HMS E14: Różnice pomiędzy wersjami

HMS E14
	; {{{opis grafiki}}}
Oznaczenie NATO	{{{oznaczenie NATO}}}
	Historia
Stocznia	Vickers, Barrow-in-Furness
Początek budowy	{{{początek budowy}}}
Położenie stępki	14 grudnia 1912
Wodowanie	7 lipca 1914
	Royal Navy
Wejście do służby	1 grudnia 1914
Wycofanie ze służby	28 stycznia 1918
Los okrętu	zatonął
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	678 ton (wynurzony),; 820 ton (zanurzony)
Długość	55 metry
Zanurzenie	4,6 metra
	Napęd
	dwa spalinowe silniki disela 1600 KM, dwa silniki elektryczny 840 KM
Prędkość	15,25 węzłów na powierzchni; 10,25 węzłów zanurzony
Zasięg	5600 km przy 10 węzłach
	Uzbrojenie
	pięć wyrzutni torpedowych 457 mm, armata 76 mm
Załoga	30 - 31

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 18:40, 26 sty 2013

HMS "E14" – brytyjski okręt podwodny typu E zbudowany w latach 1912 - 1914 stoczni Vickers w Barrow-in-Furness, gdzie okręt został wodowany 7 lipca 1914 roku. Służbę w Royal Navy rozpoczął 1 grudnia 1914 roku. W 1915 została skierowana do działań wojennych na Morzu Marmara, aby uczestniczyć w operacjach w Cieśninie Dardanelskiej. Był drugim, po HMAS AE2, brytyjskim okrętem podwodnym, któremu udało się przedostać przez zapory z pól minowych i dostać na Morze Marmara. Jego misja trwała od 27 kwietnia do 18 maja 1915 roku. W czasie misji E14 zatopił turecką kanonierkę "Nurel Bahr", uszkodziła stawiacz min "Perik I Shevket", ostatnią torpedą zatopił turecki statek transportowy z 6000 żołnierzy oraz bateriami artylerii^[1]. W 1916 roku należał do Flotylli Śródziemnomorskiej Okrętów Podwodnych (Med Submarine Flotilla) stacjonującej na Malcie^[2].

W czasie bitwy koło Imroz okręt flagowy Imperium Tureckiego "Yavuz Sultan Selim"" wpadł na miny i został uszkodzony, w czasie wycofywania się i odwrotu ma Morze Czarne, "Yavuz Sultan Selim" osiadł na mieliźnie. Brytyjczycy podejmowali kilka prób zatopienia statku. Między innymi zorganizowano naloty bombowe, w wyniku których okręt został dwukrotnie trafiony. W kolejnej próbie do storpedowania "Yavuz Sultana Selima" został wysłany operujący w tym rejonie E14. Jednak po dotarciu na miejsce załoga E14 nie znalazła okrętu flagowego. 28 stycznia 1918 roku w czasie drogi powrotnej, załoga okrętu zauważyła okręt transportowy, w momencie przeprowadzania ataku jedna z torped wybuchła przedwcześnie uszkadzając okręt. Kapitan White nakazał awaryjne wynurzenie. Po wynurzeniu okręt znalazł się pod ostrzałem tureckiej artylerii nabrzeżnej w okolicach Kum Kale. W czasie próby dotarcia do brzegu zginął dowodzący Geoffrey Saxton White oraz większość załogi. Tylko dziewięciu członków załogi ocalało i dostało się do niewoli tureckiej^[3].

Pierwszym dowódcą był Lt. Edward Courtney Boyle, który obok Geoffrey Saxton White został odznaczony Krzyżem Wiktorii.

Wrak

W czerwcu 2012 roku, po trzech latach poszukiwań, tureccy inżynier Selçuk Kolay oraz nurek Savas Karakas, odkryli wrak okrętu. Samo uzyskanie zezwoleń na poszukiwania w obrębie obszaru zajmowanego przez marynarkę turecją zajęło dwa lata^[4]. Wrak jest położony na głębokości około 20 m w odległości około 250 metrów od brzegu. Leży pod kątem prawie 45 stopni w większości zasypany piaskiem. Władze brytyjskie podjęły starania o zaliczenie wraku do grobów wojennych^[5].

↑ Innes McCartney: British Submarines of World War I. Oxford: Osprey Publishing Ltd., 2008, s. 36. ISBN 978-1-84603-334-6. (ang.).
↑ Disposition of RN submarines, 1916. [w:] "Naval Staff Monographs, 1916" i "Nominal List of Officers Serving in Submarines, revised to 1 Sept 1916" [on-line]. 31 października 1999. [dostęp 26 stycznia 2013]. (ang.).
↑ Patrz British Submarines of World War I, str. 36-37
↑ The Telegraph, Jasper Copping, Found after 94 years - the submarine which won two VC's, 17 czerwca 2012
↑ MailOnline, Craig Mackenzie, 17 czerwca 2012, Sunken treasure: First World war submarine whose two captains won the Victoria Cross is discovered off Turkish coast 94 years after she went down.

Bibliografia

Robert Hutchinson: Jane's Submarines: War Beneath the Waves from 1776 to the Present Day. Londyn: HarperCollins, 2001, s. 44. ISBN 978-0-00-710558-8. (ang.).
Innes McCartney: British Submarines of World War I. Oxford: Osprey Publishing Ltd., 2008, s. 36-37. ISBN 978-1-84603-334-6. (ang.).
J. J. Colledge, Ben Warlow: Ships of the Royal Navy, The Complete Record of all Fighting Ships of the Royal Navy from the 15th Century to the Present. Londyn: Chatham Publishing Ltd., 2006. ISBN 1-86176-281-X. (ang.).

Linki zewnętrzne

Okręty podwodne typu E na stronie internetowej Battlecruisers.co.uk
Submarines Association, Barrow-in-Furness Branch: HMS E14. [dostęp 26 stycznia 2013]. (ang.).
E Class Overseas Submarine. [dostęp 26 stycznia 2013]. (ang.).

[1] Innes McCartney: British Submarines of World War I. Oxford: Osprey Publishing Ltd., 2008, s. 36. ISBN 978-1-84603-334-6. (ang.).

[2] Disposition of RN submarines, 1916. [w:] "Naval Staff Monographs, 1916" i "Nominal List of Officers Serving in Submarines, revised to 1 Sept 1916" [on-line]. 31 października 1999. [dostęp 26 stycznia 2013]. (ang.).

[3] Patrz British Submarines of World War I, str. 36-37

[4] The Telegraph, Jasper Copping, Found after 94 years - the submarine which won two VC's, 17 czerwca 2012

[5] MailOnline, Craig Mackenzie, 17 czerwca 2012, Sunken treasure: First World war submarine whose two captains won the Victoria Cross is discovered off Turkish coast 94 years after she went down.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

@@ Linia 32: / Linia 32: @@
  |sensory                =
  |wyrzutnie torpedowe    =
  |uzbrojenie             = pięć [[wyrzutnia torpedowa|wyrzutni torpedowych]] 457 mm, armata 76 mm
  |opancerzenie           =
  |wyposażenie lotnicze   =
  |wyposażenie            =
  |commons                =
 }}
+'''HMS "E14"''' – brytyjski [[okręt podwodny]] typu [[brytyjskie okręty podwodne typu E|E]] zbudowany w latach 1912 - 1914 stoczni Vickers w [[Barrow-in-Furness]], gdzie okręt został wodowany 7 lipca 1914 roku. Służbę w [[Royal Navy]] rozpoczął 1 grudnia 1914 roku. W 1915 została skierowana do działań wojennych na [[Morze Marmara|Morzu Marmara]], aby uczestniczyć w [[Operacje morskie w Cieśninie Dardanelskiej|operacjach w Cieśninie Dardanelskiej]]. Był drugim, po [[HMAS AE2]], brytyjskim okrętem podwodnym, któremu udało się przedostać przez zapory z pól minowych i dostać na [[Morze Marmara]]. Jego misja trwała od 27 kwietnia do 18 maja 1915 roku. W czasie misji E14 zatopił turecką kanonierkę "Nurel Bahr", uszkodziła [[stawiacz min]] "Perik I Shevket", ostatnią torpedą zatopił turecki statek transportowy z 6000 żołnierzy oraz bateriami artylerii<ref>{{cytuj książkę | nazwisko =  McCartney | imię = Innes | tytuł = British Submarines of World War I | wydawca = Osprey Publishing Ltd. | miejsce = Oxford | rok = 2008 | strony = 36 | język = en | isbn = 978-1-84603-334-6}}</ref>. W 1916 roku należał do Flotylli Śródziemnomorskiej Okrętów Podwodnych (''Med Submarine Flotilla'') stacjonującej na [[Malta|Malcie]]<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.gwpda.org/naval/rnsub16.htm|tytuł=Disposition of RN submarines, 1916|praca="Naval Staff Monographs, 1916" i "Nominal List of Officers Serving in Submarines, revised to 1 Sept 1916"|data=31 października 1999|data dostępu=26 stycznia 2013|język=en}}</ref>.
-'''HMS "E14"''' – brytyjski [[okręt podwodny]] typu [[brytyjskie okręty podwodne typu E|E]]. W czasie I wojny światowej jego dwóch dowódców [[Edward Courtney Boyle]] oraz [[Geoffrey Saxton White]] zostało odznaczonych [[Krzyż Wiktorii|Krzyżem Wiktorii]].
+W czasie [[Bitwa koło Imroz (1918)|bitwy koło Imroz]] okręt flagowy Imperium Tureckiego [[SMS Goeben|"Yavuz Sultan Selim""]] wpadł na miny i został uszkodzony, w czasie wycofywania się i odwrotu ma Morze Czarne, "Yavuz Sultan Selim" osiadł na mieliźnie. Brytyjczycy podejmowali kilka prób zatopienia statku. Między innymi zorganizowano naloty bombowe, w wyniku których okręt został dwukrotnie trafiony. W kolejnej próbie do storpedowania "Yavuz Sultana Selima" został wysłany operujący w tym rejonie E14. Jednak po dotarciu na miejsce załoga E14 nie znalazła okrętu flagowego. 28 stycznia 1918 roku w czasie drogi powrotnej, załoga okrętu zauważyła okręt transportowy, w momencie przeprowadzania ataku jedna z torped wybuchła przedwcześnie uszkadzając okręt. Kapitan White nakazał awaryjne wynurzenie. Po wynurzeniu okręt znalazł się pod ostrzałem tureckiej artylerii nabrzeżnej w okolicach Kum Kale. W czasie próby dotarcia do brzegu zginął dowodzący Geoffrey Saxton White oraz większość załogi. Tylko dziewięciu członków załogi ocalało i dostało się do niewoli tureckiej<ref>Patrz ''British Submarines of World War I'', str. 36-37 </ref>.
-Zbudowany w latach 1912 - 1914 w [[Vickers]], [[Barrow-in-Furness]], gdzie okręt został wodowany 7 lipca 1914 roku. Rozpoczął służbę w [[Royal Navy]] 1 grudnia 1914 roku. Pierwszym dowódcą został Lt. [[Edward Courtney Boyle]].
+Pierwszym dowódcą był Lt. [[Edward Courtney Boyle]], który obok [[Geoffrey Saxton White]] został odznaczony [[Krzyż Wiktorii|Krzyżem Wiktorii]].
-W 1915 została skierowana do działań wojennych na [[Morze Marmara|Morzu Marmara]], aby uczestniczyć w [[Operacje morskie w Cieśninie Dardanelskiej|operacjach w Cieśninie Dardanelskiej]]. Był drugim, po [[HMAS AE2]], brytyjskim okrętem podwodnym, któremu udało się przedostać przez zapory z pól minowych i dostać na [[Morze Marmara]]. Jego misja trwała od 27 kwietnia do 18 maja 1915 roku. W czasie misji E14 zatopił turecką kanonierkę "Nurel Bahr", uszkodziła [[Stawiacz min|stawiacz min]] "Perik I Shevket", ostatnią torpedą zatopił turecki statek transportowy z 6000 żołnierzy oraz bateriami artylerii<ref>{{cytuj książkę | nazwisko =  McCartney | imię = Innes | tytuł = British Submarines of World War I | wydawca = Osprey Publishing Ltd. | miejsce = Oxford | rok = 2008 | strony = 36 | język = en | isbn = 978-1-84603-334-6 }}</ref>. Po powrocie Boyle został awansowany na [[Komandor podporucznik|komandora podporucznika]] oraz odznaczony Krzyżem Wiktorii.
+=== Wrak ===
-W 1916 roku należał do Flotylli Med Okrętów Podwodnych (''Med Submarine Flotilla'') stacjonującej na [[Malta|Malcie]]<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.gwpda.org/naval/rnsub16.htm|tytuł=Disposition of RN submarines, 1916|praca="Naval Staff Monographs, 1916" i "Nominal List of Officers Serving in Submarines, revised to 1 Sept 1916"|data=31 października 1999|data dostępu=26 stycznia 2013|język=en}}</ref>.
+W czerwcu 2012 roku, po trzech latach poszukiwań, tureccy inżynier Selçuk Kolay oraz nurek Savas Karakas, odkryli wrak okrętu. Samo uzyskanie zezwoleń na poszukiwania w obrębie obszaru zajmowanego przez marynarkę turecją zajęło dwa lata<ref>[http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/europe/turkey/9336020/Found-after-94-years-the-submarine-which-won-two-VCs.html The Telegraph, Jasper Copping, Found after 94 years - the submarine which won two VC's, 17 czerwca 2012]</ref>.  Wrak jest położony na głębokości około 20 m w odległości około 250 metrów od brzegu. Leży pod kątem prawie 45 stopni w większości zasypany piaskiem. Władze brytyjskie podjęły starania o zaliczenie wraku do grobów wojennych<ref>[http://www.dailymail.co.uk/news/article-2160577/Sunken-treasure-First-World-war-submarine-captains-won-Victoria-Cross-discovered-Turkish-coast-94-years-holed.html MailOnline, Craig Mackenzie, 17 czerwca 2012, Sunken treasure: First World war submarine whose two captains won the Victoria Cross is discovered off Turkish coast 94 years after she went down.] </ref>.
+{{Przypisy}}
-W czasie [[Bitwa koło Imroz (1918)|bitwy koło Imroz]] okręt flagowy Imperium Tureckiego [[SMS Goeben|"Yavuz Sultan Selim""]] wpadł na miny i został uszkodzony, w czasie wycofywania się i odwrotu ma Morze Czarne, "Yavuz Sultan Selim" osiadł na mieliźnie. Brytyjczycy podejmowali kilka prób zatopienia statku. Między innymi zorganizowano naloty bombowe, w wyniku których okręt został dwukrotnie trafiony. W kolejnej próbie do storpedowania "Yavuz Sultana Selima" został wysłany operujący w tym rejonie E14. Jednak po dotarciu na miejsce załoga E14 nie znalazła okrętu flagowego.
-stycznia 1918 roku w czasie drogi powrotnej, załoga okrętu zauważyła okręt transportowy, w momencie przeprowadzania ataku jedna z torped wybuchła przedwcześnie uszkadzając okręt. Kapitan White nakazał awaryjne wynurzenie. Po wynurzeniu okręt znalazł się pod ostrzałem tureckiej artylerii nabrzeżnej w okolicach Kum Kale. W czasie próby dotarcia do brzegu zginął dowodzący Geoffrey Saxton White oraz większość załogi. Tylko dziewięciu członków załogi ocalało i dostało się do niewoli tureckiej. <ref>Patrz ''British Submarines of World War I'', str. 36-37 </ref>.
-===Wrak===
-W czerwcu 2012 roku, po trzech latach poszukiwań, tureccy inżynier Selçuk Kolay oraz nurek Savas Karakas, odkryli wrak okrętu. Samo uzyskanie zezwoleń na poszukiwania w obrębie obszaru zajmowanego przez marynarkę turecją zajęło dwa lata<ref>[http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/europe/turkey/9336020/Found-after-94-years-the-submarine-which-won-two-VCs.html The Telegraph, Jasper Copping, Found after 94 years - the submarine which won two VC's, 17 czerwca 2012]</ref>.  Wrak jest położony na głębokości około 20 m w odległości około 250 metrów od brzegu. Leży pod kątem prawie 45 stopni w większości zasypany piaskiem. Władze brytyjskie podjęły starania o zaliczenie wraku do grobów wojennych<ref>[http://www.dailymail.co.uk/news/article-2160577/Sunken-treasure-First-World-war-submarine-captains-won-Victoria-Cross-discovered-Turkish-coast-94-years-holed.html MailOnline, Craig Mackenzie, 17 czerwca 2012, Sunken treasure: First World war submarine whose two captains won the Victoria Cross is discovered off Turkish coast 94 years after she went down.] </ref>.
-{{Przypisy}}
 == Bibliografia ==
 * {{cytuj książkę
@@ Linia 95: / Linia 91: @@
 * {{cytuj stronę|url=http://www.britsub.net/html/eclass2.html|tytuł=E Class Overseas Submarine|data=|data dostępu=26 stycznia 2013|język=en}}
 {{Brytyjskie okręty podwodne typu E}}
+__NOTOC__
 {{DEFAULTSORT:E14}}
@@ Linia 103: / Linia 101: @@
 [[en:HMS E14]]
-__NOTOC__