Joannicjusz (Kobziew)

Joannicjusz

Iwan Kobziew
metropolita ługański i alczewski
Data i miejsce urodzenia	7 lutego 1938 Nowosieliwce
Data śmierci	17 października 2020
metropolita ługański i alczewski
Okres sprawowania	2007-2012
Wyznanie	prawosławie
Kościół	Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego
Śluby zakonne	16 listopada 1964
Diakonat	24 listopada 1964
Prezbiterat	7 kwietnia 1969
Chirotonia biskupia	13 grudnia 1988

{{Duchowny infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | alt grafiki = | faksymile = | imię i nazwisko org = | opis grafiki = | miejsce pochówku = | kraj działania = | opis faksymile = Nieznane pola: "imię przybrane oryginalne", "imię i nazwisko oryginalne" oraz "państwo".

Joannicjusz, imię świeckie: Iwan Kobziew (ur. 7 lutego 1938 w Nowoseliwcach) – biskup Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego.

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Jest z pochodzenia Rosjaninem. Ukończył siedem klas szkoły podstawowej, po czym został robotnikiem budowlanym. W latach 1958-1960 uczył się w seminarium duchownym w Kijowie, zaś po jego zamknięciu przez władze radzieckie - przez dalsze dwa lata w analogicznej placówce w Odessie. W 1966 ukończył Moskiewską Akademię Duchowną z tytułem kandydata teologii, uzyskanym za pracę poświęconą św. Ignacemu (Branczaninowowi). Jeszcze jako student, 16 listopada 1964, złożył wieczyste śluby zakonne w Ławrze Troicko-Siergijewskiej, przyjmując imię Joannicjusz, zaś 24 listopada został hierodiakonem. 7 kwietnia 1969 wyświęcony na hieromnicha, zaś w 1971 podniesiony do godności igumena. W tym samym roku został zatrudniony jako wykładowca seminarium duchownego w Odessie. Od 1983 archimandryta. W 1986 został proboszczem parafii przy soborze Opieki Matki Bożej w Izmaile oraz dziekanem dekanatu izmailskiego.

13 grudnia 1988 miała miejsce jego chirotonia na biskupa słowiańskiego, wikariusza eparchii odeskiej i chersońskiej. 19 lutego 1990 przeniesiony na katedrę doniecką i ługańską, zaś po jej reorganizacji w roku następnym - ługańską i starobielską. W 1993 podniesiony do godności arcybiskupiej, zaś w 2001 został metropolitą.

Brał udział w spotkaniu biskupów Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego w kwietniu 1992 w Żytomierzu, którego uczestnicy zaapelowali o zwołanie soboru swojego Kościoła, zaś jego zwierzchnika metropolitę Filareta (Denysenkę) oskarżyli o krzywoprzysięstwo. W efekcie spotkania oraz soboru, jaki miał miejsce w tym samym roku, metropolita Filaret został uznany za winnego rozbijania Kościoła i pozbawiony urzędu. W czasie pomarańczowej rewolucji razem z grupą innych prorosyjsko nastawionych hierarchów Kościoła (metropolici odeski Agatangel (Sawwin) i doniecki Hilarion (Szukało)) popierał Wiktora Janukowycza, określając go jako prawowitego prezydenta.

31 marca 2007, w związku z podziałem eparchii ługańskiej, jego tytuł uległ zmianie na metropolita ługański i alczewski. Odszedł w stan spoczynku na mocy decyzji Świętego Synodu Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego w dniu 21 lipca 2012. Jako jego stałe miejsce pobytu wyznaczony został Ługańsk; metropolita został mianowany proboszczem parafii przy soborze św. Mikołaja i Przemienienia Pańskiego w tymże mieście.

Bibliografia

• Biografia na stronie Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego