Stanisław Tołłoczko: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
lit. |
→Bibliografia: standaryzacja tytułów sekcji bibliografii |
||
| Linia 7: | Linia 7: | ||
Był wraz z L. Brunerem autorem wielokrotnie wznawianego podręcznika chemii nieorganicznej (przy współpracy [[Wiktor Kemula|Wiktora Kemuli]]). Wydania powojenne ukazały się w opracowaniu B. Bobrańskiego. |
Był wraz z L. Brunerem autorem wielokrotnie wznawianego podręcznika chemii nieorganicznej (przy współpracy [[Wiktor Kemula|Wiktora Kemuli]]). Wydania powojenne ukazały się w opracowaniu B. Bobrańskiego. |
||
== |
== Bibliografia == |
||
* Wielka Encyklopedia Powszechna PWN, t. 11, str. 566, PWN, Warszawa 1968 |
* Wielka Encyklopedia Powszechna PWN, t. 11, str. 566, PWN, Warszawa 1968 |
||
Wersja z 15:03, 1 maj 2012
Stanisław Tołłoczko (ur. 22 sierpnia 1868 w Czelejowie koło Brześcia, zm. 5 marca 1935 we Lwowie) – polski chemik, profesor.
W roku 1905 powołany na profesora Uniwersytetu Lwowskiego. W roku 1935 wybrany na prezesa Polskiego Towarzystwa Chemicznego. Był kierownikiem I Instytutu Chemicznego Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Członek przybrany Towarzystwa Naukowego we Lwowie, członek czynny Towarzystwa Naukowego w Warszawie, w latach 1912-1913 prezes Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Kopernika. W latach 1908-1914 redaktor „Kosmosu”.
Zajmował się głównie kinetyką reakcji chemicznych.
Był wraz z L. Brunerem autorem wielokrotnie wznawianego podręcznika chemii nieorganicznej (przy współpracy Wiktora Kemuli). Wydania powojenne ukazały się w opracowaniu B. Bobrańskiego.
Bibliografia
- Wielka Encyklopedia Powszechna PWN, t. 11, str. 566, PWN, Warszawa 1968