Ossip Zadkine: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Luckas-bot (dyskusja | edycje) m r2.7.1) (Robot dodał be:Восіп Цадкін |
Movses-bot (dyskusja | edycje) m r2.6.5) (Robot dodał eu:Ossip Zadkine |
||
Linia 57: | Linia 57: | ||
[[es:Ossip Zadkine]] |
[[es:Ossip Zadkine]] |
||
[[eo:Ossip Zadkine]] |
[[eo:Ossip Zadkine]] |
||
[[eu:Ossip Zadkine]] |
|||
[[fr:Ossip Zadkine]] |
[[fr:Ossip Zadkine]] |
||
[[it:Ossip Zadkine]] |
[[it:Ossip Zadkine]] |
Wersja z 22:12, 17 mar 2012
Ossip Zadkine (ur. 14 lipca 1890, w Smoleńsku, zm. 25 listopada 1967 w Paryżu) – francuski rzeźbiarz pochodzenia rosyjskiego.
Urodził się w Smoleńsku w żydowsko-szkockiej rodzinie. Uczył się w Witebsku . W 1905 roku wyjechał do Anglii, gdzie studiował na politechnice londyńskiej. W 1909 wyjechał do Paryża. Przez pół roku uczęszczał do École des Beaux-Arts. Podczas I wojny światowej służył jako ochotnik w armii francuskiej. W 1917 roku został na froncie zatruty gazem.
W roku 1935 odbył podróż do Grecji, którą opisał w książce Voyage en Gréce.
II wojnę światową spędził na emigracji w Stanach Zjednoczonych.
Po powrocie do Francji nauczał w swojej Szkole Rzeźby Zadkine'a (jego uczniem był m.in. Władysław Hasior).
Ossip Zadkine zmarł w Paryżu w wieku lat 77 i został pochowany na cmentarzu Montparnasse.
Twórczość
Rzeźbiarzem, który wywarł na Zadkina znaczący wpływ był Auguste Rodin[1]. Wcześnie Ossip Zadkin zetkął się z rzeźbą murzyńską i sztuką prymitywną. Ich wpływ jest widoczny w jego twórczości w latach 1914 – 1915.
Rzeźby Kobieta z wachlarzem (1914), Forma kobieca (1918) są przykładami rzeźb typowo kubistycznych. Zadkin korzystał z doświadczeń rzeźby kubistycznej, nigdy jednak nie uczestniczył we wspólnych wystawach z kubistami.
W 1919 miał w Brukseli swoją pierwszą indywidualną wystawę [2]. Z tego okresu pochodzi wykonana w gipsie rzeźna Akordeonista (1918), Formy i światło (1918) z polerowanej miedzi. W 1918 wyrzeźbił w kamieniu Formy kobiece pokrewne rzeźbom Laurensa.
Artysta osiągnął w ramach kubizmu swój własny, zindywidualizowany styl, który charaktreryzował się tendencjami barokowymi i ekspesjonizującymi : Chrystus (1939), Więźniarka (1943), Krzyczący arlekin (1944), Poeta (1954), Orfeusz (1956). Jego najbardziej znaną pracą jest rzeźba Rozdarte miasto, poświęcona niczym nieusprawiedliwionemu zniszczeniu centrum Rotterdamu przez Niemców w 1940.
Obok wielkich masywnych kompozycji tworzył mniejsze złożone kompozycje : Muzykantki (1924), Zegar słoneczny (1929), Henk i Nel Wiegersma (1930) , Zakochani (1953), Las ludzki (1958) , Narodziny form (1958).
Bibliografia
- Adam Kotula, Piotr Krakowski: Rzeźba współczesna. Warszawa: Wydawnictwo Artystyczne i Filmowe, 1980, s. 117,118,392. ISBN 83-221-0068-X.
- Jean Couchoud: Sztuka francuska. T. 2. Warszawa: Wydawnictwo Artystyczne i Filmowe, 1985, s. 257. ISBN 83-221-0107-4.
- Adam Kotula, Piotr Krakowski: Malarstwo, rzeźba, architektura. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1978, s. 338.