Carl Samuel Freund: Różnice pomiędzy wersjami

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
→‎Biografia: drobne merytoryczne
m →‎Biografia: drobne redakcyjne
Linia 2: Linia 2:


== Biografia ==
== Biografia ==
Studiował medycynę na [[Uniwersytet Wrocławski|Uniwersytecie we Wrocławiu]] i [[Uniwersytet w Zurychu|Uniwersytecie w Zurychu]]<ref>[http://www.matrikel.uzh.ch/myservlets/servlet/Matrikel?cmd=QueryA&ofs=0&major=6700&fac=&year=&firstName=&lastName=&birthDate=&town=&region=&country=&from_=&to_=&parents=&info_= Die Matrikeledition der Universität Zürich]</ref>. Tytuł doktora medycyny otrzymał po przedstawieniu dysertacji ''Ueber Knochenentzündungen in der Reconvalescenz von Typhus abdominalis'' we Wrocławiu w 1885 roku. Następnie był asystentem w [[Klinika Psychiatrii we Wrocławiu|Klinice Psychiatrycznej]] [[Wojewódzki Szpital im. Józefa Babińskiego we Wrocławiu|Szpitala Wszystkich Świętych]] u [[Carl Wernicke|Carla Wernickego]]<ref>{{cytuj pismo|autor=Wernicke|tytuł=Die psychiatrische Klinik und Poliklinik für Nervenkrankheiten|czasopismo=Chronik der königlichen Universität zu Breslau für das Rechnungsjahr 1889/90|rok=1890 |strony=42}}</ref>. Przez pewien czas był asystentem w przytułku w [[Kolonia (Niemcy)|Kolonii]] u [[Otto Michael Ludwig Leichtenstern|Ottona Leichtensterna]], uczył się też u [[Carl Weigert|Weigerta]] we [[Frankfurt nad Menem|Frankfurcie nad Menem]], w semestrze zimowym 1884/1885 roku pracował w klinice psychiatrycznej [[Charité]]u [[Carl Friedrich Otto Westphal|Carla Westphala]], a potem przez kilka miesięcy u [[Jean-Martin Charcot|Charcota]] w Paryżu.
Studiował medycynę na [[Uniwersytet Wrocławski|Uniwersytecie we Wrocławiu]] i [[Uniwersytet w Zurychu|Uniwersytecie w Zurychu]]<ref>[http://www.matrikel.uzh.ch/myservlets/servlet/Matrikel?cmd=QueryA&ofs=0&major=6700&fac=&year=&firstName=&lastName=&birthDate=&town=&region=&country=&from_=&to_=&parents=&info_= Die Matrikeledition der Universität Zürich]</ref>. Tytuł doktora medycyny otrzymał po przedstawieniu dysertacji ''Ueber Knochenentzündungen in der Reconvalescenz von Typhus abdominalis'' we Wrocławiu w 1885 roku. Następnie był asystentem w [[Klinika Psychiatrii we Wrocławiu|Klinice Psychiatrycznej]] [[Wojewódzki Szpital im. Józefa Babińskiego we Wrocławiu|Szpitala Wszystkich Świętych]] u [[Carl Wernicke|Carla Wernickego]]<ref>{{cytuj pismo|autor=Wernicke|tytuł=Die psychiatrische Klinik und Poliklinik für Nervenkrankheiten|czasopismo=Chronik der königlichen Universität zu Breslau für das Rechnungsjahr 1889/90|rok=1890 |strony=42}}</ref>. Przez pewien czas był asystentem w przytułku w [[Kolonia (Niemcy)|Kolonii]] u [[Otto Michael Ludwig Leichtenstern|Ottona Leichtensterna]], uczył się też u [[Carl Weigert|Weigerta]] we [[Frankfurt nad Menem|Frankfurcie nad Menem]], w semestrze zimowym 1884/1885 roku pracował w [[Berlin|berlińskiej]] klinice psychiatrycznej szpitala [[Charité]] u [[Carl Friedrich Otto Westphal|Carla Westphala]], a potem przez kilka miesięcy u [[Jean-Martin Charcot|Charcota]] w [[Paryż]]u.


Od 1889 roku prowadził praktykę neurologiczną we Wrocławiu. W 1908 został prymariuszem przytułku przy Elbingstraße, ufundowanego przez fundację imienia Theodora Claassena (1774–1845); obecnie jest to Szpital MSWiA.
Od 1889 roku prowadził praktykę neurologiczną we Wrocławiu. W 1908 został prymariuszem przytułku przy Elbingstraße, ufundowanego przez fundację imienia Theodora Claassena (1774–1845); obecnie jest to Szpital MSWiA.

Wersja z 15:51, 14 maj 2011

Carl Samuel Freund (ur. 15 lipca 1862 we Wrocławiu, zm. 3 czerwca 1932 tamże[1]) – niemiecki lekarz neurolog i psychiatra, tajny radca sanitarny, prymariusz przytułku Claassena we Wrocławiu (Claassenschen Siechenhaus).

Biografia

Studiował medycynę na Uniwersytecie we Wrocławiu i Uniwersytecie w Zurychu[2]. Tytuł doktora medycyny otrzymał po przedstawieniu dysertacji Ueber Knochenentzündungen in der Reconvalescenz von Typhus abdominalis we Wrocławiu w 1885 roku. Następnie był asystentem w Klinice Psychiatrycznej Szpitala Wszystkich Świętych u Carla Wernickego[3]. Przez pewien czas był asystentem w przytułku w Kolonii u Ottona Leichtensterna, uczył się też u Weigerta we Frankfurcie nad Menem, w semestrze zimowym 1884/1885 roku pracował w berlińskiej klinice psychiatrycznej szpitala Charité u Carla Westphala, a potem przez kilka miesięcy u Charcota w Paryżu.

Od 1889 roku prowadził praktykę neurologiczną we Wrocławiu. W 1908 został prymariuszem przytułku przy Elbingstraße, ufundowanego przez fundację imienia Theodora Claassena (1774–1845); obecnie jest to Szpital MSWiA.

Był przewodniczącym Breslauer psychiatrisch-neurologische Vereinigung[4]. Należał do Gesellschaft Deutscher Nervenärzte. Żonaty z Paulą Haber, siostrą Fritza Habera. Ich córką była Elisabeth Freund (1898–1982), autorka wspomnień z okresu II wojny światowej[5]. Mieszkał przy Gartenstraße 49[6].

Dorobek naukowy

W 1889 przedstawił opis pacjenta z prawostronnym jednoimiennym niedowidzeniem połowiczym, który nie potrafił nazwać widzianych przedmiotów. Nazwał zaburzenie afazją wzrokową i zaproponował model, w którym przyczyną byłoby uszkodzenie kory ciemieniowo-potylicznej powodujące prawostronne niedowidzenie połowicze oraz przerwanie szlaku łączącego ośrodek wzrokowy prawej półkuli z ośrodkiem mowy półkuli lewej[7].

Freund i Freud

Ze względu na podobieństwo nazwiska był często mylony z Sigmundem Freudem[8]. We wrześniu 1894 roku obaj uczestniczyli w 66. Spotkaniu Niemieckich Przyrodników i Lekarzy w Wiedniu (66. Versammlung deutscher Naturforscher und Ärzte in Wien), na pamiątkowym zdjęciu stali obok siebie[9]. Freund, podobnie jak Freud, zajmował się w latach 80. i 90. XIX wieku tematyką afazji i histerii. W swojej korespondencji Freud zarzucał Sachsowi i Freundowi plagiat, odnosząc się do ich pracy na temat histerii i swojego artykułu z „Archives de Neurologie”[10]. Zarzut ten został powtórzony w biografii Freuda autorstwa Ernesta Jonesa[11].

Wybrane prace

Książki
  • Ueber Knochenentzündungen in der Reconvalescenz von Typhus abdominalis. Breslau: Breslauer Genossenschafts-Buchdr., 1885
  • Schemata zur Eintragung von Sensibilitätsbefunden. Berlin: A. Hirschwald, 1892
  • Ein Überblick über den gegenwärtigen Stand der Frage von den sogenannten traumatischen Neurosen. Leipzig: Breitkopf & Härtel, 1892
  • Labyrinthtaubheit und Sprachtaubheit, klinische Beiträge zur Kenntniss der sogenannten subcorticalen sensorischen Aphasie sowie des Sprachverständnisses der mit Hörresten begabten Taubstummen. Wiesbaden: J. F. Bergmann, 1895
  • Heinrich Sachs, Carl Samuel Freund: Die Erkrankungen des Nervensystems nach Unfällen: mit besonderer Berücksichtigung der Untersuchung und Begutachtung. Fischer, 1899
Artykuły
  • Grenzfälle zwischen Aphasie und Seelenblindheit. Allgemeine Zeitschrift für Psychiatrie 44, ss. 660–662, 1888
  • Ein Fall von Antifebrinvergiftung. Deutsche medizinische Wochenschrift, 1888
  • Klinische Beiträge zur Kenntniss der generellen Gedächtnissschwäche. Archiv für Psychiatrie und Nervenkrankheiten 20, ss. 441-457, 1888
  • Ueber optische Aphasie und Seelenblindheit. Archiv für Psychiatrie und Nervenkrankheiten 20, ss. 276-297; 371, 1889 Szablon:Doi Szablon:Doi
  • Ueber das Vorkommen von Sensibilitätsstörungen bei multipler Herdsklerose. Archiv für Psychiatrie und Nervenkrankheiten 22, ss. 317; 588; 780, 1890 Szablon:Doi
  • Ein Fall einer bisher nicht beschriebenen Form von Nystagmus. Deutsche medizinische Wochenschrift 17, ss. 288-291, 1891
  • Freund CS, Kayser R. Ein Fall von Schreckneurose mit Gehörsanomalien. Deutsche medizinische Wochenschrift 17, ss. 949-954, 1891
  • Ueber cerebral bedingte optische Hyperästhesie. Neurologisches Centralblatt 11, ss. 530-535, 1892
  • Ueber nervöse Folgeerscheinungen einer Erschütterung der Wirbelsäule. Neurologisches Centralblatt 13, ss. 438-448, 1894
  • Nervöse Folgeerscheinungen einer Contusion der oberen Brustwirbel. Jahresb. d. schles. Gesellsch. f. vaterl. Cult. 71, ss. 28-34, 1894
  • Zur Kenntniss der Simulation bei Unfallverletzten. Wissensch. Mitth. d. Inst. z. Behandl. v. Unfallverl. in Bresl., ss. 20-41, 1897
  • Erweichung im vorderen Teile des linken Occipitalmarkes bei einem Linkshänder, 1897
  • Hydromyelie bei atypischer Syringobulbie. Berliner klinische Wochenschrift 49, s. 187, 1912
  • Zur Vererbung der Huntingtonschen Chorea (mit einem Bericht über eine Wilson-ähnliche Krankheit bei einem aus einer Huntington-Chorea-Familie stammenden Geschwisterpaar). Zeitschrift für die gesamte Neurologie und Psychiatrie 99, ss. 333-75, 1925 Szablon:Doi
  • Seltenere Fälle von Erkrankung des Corpus striatum. Arch. Psychiat. 77, ss. 649-651, 1926
  • Polioencephalitis superior mit striären Symptomen. Klinische Wochenschrift 6, s. 2064, 1927
  • Fall von pyramidaler und extrapyramidaler Erkrankung. Klinische Wochenschrift 6, s. 2063, 1927
  • Freund CS, Rotter R. Über extrapyramidale Erkrankungen des höheren Alters mit einem Beitrag zur Pathogenese seniler Parenchymveränderungen. Zeitschrift für die gesamte Neurologie und Psychiatrie 115 (1), ss. 198-271, 1928 Szablon:Doi
  • Ueber den Nutzen der frühzeitigen Ohrenuntersuchung bei Unfallverletzten. Internat. Zbl. Ohrenh. 33, ss. 218-22, 1930
  1. ↑ C. S. Freund. Zeitschrift für die gesamte Neurologie und Psychiatrie 100 (1), ss. 725-726, 1933 Szablon:Doi
  2. ↑ Die Matrikeledition der Universität Zürich
  3. ↑ Wernicke. Die psychiatrische Klinik und Poliklinik für Nervenkrankheiten. „Chronik der königlichen Universität zu Breslau für das Rechnungsjahr 1889/90”, s. 42, 1890. 
  4. ↑ Berliner klinische Wochenschrift 49, 1912.
  5. ↑ Als Zwangsarbeiterin 1941 in Berlin: die Aufzeichnungen der Volkswirtin Elisabeth Freund. Akademie, 1996, s. 13. (niem.).
  6. ↑ Mitglieder. „Verhandlung der Gesellschaft Deutscher Nervenärzte”. 3/4, s. IV, 1909/1910. 
  7. ↑ Marco Iacoboni: The parallel brain: the cognitive neuroscience of the corpus callosum. MIT Press, 2003, s. 479. (ang.).
  8. ↑ Francis George Gosling: Before Freud: neurasthenia and the American medical community, 1870-1910. University of Illinois Press, 1987, s. 128. (ang.).
  9. ↑ Molnar M. Mysteries of Nature. „Psychoanalysis and History”. 13, s. 39-67, 2011. DOI: 10.3366/pah.2011.0004. 
  10. ↑ Freud S. (1895). Letter from Freud to Fliess, November 29, 1895. The Complete Letters of Sigmund Freud to Wilhelm Fliess, 1887–1904, 152.
  11. ↑ Jones E: The life and work of Sigmund Freud. New York: Basic Books, 1953, s. 234.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Carl_Samuel_Freund&oldid=26466130”