Jabłko łąckie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
-Kategoria:Łąck (gmina); +Kategoria:Łącko (gmina) za pomocą HotCat |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Jabłko łąckie''' – odmiana handlowa [[jabłko|jabłka]], zbieranego z [[jabłoń|jabłoni]] (''Malus'' Mill.) rosnących na terenie Kotlinie Łąckiej w Polsce. Posiada [[Oznaczenia pochodzenia geograficznego produktów rolnych w Unii Europejskiej|Chronione Oznaczenie Geograficzne Unii Europejskiej]]. |
'''Jabłko łąckie''' – odmiana handlowa [[jabłko|jabłka]], zbieranego z [[jabłoń|jabłoni]] (''Malus'' Mill.) rosnących na terenie Kotlinie [[Łącko (województwo małopolskie)|Łąckiej]] w Polsce. Posiada [[Oznaczenia pochodzenia geograficznego produktów rolnych w Unii Europejskiej|Chronione Oznaczenie Geograficzne Unii Europejskiej]]. |
||
Jabłka łąckie charakteryzują się silną soczystością i rumieńcem, mocnym aromatem, a także stosunkowo wysoką kwasowością, określaną przez koneserów jako ''górska zielona nutka''. Walory te nadaje owocom lokalny [[mikroklimat]]. Większość łąckich sadów rośnie na stokach o nachyleniu 15°, umożliwiających najlepsze z możliwych rozłożenie rocznych temperatur. Owoce (jabłka, [[Śliwa|śliwki]] i [[Grusza|gruszki]]) w Kotlinie Łąckiej uprawiano już w XIII wieku i spławiano [[Wisła|Wisłą]] do [[Gdańsk]]a, a potem ekspediowano do innych krajów europejskich. Według legendy, miejscowy ksiądz Jan Piaskowy, nakazywał parafianom sadzenie drzewek owocowych, jako [[Pokuta (religia)|pokutę]] za [[grzech]]y. Corocznie wiosną obchodzone jest lokalnie Święto Kwitnącej Jabłoni<ref>Katarzyna Siwiec, Mieczysław Czuma, ''Zasmakuj w Małopolsce. Produkty regionalne'', Sekretariat Regionalny Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich Województwa Małopolskiego, Kraków, 2013, s.12-13, ISBN 978-83-63091-97-2</ref>. |
Jabłka łąckie charakteryzują się silną soczystością i rumieńcem, mocnym aromatem, a także stosunkowo wysoką kwasowością, określaną przez koneserów jako ''górska zielona nutka''. Walory te nadaje owocom lokalny [[mikroklimat]]. Większość łąckich sadów rośnie na stokach o nachyleniu 15°, umożliwiających najlepsze z możliwych rozłożenie rocznych temperatur. Owoce (jabłka, [[Śliwa|śliwki]] i [[Grusza|gruszki]]) w Kotlinie Łąckiej uprawiano już w XIII wieku i spławiano [[Wisła|Wisłą]] do [[Gdańsk]]a, a potem ekspediowano do innych krajów europejskich. Według legendy, miejscowy ksiądz Jan Piaskowy, nakazywał parafianom sadzenie drzewek owocowych, jako [[Pokuta (religia)|pokutę]] za [[grzech]]y. Corocznie wiosną obchodzone jest lokalnie Święto Kwitnącej Jabłoni<ref>Katarzyna Siwiec, Mieczysław Czuma, ''Zasmakuj w Małopolsce. Produkty regionalne'', Sekretariat Regionalny Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich Województwa Małopolskiego, Kraków, 2013, s.12-13, ISBN 978-83-63091-97-2</ref>. |
||
| Linia 9: | Linia 9: | ||
[[Kategoria:Kuchnia podkarpacka]] |
[[Kategoria:Kuchnia podkarpacka]] |
||
[[Kategoria:Polska Lista Produktów Tradycyjnych]] |
[[Kategoria:Polska Lista Produktów Tradycyjnych]] |
||
[[Kategoria: |
[[Kategoria:Łącko (gmina)]] |
||
Wersja z 16:13, 8 maj 2015
Jabłko łąckie – odmiana handlowa jabłka, zbieranego z jabłoni (Malus Mill.) rosnących na terenie Kotlinie Łąckiej w Polsce. Posiada Chronione Oznaczenie Geograficzne Unii Europejskiej.
Jabłka łąckie charakteryzują się silną soczystością i rumieńcem, mocnym aromatem, a także stosunkowo wysoką kwasowością, określaną przez koneserów jako górska zielona nutka. Walory te nadaje owocom lokalny mikroklimat. Większość łąckich sadów rośnie na stokach o nachyleniu 15°, umożliwiających najlepsze z możliwych rozłożenie rocznych temperatur. Owoce (jabłka, śliwki i gruszki) w Kotlinie Łąckiej uprawiano już w XIII wieku i spławiano Wisłą do Gdańska, a potem ekspediowano do innych krajów europejskich. Według legendy, miejscowy ksiądz Jan Piaskowy, nakazywał parafianom sadzenie drzewek owocowych, jako pokutę za grzechy. Corocznie wiosną obchodzone jest lokalnie Święto Kwitnącej Jabłoni[1].
- ↑ Katarzyna Siwiec, Mieczysław Czuma, Zasmakuj w Małopolsce. Produkty regionalne, Sekretariat Regionalny Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich Województwa Małopolskiego, Kraków, 2013, s.12-13, ISBN 978-83-63091-97-2