Vallabhbhai Jhaverbhai Patel: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m r2.7.3) (Robot dodał eu:Vallabhbhai Jhaverbhai Patel |
m r2.7.3) (Robot przeniósł strony z gu:સરદાર વલ્લભભાઈ પટેલ do gu:વલ્લભભાઈ પટેલ |
||
Linia 27: | Linia 27: | ||
[[fr:Sardar Vallabhbhai Patel]] |
[[fr:Sardar Vallabhbhai Patel]] |
||
[[fy:Sardar Vallabhbhai Patel]] |
[[fy:Sardar Vallabhbhai Patel]] |
||
[[gu: |
[[gu:વલ્લભભાઈ પટેલ]] |
||
[[hi:सरदार वल्लभ भाई पटेल]] |
[[hi:सरदार वल्लभ भाई पटेल]] |
||
[[it:Vallabhbhai Patel]] |
[[it:Vallabhbhai Patel]] |
Wersja z 14:07, 6 sty 2013
Vallabhbhai Jhaverbhai Patel (gudźarati વલ્લભભાઈ પટેલ; ur. 31 października 1875 zm. 15 grudnia 1950), indyjski prawnik, polityk i działacz niepodległościowy. Młodszy brat indyjskiego polityka Vithalbhai Patela (1873 - 1933) .
W latach 1910 - 1913 kształcił się w Wielkiej Brytanii. Specjalizował się w prawie karnym. Po powrocie do kraju, przez kilka lat pracował jako adwokat w Allahabadzie. Od 1917 brał udział w ruchu biernego oporu. Wielokrotnie był więziony przez brytyjską administrację kolonialną. Trzykrotnie (1929, 1937 i 1945) kandydował na stanowisko przewodniczącego Indyjskiego Kongresu Narodowego, rywalizując z Nehru. Za każdym razem rezygnował na prośbę Mahatmy Gandhiego. Popierał zachowanie statusu dominium w ramach Wspólnoty Narodów przez Indie. Przychylnie odnosił się do koncepcji utworzenia Pakistanu. W polityce gospodarczej przeciwstawiał się socjalistycznym reformom podejmowanym przez premiera.
W latach 1947 - 1950 był wicepremierem i ministrem spraw spraw wewnętrznych. Jego największym osiągnięciem było stworzenie trwałego systemu administracyjnego, w tym likwidacja księstw[1]. Jako wpływowy działacz partyjny doprowadził do przekształcenia Kongresu w nowoczesną partię polityczną o sformalizowanych strukturach.
W 1991 został pośmiertnie uhonorowany najwyższym indyjskim odznaczeniem państwowym, Orderem Bharat Ratna.
- ↑ Słownik najnowszej historii świata 1900 - 2007 marty - prze. Warszawa: Rzeczpospolita, Prószyński i S-ka, 2008, s. 142. ISBN 978-83-7469-686-9.
Bibliografia
- Atlas historyczny PWN - edycja 2004