Linia Zygfryda: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
poprawa linków |
m Robot dodaje: et:Siegfriedi liin; zmiany kosmetyczne |
||
Linia 2: | Linia 2: | ||
'''Linia Zygfryda''' (Wał Zachodni) – system [[Niemcy|niemieckich]] fortecznych umocnień wzdłuż granicy Niemiec z [[Francja|Francją]] i [[Luksemburg]]iem (od miasteczka [[Kleve]] do [[Bazylea|Bazylei]]), powstałych w latach [[1936]]-[[1939]] i rozbudowanych do [[1944]], liczący ok. 600 km. Zbudowano na niej ok. 15 560 obiektów [[fort]]yfikacyjnych i umocnień. |
'''Linia Zygfryda''' (Wał Zachodni) – system [[Niemcy|niemieckich]] fortecznych umocnień wzdłuż granicy Niemiec z [[Francja|Francją]] i [[Luksemburg]]iem (od miasteczka [[Kleve]] do [[Bazylea|Bazylei]]), powstałych w latach [[1936]]-[[1939]] i rozbudowanych do [[1944]], liczący ok. 600 km. Zbudowano na niej ok. 15 560 obiektów [[fort]]yfikacyjnych i umocnień. |
||
Linia Zygfryda składała się z 3 stref: północnej, centralnej i południowej. '''Strefa północna''' miała długość ok. 250 km i składała się z tzw. pozycji Holenderskiej (od miasteczka Kleve do [[ |
Linia Zygfryda składała się z 3 stref: północnej, centralnej i południowej. '''Strefa północna''' miała długość ok. 250 km i składała się z tzw. pozycji Holenderskiej (od miasteczka Kleve do [[Mönchengladbach]] następnie pozycji [[Akwizgran|Akwizgrańskiej]] (od Mōnchengladbach do Scheiden) oraz linii obronnej Eiffel (Scheiden-[[Trewir]]) - zlokalizowanej na wysokości [[Belgia|Belgii]] i Luksemburga. '''Strefa centralna''' rozciągała się od Trewiru do [[Karlsruhe]] osiągając długość ok 160 km. '''Strefa południowa''' miała 170 km na odcinku Karlsruhe-Bazylea. Ponadto linię Zygfryda tworzyły dodatkowo [[Twierdza|twierdze]] w [[Kolonia (Niemcy)|Kolonii]], [[Wesel]] oraz [[Koblencja|Koblencji]] i [[Moguncja|Moguncji]]. Dodatkowe rejony umocnione znajdowały się po stronie wschodniej [[Schwarzwald]]u i wzdłuż doliny rzeki [[Neckar]]. |
||
Linia na całej długości miała ok. 10 km szerokości pasa obrony, zwykle złożonego z dwóch osobnych linii. Umocnienia składały się z żelbetowych schronów bojowych różnego typu. Największe wykonane obiekty to tzw. [[Panzerwerk]]e (nazwa częściowo propagandowa, oznaczająca dzieło pancerne, tj. schron bojowy wyposażony w pancerne kopuły i płyty) o odporności B (wg niemieckiego systemu oznaczało to ściany i stropy o grubości 1,5 metra oraz pancerze 250-300 mm; obiektów o odporności A - 3,5 metra betonu, 600mm pancerza - praktycznie nigdzie nie ukończono). Były to zazwyczaj dwukondygnacyjne schrony bojowe, wyposażone w kopuły pancerne i uzbrojone w karabiny maszynowe, granatniki i miotacze ognia. Linię uzupełniały liczne mniejsze obiekty. Na Wale Zachodnim wzniesiono także kilka grup warownych, gdzie obiekty połączone były systemem podziemnych tuneli. W efekcie zatrzymania budowy linii umocnień nie uzupełniono o schrony z wieżami artyleryjskimi i broń przeciwpancerną. Fortyfikacje otaczano także zaporami różnego typu (np. przeciwczołgowe i przeciwpiechotne). Na całej długości linii Zygfryda funkcjonował dodatkowo pas obrony przeciwlotniczej o szerokości średnio 65 km (cała linia miała od 35-75 km szerokości). |
Linia na całej długości miała ok. 10 km szerokości pasa obrony, zwykle złożonego z dwóch osobnych linii. Umocnienia składały się z żelbetowych schronów bojowych różnego typu. Największe wykonane obiekty to tzw. [[Panzerwerk]]e (nazwa częściowo propagandowa, oznaczająca dzieło pancerne, tj. schron bojowy wyposażony w pancerne kopuły i płyty) o odporności B (wg niemieckiego systemu oznaczało to ściany i stropy o grubości 1,5 metra oraz pancerze 250-300 mm; obiektów o odporności A - 3,5 metra betonu, 600mm pancerza - praktycznie nigdzie nie ukończono). Były to zazwyczaj dwukondygnacyjne schrony bojowe, wyposażone w kopuły pancerne i uzbrojone w karabiny maszynowe, granatniki i miotacze ognia. Linię uzupełniały liczne mniejsze obiekty. Na Wale Zachodnim wzniesiono także kilka grup warownych, gdzie obiekty połączone były systemem podziemnych tuneli. W efekcie zatrzymania budowy linii umocnień nie uzupełniono o schrony z wieżami artyleryjskimi i broń przeciwpancerną. Fortyfikacje otaczano także zaporami różnego typu (np. przeciwczołgowe i przeciwpiechotne). Na całej długości linii Zygfryda funkcjonował dodatkowo pas obrony przeciwlotniczej o szerokości średnio 65 km (cała linia miała od 35-75 km szerokości). |
||
Linia 9: | Linia 9: | ||
== Linki zewnętrzne == |
== Linki zewnętrzne == |
||
*[http://www.kaleidoscope.pl/index.php?cat=45 Galeria zdjęć z Wału Zachodniego] |
* [http://www.kaleidoscope.pl/index.php?cat=45 Galeria zdjęć z Wału Zachodniego] |
||
{{Commons|Siegfried Line}} |
{{Commons|Siegfried Line}} |
||
{{Unistub|||II wojna światowa|fortyfikacja}} |
{{Unistub|||II wojna światowa|fortyfikacja}} |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
[[Kategoria:Historia Niemiec]] |
[[Kategoria:Historia Niemiec]] |
||
Linia 21: | Linia 18: | ||
[[Kategoria:Fortyfikacje w Niemczech]] |
[[Kategoria:Fortyfikacje w Niemczech]] |
||
[[Kategoria:Fortyfikacje niemieckie 1918-1945]] |
[[Kategoria:Fortyfikacje niemieckie 1918-1945]] |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
[[ar:خط سيجفريد]] |
[[ar:خط سيجفريد]] |
||
Linia 27: | Linia 27: | ||
[[da:Siegfried-linjen]] |
[[da:Siegfried-linjen]] |
||
[[de:Westwall]] |
[[de:Westwall]] |
||
[[et:Siegfriedi liin]] |
|||
[[en:Siegfried Line]] |
[[en:Siegfried Line]] |
||
[[es:Línea Sigfrido]] |
[[es:Línea Sigfrido]] |
Wersja z 16:45, 19 lut 2010
Linia Zygfryda (Wał Zachodni) – system niemieckich fortecznych umocnień wzdłuż granicy Niemiec z Francją i Luksemburgiem (od miasteczka Kleve do Bazylei), powstałych w latach 1936-1939 i rozbudowanych do 1944, liczący ok. 600 km. Zbudowano na niej ok. 15 560 obiektów fortyfikacyjnych i umocnień.
Linia Zygfryda składała się z 3 stref: północnej, centralnej i południowej. Strefa północna miała długość ok. 250 km i składała się z tzw. pozycji Holenderskiej (od miasteczka Kleve do Mönchengladbach następnie pozycji Akwizgrańskiej (od Mōnchengladbach do Scheiden) oraz linii obronnej Eiffel (Scheiden-Trewir) - zlokalizowanej na wysokości Belgii i Luksemburga. Strefa centralna rozciągała się od Trewiru do Karlsruhe osiągając długość ok 160 km. Strefa południowa miała 170 km na odcinku Karlsruhe-Bazylea. Ponadto linię Zygfryda tworzyły dodatkowo twierdze w Kolonii, Wesel oraz Koblencji i Moguncji. Dodatkowe rejony umocnione znajdowały się po stronie wschodniej Schwarzwaldu i wzdłuż doliny rzeki Neckar.
Linia na całej długości miała ok. 10 km szerokości pasa obrony, zwykle złożonego z dwóch osobnych linii. Umocnienia składały się z żelbetowych schronów bojowych różnego typu. Największe wykonane obiekty to tzw. Panzerwerke (nazwa częściowo propagandowa, oznaczająca dzieło pancerne, tj. schron bojowy wyposażony w pancerne kopuły i płyty) o odporności B (wg niemieckiego systemu oznaczało to ściany i stropy o grubości 1,5 metra oraz pancerze 250-300 mm; obiektów o odporności A - 3,5 metra betonu, 600mm pancerza - praktycznie nigdzie nie ukończono). Były to zazwyczaj dwukondygnacyjne schrony bojowe, wyposażone w kopuły pancerne i uzbrojone w karabiny maszynowe, granatniki i miotacze ognia. Linię uzupełniały liczne mniejsze obiekty. Na Wale Zachodnim wzniesiono także kilka grup warownych, gdzie obiekty połączone były systemem podziemnych tuneli. W efekcie zatrzymania budowy linii umocnień nie uzupełniono o schrony z wieżami artyleryjskimi i broń przeciwpancerną. Fortyfikacje otaczano także zaporami różnego typu (np. przeciwczołgowe i przeciwpiechotne). Na całej długości linii Zygfryda funkcjonował dodatkowo pas obrony przeciwlotniczej o szerokości średnio 65 km (cała linia miała od 35-75 km szerokości).
Umocnienia zostały zaatakowane przez wojska amerykańskie we wrześniu 1944 i całkowicie zdobyte pod koniec marca 1945 po dwutygodniowych walkach.
Linki zewnętrzne