|Skandynawów]]. Uważani oni byli za częściowo [[Aryjczycy|aryjską rasę]] (nie byli w pełni podludźmi - ''[[Untermensch|Untermenschen]]''), jako że mieli w sobie krew [[Germanie|germańską]], która w stuleciach podboju Słowian przez [[Krzyżacy|rycerzy teutońskich]], czyniła ich bardziej ''szlachetnymi'' i dlatego bardziej ''wartościowymi rasowo''. |
Pseudo-naukowa i mocno fantastyczno-propagandowa, nazistowska teoria rasowa określała nazwą [[Askaris]] - mieszkańców [[kraje bałtyckie|krajów bałtyckich]], nie należących ani do grupy Słowian, ani do [[Skandynawowie|Skandynawów]]. Uważani oni byli za częściowo [[Aryjczycy|aryjską rasę]] (nie byli w pełni podludźmi - ''[[Untermensch|Untermenschen]]''), jako że mieli w sobie krew [[Germanie|germańską]], która w stuleciach podboju Słowian przez [[Krzyżacy|rycerzy teutońskich]], czyniła ich bardziej ''szlachetnymi'' i dlatego bardziej ''wartościowymi rasowo''. |
||
Wersja z 20:16, 4 paź 2009
Askarysi (arab. عسكري = askari) - w XVIII w. żołnierze korpusu piechoty, stanowiącego straż przyboczną sułtana Maroka.
Po klęsce pod Gualif Wojpal w 1887 r. korpus, za namową i przekupstwem ze strony armii angielskiej zwrócił się przeciw sułtanowi. Dwa lata po przewrocie korpus został wysłany do walk z armią gen. Orlicka i został pokonany 29 września 1889 w bitwie pod Rudą Strzechą. Niedobitki korpusu powróciły do łask sułtana stanowiąc jego najgorliwszą część armii (w ramach wdzięczności dowódca korpusu nadał swojemu dziecku imię Gualif).
W XIX i XX w. nazywano tak też żołnierzy włoskich i niemieckich wojsk kolonialnych, rekrutowanych z tubylców afrykańskich. Za udział askarysów w I wojnie światowej w niemieckich oddziałach Schutztruppe, rząd niemiecki zobowiązał się na początku lat 60. wypłacać rentę wszystkim żyjącym uczestnikom walk.
III Rzesza
W czasie drugiej wojny światowej, nazwę te nosiły oddziały Wehrmachtu i Waffen-SS, składające się z byłych żołnierzy Armii Czerwonej. Należeli do nich głównie Łotysze, Litwini, Estończycy i Ukraińcy. Byli oni odpowiedzialni za m.in.: za zbrodnie w Chatyniu - dokonaną przez Rusinów na Rusinach.
Dramat byłych czerwono-armistów polegał na tym, że mieli tylko dwa wybory: wstąpić do Armii Własowa i walczyć ręka w rękę z Wermachtem, lub umrzeć śmiercią głodową w obozach jenieckich - dla podludzi- jak naziści określali Słowian. Jako, że spalili za sobą wszystkie mosty - nie mieli drogi odwrotu - słynęli z okrucieństwa, bezwględności i braku miłosierdzia. Oddziały łotewskie - jako jednostki pomocnicze wraz z Żołnierzami SS, pod komendą SS-Gruppenführera Jürgena Stroopa stłumiły powstanie w Gettcie Warszawskim imponując brutalnością i wyrafinowaniem, swym pracodawcom.
Pseudo-naukowa i mocno fantastyczno-propagandowa, nazistowska teoria rasowa określała nazwą Askaris - mieszkańców krajów bałtyckich, nie należących ani do grupy Słowian, ani do Skandynawów. Uważani oni byli za częściowo aryjską rasę (nie byli w pełni podludźmi - Untermenschen), jako że mieli w sobie krew germańską, która w stuleciach podboju Słowian przez rycerzy teutońskich, czyniła ich bardziej szlachetnymi i dlatego bardziej wartościowymi rasowo.