Iwan Biełow: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m drobne redakcyjne |
grafika, dr red |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Belov Ivan Panfilovich.jpg|thumb|Iwan Panfiłowicz Biełow]] |
|||
'''Iwan Panfiłowicz Biełow''' ([[Język rosyjski|ros.]] Иван Панфилович Белов) (ur. [[27 czerwca]] [[1893]] Koliniczewo, gubernia Nowgorodzka, zm. [[29 lipca]] [[1938]] w [[Moskwa|Moskwie]]) − [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|radziecki]] dowódca wojskowy [[komandarm]] 1 rangi 1935. |
'''Iwan Panfiłowicz Biełow''' ([[Język rosyjski|ros.]] Иван Панфилович Белов) (ur. [[27 czerwca]] [[1893]] Koliniczewo, gubernia Nowgorodzka, zm. [[29 lipca]] [[1938]] w [[Moskwa|Moskwie]]) − [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|radziecki]] dowódca wojskowy, [[komandarm]] 1 rangi 1935. |
||
W wojsku carskim od [[1913]] unter oficer, uczestnik [[I wojna światowa|I wojny światowej]]. Od lutego [[1917]] lewy eserowiec, był przewodniczącym Komitetu żołnierskiego 1 Syberyjskiego pułku zapasowego w [[Taszkent|Taszkencie]]. Pułkiem dowodził w czasie [[rewolucja październikowa|rewolucji październikowej]]. Członek Rady Turkiestańskiej 1917-[[1919]] i członek Turkiestańskiego Komitetu Wykonawczego w l. [[1918]]-[[1921]]. W 1918 komendant twierdzy Taszkent i dowódca garnizonu. Po zdławieniu lewoeserowskiego powstania w Taszkencie wyszedł z partii lewych eserów. Członek Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji(b) (SDPRR(b)) od [[1919]]. Mianowany zastępca dowódcy Turkiestańskiego Okręgu Wojskowego. Od kwietnia 1919 naczelny dowódca Wojsk Republiki Turkiestan. W końcu 1919-[[1920]] dowódca dywizji w Bucharskiej Grupie Wojsk. W l. [[1921]]-[[1922]] zdławił bunt na [[Kubań| |
W wojsku carskim od [[1913]] unter oficer, uczestnik [[I wojna światowa|I wojny światowej]]. Od lutego [[1917]] lewy eserowiec, był przewodniczącym Komitetu żołnierskiego 1 Syberyjskiego pułku zapasowego w [[Taszkent|Taszkencie]]. Pułkiem dowodził w czasie [[rewolucja październikowa|rewolucji październikowej]]. Członek Rady Turkiestańskiej 1917-[[1919]] i członek Turkiestańskiego Komitetu Wykonawczego w l. [[1918]]-[[1921]]. W 1918 komendant twierdzy Taszkent i dowódca garnizonu. Po zdławieniu lewoeserowskiego powstania w Taszkencie wyszedł z partii lewych eserów. Członek Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji(b) (SDPRR(b)) od [[1919]]. Mianowany zastępca dowódcy Turkiestańskiego Okręgu Wojskowego. Od kwietnia 1919 naczelny dowódca Wojsk Republiki Turkiestan. W końcu 1919-[[1920]] dowódca dywizji w Bucharskiej Grupie Wojsk. W l. [[1921]]-[[1922]] zdławił bunt na [[Kubań|Kubaniu]]. Ukończył w [[1923]] Wyższe Kursy Akademickie, po czym dowodził dywizją, korpusem, był zastępcą i dowódcą Północno Kaukaskiego, Leningradzkiego i Białoruskiego Okręgu Wojskowego. |
||
Asesor w procesie [[Michaił Tuchaczewski|M. Tuchaczewskiego]] i 7 skazanych na śmierć generałów. |
Asesor w procesie [[Michaił Tuchaczewski|M. Tuchaczewskiego]] i 7 skazanych na śmierć generałów. |
||
| Linia 8: | Linia 9: | ||
===Bibliografia=== |
===Bibliografia=== |
||
* Bolszaja Sowietskaja Encykłopedia t. 3 Moskwa 1972. |
* ''Bolszaja Sowietskaja Encykłopedia'', t. 3 Moskwa 1972. |
||
{{DEFAULTSORT:Biełow,Iwan}} |
{{DEFAULTSORT:Biełow,Iwan}} |
||
Wersja z 16:36, 3 sty 2011
Iwan Panfiłowicz Biełow (ros. Иван Панфилович Белов) (ur. 27 czerwca 1893 Koliniczewo, gubernia Nowgorodzka, zm. 29 lipca 1938 w Moskwie) − radziecki dowódca wojskowy, komandarm 1 rangi 1935.
W wojsku carskim od 1913 unter oficer, uczestnik I wojny światowej. Od lutego 1917 lewy eserowiec, był przewodniczącym Komitetu żołnierskiego 1 Syberyjskiego pułku zapasowego w Taszkencie. Pułkiem dowodził w czasie rewolucji październikowej. Członek Rady Turkiestańskiej 1917-1919 i członek Turkiestańskiego Komitetu Wykonawczego w l. 1918-1921. W 1918 komendant twierdzy Taszkent i dowódca garnizonu. Po zdławieniu lewoeserowskiego powstania w Taszkencie wyszedł z partii lewych eserów. Członek Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji(b) (SDPRR(b)) od 1919. Mianowany zastępca dowódcy Turkiestańskiego Okręgu Wojskowego. Od kwietnia 1919 naczelny dowódca Wojsk Republiki Turkiestan. W końcu 1919-1920 dowódca dywizji w Bucharskiej Grupie Wojsk. W l. 1921-1922 zdławił bunt na Kubaniu. Ukończył w 1923 Wyższe Kursy Akademickie, po czym dowodził dywizją, korpusem, był zastępcą i dowódcą Północno Kaukaskiego, Leningradzkiego i Białoruskiego Okręgu Wojskowego.
Asesor w procesie M. Tuchaczewskiego i 7 skazanych na śmierć generałów.
Był odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru. Sądzony i stracony w okresie wielkiej czystki w ZSRR.
Bibliografia
- Bolszaja Sowietskaja Encykłopedia, t. 3 Moskwa 1972.