Sekcje Ammoniusza: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Scrivener |
Références |
||
| Linia 7: | Linia 7: | ||
{{Uwagi}} |
{{Uwagi}} |
||
{{Przypisy}} |
|||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
Wersja z 10:59, 17 maj 2012
Sekcje Ammoniusza – podział tekstu czterech Ewangelii na około 1165 perykop umieszczanych na marginesie wielu rękopisów greckich i łacińskich. Dla Ewangelii Mateusza jest to zazwyczaj 355 perykop, 236 dla Ewangelii Marka, 342 dla Ewangelii Łukasza i 232 dla Ewangelii Jana. Liczby te jednak nieznacznie się różnią w poszczególnych rękopisach. Niejasną jest liczba sekcji dla Ewangelii Marka. Stefanus w swoim wydaniu podzielił drugą Ewangelię na 236 sekcji, jednak wiele rękopisów dzieli ją na 233 sekcji (Mk 16,9-20 nie jest dzielone), inne na 341 sekcji (do Mk 16,20)[1].
Aż do XIX wieku za twórcę tego podziału uważany był Ammoniusz z Aleksandrii (ok. 220 n.e.) w związku z pracą Harmonia Ewangelii, która jednak została utracona. Dzisiaj autorstwo Ammoniusza jest uważane za wątpliwe, a dokonanie podziału tekstu przypisuje się zwykle Euzebiuszowi z Cezarei (265-340 n.e.). Sam Euzebiusz przyznał, że zasugerował się Harmonią Ewangelii a sam podział w dalszym ciągu jest określany mianem „sekcji Ammoniusza”.
Autor podzielił cztery Ewangelie na krótkie ponumerowane części, w których ze względu na treść występuje narracja równoległa zaczynając od Ewangelii Mateusza. Następnie sekcje te uzupełnił w trzech pozostałych Ewangeliach lub po prostu dodał numery sekcji z imieniem danego ewangelisty w równoległych kolumnach odpowiadających im fragmentów Ewangelii Mateusza. Podział ten wykonany według perykop miał na celu wykazanie podobieństw i różnic między Ewangeliami. Natomiast tablice porządkujące perykopy określa się mianem kanonów Euzebiusza.
- ↑ Od góry jest to ΡΞΑ (rho, ksi, alfa) czyli 161, następnie ΡΞΒ (rho, ksi, beta) czyli 162 oraz ΡΞΓ (rho, ksi, gamma) czyli 163. Pod każdym numerem Sekcji Ammoniusza znajduje się numer Kanonu Euzebiusza; w dwóch pierwszych przypadkach jest to ε (epsilon), czyli piąty kanon; w trzecim przypadku jest to ι (iota), czyli dziesiąty kanon Euzebiusza.
- ↑ Frederick Henry Ambrose Scrivener: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. Edward Miller. T. 1. London: George Bell & Sons, 1894 (reprint 2005), s. 60.
Bibliografia
- Sekcje Ammoniusza. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2012-05-16]. (ang.).