José María Heredia: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Addbot (dyskusja | edycje)
m Bot: Przenoszę linki interwiki (11) do Wikidata, są teraz dostępne do edycji na d:q609805
JarektBot (dyskusja | edycje)
Linia 17: Linia 17:


Podobnie jak niemal wszyscy wielcy romantycy europejscy, tak też Heredia początkowo wywodził się z kręgu [[Oświecenie (epoka)|oświeceniowych]] [[klasycyzm|klasyków]]; tłumaczył wówczas wiersze z francuskiego, włoskiego i angielskiego, które jednocześnie stały się dla niego warsztatem formy. W dojrzałych już latach twórczości poeta zwróci się jednak w stronę romantyzmu. Jego lirykę z tego okresu cechuje głęboki patriotyzm, fascynacja historią i ruinami. Jego najważniejszy utwór to ''Oda do Niagary''.
Podobnie jak niemal wszyscy wielcy romantycy europejscy, tak też Heredia początkowo wywodził się z kręgu [[Oświecenie (epoka)|oświeceniowych]] [[klasycyzm|klasyków]]; tłumaczył wówczas wiersze z francuskiego, włoskiego i angielskiego, które jednocześnie stały się dla niego warsztatem formy. W dojrzałych już latach twórczości poeta zwróci się jednak w stronę romantyzmu. Jego lirykę z tego okresu cechuje głęboki patriotyzm, fascynacja historią i ruinami. Jego najważniejszy utwór to ''Oda do Niagary''.

{{Kontrola autorytatywna|VIAF=56682317}}


{{DEFAULTSORT:Heredia y Heredia, José María}}
{{DEFAULTSORT:Heredia y Heredia, José María}}

Wersja z 18:30, 11 kwi 2013

{{{imię i nazwisko}}}
ilustracja

José María Heredia y Heredia (ur. 31 grudnia 1803 w Santiago de Cuba – zm. 21 maja 1839 w Toluca) – poeta, czołowy przedstawiciel romantyzmu w literaturze kubańskiej.

Podobnie jak niemal wszyscy wielcy romantycy europejscy, tak też Heredia początkowo wywodził się z kręgu oświeceniowych klasyków; tłumaczył wówczas wiersze z francuskiego, włoskiego i angielskiego, które jednocześnie stały się dla niego warsztatem formy. W dojrzałych już latach twórczości poeta zwróci się jednak w stronę romantyzmu. Jego lirykę z tego okresu cechuje głęboki patriotyzm, fascynacja historią i ruinami. Jego najważniejszy utwór to Oda do Niagary.