Mienie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
MastiBot (dyskusja | edycje)
m Wspomagane przez robota ujednoznacznienie: Przegląd zagadnień z zakresu prawa - Zmieniono link(i) Wikipedia:Skarbnica Wikipedii/Przegląd zagadnień z zakresu prawa; zmiany kosmetyczne
MastiBot (dyskusja | edycje)
m Wspomagane przez robota ujednoznacznienie: Przegląd zagadnień z zakresu ekonomii - Zmieniono link(i) Wikipedia:Skarbnica Wikipedii/Przegląd zagadnień z zakresu ekonomii
Linia 36: Linia 36:
* [[prawo karne]]
* [[prawo karne]]
* [[prawo cywilne]]
* [[prawo cywilne]]
* przegląd zagadnień z zakresu: [[przegląd zagadnień z zakresu ekonomii|ekonomii]] oraz [[Wikipedia:Skarbnica Wikipedii/Przegląd zagadnień z zakresu prawa|prawa]]
* przegląd zagadnień z zakresu: [[Wikipedia:Skarbnica Wikipedii/Przegląd zagadnień z zakresu ekonomii|ekonomii]] oraz [[Wikipedia:Skarbnica Wikipedii/Przegląd zagadnień z zakresu prawa|prawa]]


== Linki zewnętrzne ==
== Linki zewnętrzne ==

Wersja z 19:52, 27 mar 2010

Mienie - oznacza własność i inne prawa majątkowe - aktywa majątkowe (art. 44 Kodeksu Cywilnego).

Mienie obejmuje wszystkie prawa podmiotowe majątkowe. Pasywa czyli długi nie wchodzą w skład mienia, ale ciążą na majątku. Każdy podmiot ma w zasadzie jeden majątek.

Geneza

Od czasów starożytnych po dzisiejsze zakres owej instytucji znacznie się zmienił. Dla przykładu: w starożytnym Rzymie w skład pojęcia mienie wchodził również niewolnik jako, że był rzeczą rozporządzaną przez jego właściciela.

Mienie w ujęciu cywilnoprawnym na podstawie państwa polskiego

W ujęciu cywilnoprawnym słowo to ma bardzo uszczegółowiony zakres. Zapis w Kodeksie Cywilnym (Księga Pierwsza – Tytuł III. Mienie) podkreśla, iż ustawodawca chciał zaznaczyć dużą wartość owej instytucji.
Art. 44 brzmi „Mieniem jest własność i inne prawa majątkowe”.
Wyjaśnia nam to, iż chodzi o aktywa. Pasywa nie wchodzą w zakres owego pojęcia.

Mienie w pojęciu karnoprawnym na podstawie państwa polskiego.

Polskie prawo karne wypracowało system ochrony własności jak i samego mienia ustanawiając je w części szczególnej – rozdziału XXXV – Przestępstwa przeciwko mieniu - Kodeksu Karnego.

W tym zakresie znajdują się takie spenalizowane czyny zabronione jak:

  • Kradzież (art. 278)
  • Kradzież z włamaniem (art. 279)
  • Rozbój (art. 280)
  • Kradzież rozbójnicza (art. 281)
  • Wymuszenie rozbójnicze (art. 282)
  • Przywłaszczenie (art. 284)
  • Kradzież impulsów telefonicznych (art. 285)
  • Oszustwo (w tym komputerowe) (art. 286 i 287)
  • Niszczenie rzeczy (art. 288)
  • Zabór pojazdu mechanicznego (art. 289)
  • Nielegalny wyrąb drzewa w lesie (art. 290)
  • Paserstwo umyślne i nieumyślne (w tym programu komputerowego) (art. 291-293)
  • Przestępstwa przeciwko mieniu wojskowemu (art. 358-363)

Kodeks karny operuje znaczeniem mienia znacznej i wielkiej wartości. W przypadku popełnienia jednego z deliktów z zakresu „art. 278 § 1 lub 2, art. 284 § 1 lub 2, art. 285 § 1, art. 286 § 1, art. 287 § 1, art. 288 § 1 lub 3, lub w art. 291 § 1” na mieniu znacznej wielkości kara zostaje obostrzona – od roku do lat 10 [art. 294.]

Zobacz też

Linki zewnętrzne