Siekacz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
usunięcie szablonów {{bibliografia start}}, {{bibliografia stop}} |
m r2.7.1) (Robot dodał ko:앞니 |
||
| Linia 25: | Linia 25: | ||
[[eu:Ebakortz]] |
[[eu:Ebakortz]] |
||
[[fr:Incisive]] |
[[fr:Incisive]] |
||
[[ko:앞니]] |
|||
[[id:Gigi seri]] |
[[id:Gigi seri]] |
||
[[it:Incisivo]] |
[[it:Incisivo]] |
||
Wersja z 20:03, 7 sie 2012
Siekacz (łac. dens incisivus, l. mn. dentes incisivi) – jeden z zębów charakterystycznych dla uzębienia heterodontycznego. Jest zębem jednokorzeniowym o koronie jedno-, dwu- lub trójguzkowej. Siekacze znajdują się w przednim odcinku szczęki lub na kości siekaczowej bądź żuchwy. Służą do chwytania i odcinania kawałków pożywienia. Mają kształt stożkowaty lub dłutowaty. U niektórych zwierząt (gryzonie, słoniowate i świniowate) rosną przez całe życie (tzw. zęby hypselodontyczne). U przeżuwaczy siekacze górne nie występują. Ciosy słoni są zmodyfikowanymi siekaczami.
Bibliografia
- Kazimierz Kowalski: Ssaki, zarys teriologii. Warszawa: PWN, 1971.
- Kazimierz Krysiak, Krzysztof Świeżyński: Anatomia zwierząt. T. 2. Warszawa: PWN, 2008. ISBN 978-83-01-13544-7.