Mudéjar: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne redakcyjne |
drobne techniczne |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Catedral de Teruel.jpg|thumb|250|Katedra w Teruel zbudowana w stylu ''mudejar'']] |
[[Plik:Catedral de Teruel.jpg|thumb|250|Katedra w Teruel zbudowana w stylu ''mudejar'']] |
||
| ⚫ | |||
| ⚫ | '''Mudejar''' (z arab. ''mudadżdżan'' – ten, który mógł zostać w Hiszpanii) – styl w hiszpańskiej [[architektura|architekturze]] i sztuce, który rozwinął się z połączenia elementów [[architektura islamu|islamskich]] i chrześcijańskich ([[architektura romańska|romańskich]] i [[architektura gotycka|gotyckich]]). Mudejarami nazywano Maurów żyjących na ziemiach znajdujacych się pod władzą chrześcijan. Styl pojawił się w [[VIII wiek]]u, i przetrwał do [[XVII wiek]]u. Największy jego rozkwit nastąpił w okresie gotyku ([[XV wiek|XV]]-[[XVI wiek|XVI w.]]). |
||
| ⚫ | '''Mudejar''' (z arab. ''mudadżdżan'' – ten, który mógł zostać w Hiszpanii) – styl w hiszpańskiej [[architektura|architekturze]] i sztuce, który rozwinął się z połączenia elementów [[architektura islamu|islamskich]] i chrześcijańskich ([[architektura romańska|romańskich]] i [[architektura gotycka|gotyckich]]). ''Mudejarami'' nazywano Maurów żyjących na ziemiach znajdujacych się pod władzą chrześcijan. Styl pojawił się w [[VIII wiek]]u, i przetrwał do [[XVII wiek]]u. Największy jego rozkwit nastąpił w okresie gotyku ([[XV wiek|XV]]-[[XVI wiek|XVI w.]]). |
||
Cechy charakterystyczne stylu to bogactwo dekoracji [[Ornament (sztuka)|ornamentalnych]] wykonywanych w [[stiuk]]u, [[drewno (technika)|drewnie]] i [[cegła|cegle]], którymi pokrywano płaszczyzny tak, by ściany przypominały haftowane lub tkane draperie. Unikano za to przedstawień postaci ludzkich lub zwierzęcych. Wykorzystywano [[łuk (architektura)|łuki]] typowe dla architektury mauretańskiej. Pomieszczenia przykrywano [[strop (budownictwo)|stropami]] [[kaseton]]owymi i sklepieniami stalaktytowymi. Stosowano również ''[[azulejo]]s''. |
Cechy charakterystyczne stylu to bogactwo dekoracji [[Ornament (sztuka)|ornamentalnych]] wykonywanych w [[stiuk]]u, [[drewno (technika)|drewnie]] i [[cegła|cegle]], którymi pokrywano płaszczyzny tak, by ściany przypominały haftowane lub tkane draperie. Unikano za to przedstawień postaci ludzkich lub zwierzęcych. Wykorzystywano [[łuk (architektura)|łuki]] typowe dla architektury mauretańskiej. Pomieszczenia przykrywano [[strop (budownictwo)|stropami]] [[kaseton]]owymi i sklepieniami stalaktytowymi. Stosowano również ''[[azulejo]]s''. |
||
| Linia 8: | Linia 10: | ||
* [[Alkazar]] w [[Sewilla|Sewilli]] |
* [[Alkazar]] w [[Sewilla|Sewilli]] |
||
* Kościół Bożego Ciała w [[Segowia|Segowii]] |
* Kościół Bożego Ciała w [[Segowia|Segowii]] |
||
* |
|||
| ⚫ | |||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
||
Wersja z 14:58, 22 mar 2013
Mudejar (z arab. mudadżdżan – ten, który mógł zostać w Hiszpanii) – styl w hiszpańskiej architekturze i sztuce, który rozwinął się z połączenia elementów islamskich i chrześcijańskich (romańskich i gotyckich). Mudejarami nazywano Maurów żyjących na ziemiach znajdujacych się pod władzą chrześcijan. Styl pojawił się w VIII wieku, i przetrwał do XVII wieku. Największy jego rozkwit nastąpił w okresie gotyku (XV-XVI w.).
Cechy charakterystyczne stylu to bogactwo dekoracji ornamentalnych wykonywanych w stiuku, drewnie i cegle, którymi pokrywano płaszczyzny tak, by ściany przypominały haftowane lub tkane draperie. Unikano za to przedstawień postaci ludzkich lub zwierzęcych. Wykorzystywano łuki typowe dla architektury mauretańskiej. Pomieszczenia przykrywano stropami kasetonowymi i sklepieniami stalaktytowymi. Stosowano również azulejos.
Wybrane zabytki
- kościoły Santa María la Blanca i San Benito w Toledo,
- Alkazar w Sewilli
- Kościół Bożego Ciała w Segowii
Zobacz też
Bibliografia
- Jean Babelon: Sztuka hiszpańska. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1974, s. 43-54.
- Słownik terminów artystycznych i architektonicznych. Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 271–272, seria: Historia Sztuki. Biblioteka Gazety Wyborczej. ISBN 978-83-62095-59-9.
