Czapla purpurowa: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
EmausBot (dyskusja | edycje)
Luckas-bot (dyskusja | edycje)
m robot dodaje: eu:Lertxun gorri
Linia 60: Linia 60:
[[es:Ardea purpurea]]
[[es:Ardea purpurea]]
[[eo:Purpura ardeo]]
[[eo:Purpura ardeo]]
[[eu:Lertxun gorri]]
[[fo:Korkahegri]]
[[fo:Korkahegri]]
[[fr:Héron pourpré]]
[[fr:Héron pourpré]]

Wersja z 20:59, 17 lis 2010

Czapla purpurowa
{{{nazwa łacińska}}}[1]
(Linnaeus, 1766)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Nadrząd

neognatyczne

Rząd

pełnopłetwe

Rodzina

czaplowate

Podrodzina

czaple

Rodzaj

Ardea

Gatunek

czapla purpurowa

Podgatunki

A. purpurea purpurea
A. purpurea madagascarensis
A. purpurea manilensis

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Szablon:Cechy taksonuCzapla purpurowa (Ardea purpurea) – duży ptak brodzący z rodziny czaplowatych, zamieszkujący w zależności od podgatunku:

  • Ardea purpurea purpureaEuropa południowa i zachodnia, Bliski Wschód i północna Afryka. Północna część populacji wędrowna, zimuje w subsaharyjskiej Afryce. W Polsce gnieździ się skrajnie nielicznie (1-3 pary) i nieregularnie, przede wszystkim w dolinie Baryczy (Stawy Milickie). Dawniej odnotowywano również sporadyczne lęgi w dolinie górnej Wisły (stawy w Spytkowicach, Zbiornik Goczałkowicki); być może gniazduje także w dorzeczu Biebrzy i Sanu. Polskie stanowiska leżą na północnych skrajach areału lęgowego czapli purpurowej.
  • Ardea purpurea madagascarensisMadagaskar
  • Ardea purpurea manilensisAzja południowa i południowo-wschodnia.
Czapla purpurowa
Cechy gatunku
Wierzch ciemnopopielaty z rdzawym nalotem, spód ciemnordzawy. Długie pióra na barkach są na końcach czerwonobrązowe. Ciemnoszare lotki i sterówki. Szyja rdzawokasztanowa, z ciemnymi pasami i białym przodem, przechodzącym w białą plamę na podgardlu. Głowa rdzawa z ciemnym czubem. Na lęgowiska wraca parami. Przyszli rodzice razem też budują gniazdo, wysiadują jaja, wychowują potomstwo. W Europie to ptak wędrowny zimujący na południu naszego kontynentu lub w zachodniej i wschodniej Afryce. Mniejsza od czapli siwej. W locie czapla purpurowa różni się też od swojej kuzynki ciemniejszym zabarwieniem, mniej zaokrąglonymi skrzydłami i wznosi się wyżej. Odzywa się mniej chrapliwym "kreek", a z gniazda dochodzi powtarzające się "korr".
Wymiary średnie
dł. ciała ok. 80-90 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 140-145 cm
waga ok. 600-1400 g
Biotop
Bagna, brzegi rzek i jezior, zarośla mangrowe o zarośniętych brzegach.
Gniazdo
Wśród gęstwiny trzcin i pałki wodnej, pojedynczo lub w małych koloniach. Gniazda zbudowane są z nieporządnie poukładanych wiech trzcin, opartych o połamane zeszłoroczne trzciny. Zdarza jej się gnieździć nawet na drzewa lub w wiklinie.
Jaja
W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w kwietniu – październiku 3 do 8 bladych, zielononiebieskich jaj.
Młoda czapla purpurowa
Wysiadywanie
Jaja wysiadywane są przez okres ok. 26 dni przez obydwoje rodziców. Sam wylęg może trwać 3-11 dni. Rodzice przynoszą młodym w przełyku ryby, drobne ssaki, płazy, gady i bezkręgowce. Mając 3 tygodnie zaczynają kręcić się wokół gniazda wydeptując labirynty ścieżek i miejsca na odpoczynek. Takie wędrówki w trzcinach ułatwiają długie palce chwytające się połamanych pędów. Pisklęta usamodzielniają się po 45 – 50 dniach rozchodząc po okolicy, po pierzeniu. Młode są jaśniejsze o czewonobrązowych grzbietach, ale ubarwienie głowy mają mniej jaskrawe.
Pożywienie
Zwierzęta wodne, na które czatuje nieruchomo, a następnie błyskawicznie atakuje lub ostrożnie skrada się do zdobyczy.
Ochrona
Objęta ochroną gatunkową ścisłą. Zagrożeniem dla tego gatunku jest niszczenie siedlisk.
  1. {{{nazwa łacińska}}}, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. {{{nazwa łacińska}}}, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

Bibliografia

  • Karel, Stastny: Ptaki wodne. Warszawa: Delta, 1993. ISBN 83-85817-10-7.

Zobacz też