Jerzy Krzysztoń (pisarz): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
→‎Biografia: drobne redakcyjne, ort.
Linia 4: Linia 4:


== Biografia ==
== Biografia ==
Urodził się [[23 marca]] [[1931]] w [[Lublin]]ie. Dzieciństwo i wczesne lata szkolne spędził w [[Grodno|Grodnie]]. W [[1940]] wraz z matką i bratem został wywieziony do [[Kazachstan]]u, gdzie uczęszczał do szkoły rosyjskiej. W [[1942]] wraz z armią [[Władysław Anders|Andersa]] został ewakuowany do [[Iran]]u. W latach [[1944]]-[[1947]] przebywał w [[Indie|Indiach]], a następnie w [[Uganda|Ugandzie]], gdzie uczył się w polskiej szkole i działał w [[harcerstwo|harcerstwie]]. W lipcu [[1948]] wraz z rodziną powrócił do Polski - do Lublina. Tu w [[1949]] uzyskał maturę w Liceum ogólnokształcącym im. S. Staszica i rozpoczął studia na [[Katolicki Uniwersytet Lubelski|KUL]] w zakresie filologii polskiej i angielskiej, które to ukończył uzyskawszy dyplom magistra filologii angielskiej w dniu 23 września 1954 r. W [[1952]] przeniósł się do Warszawy, gdzie pracował w Stowarzyszeniu ''Pax'', w redakcjach ''Dziś i jutro'' oraz tygodniku ''Kierunki''. Kontynuował studia i w [[1953]] ukończył polonistykę, a w [[1955]] filologię angielską. W [[1956]] zmienił pracę i został kierownikiem Redakcji Słuchowisk [[Polskie Radio|Polskiego Radia]].
Urodził się [[23 marca]] [[1931]] w [[Lublin]]ie. Dzieciństwo i wczesne lata szkolne spędził w [[Grodno|Grodnie]]. W [[1940]] wraz z matką i bratem został wywieziony do [[Kazachstan]]u, gdzie uczęszczał do szkoły rosyjskiej. W [[1942]] wraz z armią [[Władysław Anders|Andersa]] został ewakuowany do [[Iran]]u. W latach [[1944]]-[[1947]] przebywał w [[Indie|Indiach]], a następnie w [[Uganda|Ugandzie]], gdzie uczył się w polskiej szkole i działał w [[harcerstwo|harcerstwie]]. W lipcu [[1948]] wraz z rodziną powrócił do Polski - do Lublina. Tu w [[1949]] uzyskał maturę w liceum ogólnokształcącym im. S. Staszica i rozpoczął studia na [[Katolicki Uniwersytet Lubelski|KUL]] w zakresie filologii polskiej i angielskiej, które to ukończył uzyskawszy dyplom magistra filologii angielskiej w dniu 23 września 1954 r. W [[1952]] przeniósł się do Warszawy, gdzie pracował w Stowarzyszeniu ''Pax'', w redakcjach ''Dziś i jutro'' oraz tygodniku ''Kierunki''. Kontynuował studia i w [[1953]] ukończył polonistykę, a w [[1955]] filologię angielską. W [[1956]] zmienił pracę i został kierownikiem Redakcji Słuchowisk [[Polskie Radio|Polskiego Radia]].


Debiutował w [[1949]] opowiadaniem ''Wspomnienia indyjskie'', które weszło później w skład książki ''Opowiadania indyjskie'' ([[1953]]), poświęconej przeżyciom cywilnej ludności polskiej, która wyszła z [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] wraz z armią Andersa. Później napisał szereg opowiadań i powieści. Cenne są jego reportaże z pobytu w [[Stany Zjednoczone|USA]] ''Skok do Eldorado'' ([[1967]]). W swej twórczości posługiwał się zróżnicowanymi formami literackimi, np. [[czarny humor|czarnym humorem]], [[groteska|groteską]] i [[symbolizm]]em. Był też autorem licznych słuchowisk radiowych oraz tłumaczem powieści i opowiadań z języka angielskiego (m.in. ''Miasteczko Winesburg'' [[Sherwood Anderson|Sherwooda Andersona]], ''Jeździec na niebie i inne opowiadania'' [[Ambrose Bierce|Ambrose'a Bierce'a]]).
Debiutował w [[1949]] opowiadaniem ''Wspomnienia indyjskie'', które weszło później w skład książki ''Opowiadania indyjskie'' ([[1953]]), poświęconej przeżyciom cywilnej ludności polskiej, która wyszła z [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] wraz z armią Andersa. Później napisał szereg opowiadań i powieści. Cenne są jego reportaże z pobytu w [[Stany Zjednoczone|USA]] ''Skok do Eldorado'' ([[1967]]). W swej twórczości posługiwał się zróżnicowanymi formami literackimi, np. [[czarny humor|czarnym humorem]], [[groteska|groteską]] i [[symbolizm]]em. Był też autorem licznych słuchowisk radiowych oraz tłumaczem powieści i opowiadań z języka angielskiego (m.in. ''Miasteczko Winesburg'' [[Sherwood Anderson|Sherwooda Andersona]], ''Jeździec na niebie i inne opowiadania'' [[Ambrose Bierce|Ambrose'a Bierce'a]]).

Wersja z 21:22, 23 mar 2011

Szablon:Źródła

Nagrobek Jerzego Krzysztonia na Cmentarzu Powązkowskim, Warszawa, 30 lipca 2006 r.

Jerzy Krzysztoń (ur. 23 marca 1931 - zm. 16 maja 1982), polski prozaik, dramaturg, reportażysta i tłumacz.

Biografia

Urodził się 23 marca 1931 w Lublinie. Dzieciństwo i wczesne lata szkolne spędził w Grodnie. W 1940 wraz z matką i bratem został wywieziony do Kazachstanu, gdzie uczęszczał do szkoły rosyjskiej. W 1942 wraz z armią Andersa został ewakuowany do Iranu. W latach 1944-1947 przebywał w Indiach, a następnie w Ugandzie, gdzie uczył się w polskiej szkole i działał w harcerstwie. W lipcu 1948 wraz z rodziną powrócił do Polski - do Lublina. Tu w 1949 uzyskał maturę w liceum ogólnokształcącym im. S. Staszica i rozpoczął studia na KUL w zakresie filologii polskiej i angielskiej, które to ukończył uzyskawszy dyplom magistra filologii angielskiej w dniu 23 września 1954 r. W 1952 przeniósł się do Warszawy, gdzie pracował w Stowarzyszeniu Pax, w redakcjach Dziś i jutro oraz tygodniku Kierunki. Kontynuował studia i w 1953 ukończył polonistykę, a w 1955 filologię angielską. W 1956 zmienił pracę i został kierownikiem Redakcji Słuchowisk Polskiego Radia.

Debiutował w 1949 opowiadaniem Wspomnienia indyjskie, które weszło później w skład książki Opowiadania indyjskie (1953), poświęconej przeżyciom cywilnej ludności polskiej, która wyszła z ZSRR wraz z armią Andersa. Później napisał szereg opowiadań i powieści. Cenne są jego reportaże z pobytu w USA Skok do Eldorado (1967). W swej twórczości posługiwał się zróżnicowanymi formami literackimi, np. czarnym humorem, groteską i symbolizmem. Był też autorem licznych słuchowisk radiowych oraz tłumaczem powieści i opowiadań z języka angielskiego (m.in. Miasteczko Winesburg Sherwooda Andersona, Jeździec na niebie i inne opowiadania Ambrose'a Bierce'a).

W 1953 otrzymał nagrodę literacką młodych im. W. Pietrzaka, a wśród licznych nagród i wyróżnień za twórczość słuchowiskową - nagrodę Ministra Obrony Narodowej za cykl słuchowisk Polacy na frontach II wojny światowej. Odznaczony został m.in. Złotym Krzyżem Zasługi w 1974 oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski - w 1982.

W ostatnich latach życia, w których napisał Obłęd, chorował i okresowo przebywał w szpitalu psychiatrycznym. Powieść ta, osnuta na motywie anonimowej choroby psychicznej, przepełniona jest gorzką refleksją o współczesnym świecie[1].

Zmarł 16 maja 1982 w Warszawie śmiercią samobójczą.

Twórczość

Opowiadania

Powieści

  • Kamienne niebo (1958)
  • Wielbłąd na stepie (1978)
  • Obłęd (1980)
  • Krzyż południa (1983) (wydana pośmiertnie)

Inne

  • Cykl reportaży z pobytu w USA Skok do Eldorado (1967)
  • Słuchowiska radiowe:
    • Rodzina pechowców (1958)
    • Ten nieznajomy (1965)
    • Chłopcy spod Verdun
    • Sakramencka ulewa (1973)
  1. ↑ Marian Stępień. Literacki obraz choroby psychicznej. Referat wygłoszony w Lublinie w listopadzie 2004 na II Konferencji "Między literaturą a medycyną", zorganizowanej przez Lubelskie Towarzystwo Naukowe, Towarzystwo Chirurgów Polskich w Lublinie i Instytutu Filologii Polskiej i Angielskiej Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Przedmiotem konferencji były problemy psychologiczne pacjentów - ludzi cierpiących w świetle opisów literackich, oraz obserwacji i badań medycznych.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jerzy_Krzysztoń_(pisarz)&oldid=25818965”