Zbigniew Makomaski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Ab.awbot (dyskusja | edycje)
m drobne porządki, replaced: [[Reprezentacja Polski w lekkoatletyce prowadzona przez Jana Mulaka| → [[Wunderteam (lekkoatletyka)|
Linia 3: Linia 3:
Był [[biegi lekkoatletyczne|biegaczem]], członkiem ''[[Wunderteam (lekkoatletyka)|Wunderteam]]u''. Był znany przede wszystkim ze startów w biegach na [[bieg na 400 m|400 m]] oraz [[bieg na 800 m|800 m]], ale odnosił sukcesy także w [[biegi płotkarskie|biegach płotkarskich]].
Był [[biegi lekkoatletyczne|biegaczem]], członkiem ''[[Wunderteam (lekkoatletyka)|Wunderteam]]u''. Był znany przede wszystkim ze startów w biegach na [[bieg na 400 m|400 m]] oraz [[bieg na 800 m|800 m]], ale odnosił sukcesy także w [[biegi płotkarskie|biegach płotkarskich]].


Najbardziej znanym osiągnięciem sportowym Makomaskiego jest zwycięstwo w biegu na 800 m podczas meczu reprezentacji Polski i [[Stany Zjednoczone|Stanów Zjednoczonych]] [[2 sierpnia]] [[1958]], kiedy to pokonał mistrza olimpijskiego z [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 1956|Melbourne (1956)]] [[Tom Courtney|Toma Courtney'a]].
Najbardziej znanym osiągnięciem sportowym Makomaskiego jest zwycięstwo w biegu na 800 m podczas meczu reprezentacji Polski i [[Stany Zjednoczone|Stanów Zjednoczonych]] [[2 sierpnia]] [[1958]], kiedy to pokonał mistrza olimpijskiego z [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 1956|Melbourne (1956)]] [[Tom Courtney|Toma Courtneya]].


Startował w biegu na 800 m na [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 1960|Igrzyskach Olimpijskich w 1960]] w [[Rzym]]ie, ale odpadł w ćwierćfinale. Podczas [[Mistrzostwa Europy w Lekkoatletyce 1954|Mistrzostw Europy w 1954]] w [[Berno|Bernie]] wystąpił w [[sztafeta 4 x 400 m|4 x 400 m]] (bez sukcesów), a w następnych [[Mistrzostwa Europy w Lekkoatletyce 1958|Mistrzostwach w 1958]] w [[Sztokholm]]ie był czwarty na 800 m i szósty w sztafecie 4 x 400 m. Na Akademickich Mistrzostwach Świata w [[Budapeszt|Budapeszcie]] w [[1954]] zdobył srebrny medal w sztafecie 4 x 400 m, a na 400 m indywidualnie był szósty. Zajął drugie miejsca w obu tych konkurencjach podczas Międzynarodowych Igrzysk Sportowych Młodzieży w [[Warszawa|Warszawie]] w [[1955]].
Startował w biegu na 800 m na [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 1960|Igrzyskach Olimpijskich w 1960]] w [[Rzym]]ie, ale odpadł w ćwierćfinale. Podczas [[Mistrzostwa Europy w Lekkoatletyce 1954|Mistrzostw Europy w 1954]] w [[Berno|Bernie]] wystąpił w [[sztafeta 4 x 400 m|4 x 400 m]] (bez sukcesów), a w następnych [[Mistrzostwa Europy w Lekkoatletyce 1958|Mistrzostwach w 1958]] w [[Sztokholm]]ie był czwarty na 800 m i szósty w sztafecie 4 x 400 m. Na Akademickich Mistrzostwach Świata w [[Budapeszt|Budapeszcie]] w [[1954]] zdobył srebrny medal w sztafecie 4 x 400 m, a na 400 m indywidualnie był szósty. Zajął drugie miejsca w obu tych konkurencjach podczas Międzynarodowych Igrzysk Sportowych Młodzieży w [[Warszawa|Warszawie]] w [[1955]].

Wersja z 13:55, 15 sty 2012

Zbigniew Antoni Makomaski (ur. 11 lipca 1931 w Uniszkach) – polski lekkoatleta, olimpijczyk.

Był biegaczem, członkiem Wunderteamu. Był znany przede wszystkim ze startów w biegach na 400 m oraz 800 m, ale odnosił sukcesy także w biegach płotkarskich.

Najbardziej znanym osiągnięciem sportowym Makomaskiego jest zwycięstwo w biegu na 800 m podczas meczu reprezentacji Polski i Stanów Zjednoczonych 2 sierpnia 1958, kiedy to pokonał mistrza olimpijskiego z Melbourne (1956) Toma Courtneya.

Startował w biegu na 800 m na Igrzyskach Olimpijskich w 1960 w Rzymie, ale odpadł w ćwierćfinale. Podczas Mistrzostw Europy w 1954 w Bernie wystąpił w 4 x 400 m (bez sukcesów), a w następnych Mistrzostwach w 1958 w Sztokholmie był czwarty na 800 m i szósty w sztafecie 4 x 400 m. Na Akademickich Mistrzostwach Świata w Budapeszcie w 1954 zdobył srebrny medal w sztafecie 4 x 400 m, a na 400 m indywidualnie był szósty. Zajął drugie miejsca w obu tych konkurencjach podczas Międzynarodowych Igrzysk Sportowych Młodzieży w Warszawie w 1955.

Był mistrzem Polski na 200 m przez płotki w 1953, na 400 m przez płotki także w 1953 oraz w sztafecie 4 x 400 m w 1954, 1955 i 1958. W 1958 zdobył wicemistrzostwo Polski na 400 m oraz w sztafecie 4 x 100 m. Wystąpił w 25 meczach reprezentacji Polski odnosząc 12 zwycięstw indywidualnych. Ustanawiał rekordy Polski na 400 m, 800 m i w sztafecie 4 x 400 m.

Rekordy życiowe:

Był zawodnikiem klubów z Olsztyna: Związkowca, Kolejarza i Ogniwa, a także (przez większa część kariery) w Warszawy: Ogniwa i Sparty.

Źródła

Linki zewnętrzne