Asyryjskie zaćmienie słońca: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m naprawa interpunkcji |
|||
| Linia 10: | Linia 10: | ||
== Możliwe błędy interpretacji tradycyjnej (zaćmienie z 24 czerwca 791 r. p.n.e.)== |
== Możliwe błędy interpretacji tradycyjnej (zaćmienie z 24 czerwca 791 r. p.n.e.)== |
||
[[Plik:Assur 24 June 791 BC (PVis).png|thumb|200px|left|Zaćmienie 24-06-791 p.n.e. widziane z miasta [[Aszur (miasto)|Aszur]] (35°27'N, 43°16'E)]] |
[[Plik:Assur 24 June 791 BC (PVis).png|thumb|200px|left|Zaćmienie 24-06-791 p.n.e. widziane z miasta [[Aszur (miasto)|Aszur]] (35°27'N, 43°16'E)]] |
||
Niecałe 30 lat przed niemalże całkowitym zaćmieniem z czerwca roku 763 p.n.e. mieszkańcy [[Aszur (miasto)|Aszur]] byli świadkami innego, równie niezwykłego zjawiska. Dnia 24 czerwca 791 p.n.e. miało miejsce głębokie [[zaćmienie Słońca|zaćmienie częściowe]], które rozpoczęło się tuż przed zachodem słońca. Jest to jedyny moment w ciągu całego dnia, gdy można patrzeć bezpośrednio na słońce, dlatego też omawiane zjawisko było doskonale widoczne i można je było obserwować przez około 15 minut. Zachód słońca jest zawsze chętnie podziwiany nie tylko przez [[astronom]]ów, dlatego też zaćmienie to nie mogło ujść uwagi [[ |
Niecałe 30 lat przed niemalże całkowitym zaćmieniem z czerwca roku 763 p.n.e. mieszkańcy [[Aszur (miasto)|Aszur]] byli świadkami innego, równie niezwykłego zjawiska. Dnia 24 czerwca 791 p.n.e. miało miejsce głębokie [[zaćmienie Słońca|zaćmienie częściowe]], które rozpoczęło się tuż przed zachodem słońca. Jest to jedyny moment w ciągu całego dnia, gdy można patrzeć bezpośrednio na słońce, dlatego też omawiane zjawisko było doskonale widoczne i można je było obserwować przez około 15 minut. Zachód słońca jest zawsze chętnie podziwiany nie tylko przez [[astronom]]ów, dlatego też zaćmienie to nie mogło ujść uwagi [[Asyria|Asyryjczyków]]. Retrokalkulacje astronomiczne pokazują, iż [[Księżyc]] przesłonił wówczas 3/4 średnicy [[Słońce|Słońca]] (0.738 wg obserwacji z [[Niniwa|Niniwy]], 0.755 wg obserwacji z [[Aszur (miasto)|Aszur]], 0.805 wg obserwacji z [[Babilon]]u). |
||
[[Plik:Assur 24 June 791 BC (EMapWin).png|thumb|200px|right|Zaćmienie 24-06-791 p.n.e., dane globalne oraz dla miasta [[Aszur (miasto)|Aszur]] (35.46°N, 43.26°E)]] |
[[Plik:Assur 24 June 791 BC (EMapWin).png|thumb|200px|right|Zaćmienie 24-06-791 p.n.e., dane globalne oraz dla miasta [[Aszur (miasto)|Aszur]] (35.46°N, 43.26°E)]] |
||
Wersja z 10:13, 12 kwi 2011
Asyryjskie zaćmienie słońca (nazywane także zaćmieniem Bur-Sagale) - zaćmienie słońca, do którego według wzmianki w asyryjskich listach eponimów dojść miało za eponimatu (akad. limmu) Bur-Sagale, gubernatora prowincji Guzana, w miesiącu Simānu (maj-czerwiec), w 9 roku panowania asyryjskiego króla Aszurdana III (763 r. p.n.e.). Wspomniany fragment brzmi następująco:
"za eponimatu Bur Sagale, (gubernatora) prowincji Guzana. (miała miejsce) rebelia w mieście Aszur, (a) w miesiącu Simānu słońce było zaćmione (dosł. słońce zaćmienia dokonało)" (akad. ina limme Bur-Sagalē ša Guzâna sīhu ina Aššur ina Simāni[1] Šamaš attalâ[2] ištakan)[3]
W kalendarzu lunarnym używanym przez Babilończyków (także Asyryjczyków, Izraelitów czy Persów) początek miesięcy wyznaczano na podstawie obserwacji o zachodzie słońca, kiedy tuż nad zachodnim horyzontem dostrzegalny był cienki sierp księżyca (dzień lub dwa po nowiu). Jako że zaćmienia słońca mają miejsce tylko w dniu nowiu wypadały one w ostatnim lub przedostatnim dniu danego miesiąca w kalendarzu lunarnym. Oznacza to, że jeżeli omawiane zjawisko było zaćmieniem słońca to wydarzyło się ono przy końcu miesiąca Simānu.
Interpretacja tradycyjna
Po raz pierwszy powyższą wzmiankę zinterpretowano jako opis zaćmienia słońca już w XIX wieku. Uczeni stwierdzili także, iż chodzi tu zapewne o całkowite zaćmienie, skoro zostało ono odnotowane jako unikalne zdarzenie w kronikach asyryjskich. Henry Rawlinson w 1867 roku na łamach Athenaeum ogłosił, iż zaćmienie to miało miejsce 15 czerwca 763 roku przed Chrystusem [4]. Data ta została powszechnie zaakceptowana stając się podwaliną datowania królów asyryjskich, babilońskich, izraelskich a nawet egipskich w okresie od X do VII wieku przed Chrystusem a także władców z końca II tysiąclecia p.n.e.
Możliwe błędy interpretacji tradycyjnej (zaćmienie z 24 czerwca 791 r. p.n.e.)
.png){kind=link}
Niecałe 30 lat przed niemalże całkowitym zaćmieniem z czerwca roku 763 p.n.e. mieszkańcy Aszur byli świadkami innego, równie niezwykłego zjawiska. Dnia 24 czerwca 791 p.n.e. miało miejsce głębokie zaćmienie częściowe, które rozpoczęło się tuż przed zachodem słońca. Jest to jedyny moment w ciągu całego dnia, gdy można patrzeć bezpośrednio na słońce, dlatego też omawiane zjawisko było doskonale widoczne i można je było obserwować przez około 15 minut. Zachód słońca jest zawsze chętnie podziwiany nie tylko przez astronomów, dlatego też zaćmienie to nie mogło ujść uwagi Asyryjczyków. Retrokalkulacje astronomiczne pokazują, iż Księżyc przesłonił wówczas 3/4 średnicy Słońca (0.738 wg obserwacji z Niniwy, 0.755 wg obserwacji z Aszur, 0.805 wg obserwacji z Babilonu).
.png)
Niektórzy badacze łączą zaćmienie słońca z 24-06-791 p.n.e. z zaćmieniem Bur-Sagale opisanym w asyryjskich listach eponimów. Brak jednakże przekonujących dowodów na poparcie tej tezy.
- ↑ nazwa trzeciego miesiąca w kalendarzu asyryjsko-babilońskim (maj-czerwiec); hasło Simānu, [w:] W. von Soden i in., Akkadisches Handwörterbuch M-S (1972), s. 1044; patrz też Kalendarz babiloński
- ↑ zaćmienie (słońca lub księżyca); hasło attalû, [w:] The Assyrian Dictionary A/2, The Oriental Institute, Chicago 1968, s. 505-509.
- ↑ tekst źródłowy i jego tłumaczenie za: A.Ungnad, Eponymen, [w:] RLA 2 (1938), s. 430, 432, 447; hasło attalû, [w:] The Assyrian Dictionary A/2, The Oriental Institute, Chicago 1968, s. 505
- ↑ Rawlinson, Henry Creswicke, "The Assyrian Canon Verified by the Record of a Solar Eclipse, B.C. 763", The Athenaeum: Journal of Literature, Science and the Fine Arts, nr 2064, 660-661 [18 May 1867].
Bibliografia
- A.Ungnad, hasło Eponymen, [w:] Reallexikon der Assyriologie (RLA) 2 (1938), s. 412-457.