Ulica Flory w Warszawie: Różnice pomiędzy wersjami

Flory
{{{nazwa oryginalna}}}
	{{{jednostki}}}
	; {{{opis zdjęcia}}}
Państwo	{{{państwo}}}
Miejscowość	{{{miejscowość}}}
Poprzednie nazwy	{{{poprzednie nazwy}}}
	Plan
	[[Plik:{{{plan}}}\|240x240px\|alt=Plan przebiegu ulicy\|]]
Przebieg
	Położenie na mapie Warszawy Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Położenie na mapie Polski Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Położenie na mapie województwa mazowieckiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}\|type:landmark}
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 00:16, 23 sie 2016

Ulica Flory – ulica na warszawskim Ujazdowie, biegnąca od ul. Klonowej do ul. Bagatela.

Historia

Ulica Flory została wytyczona w roku 1900 podczas parcelacji zachodniej części posiadłości „Bagatela”, należącej niegdyś do malarza Marcella Bacciarellego.

W roku 1912 ulica została skanalizowana; równolegle wybudowano do roku 1914 pięć kamienic po nieparzystej stronie ulicy (stronę nieparzystą zajmowały tereny ogrodu „Bagatela”, oraz wylot ul. Bacciarellego, skróconej po roku 1945). Jedną z wybudowanych wtedy kamienic zaprojektowali wybitni architekci: Karol Jankowski i Franciszek Lilpop (nr. 1).

Pamiątkowa nazwa ulicy, pochodząca prawdopodobnie od imienia, została nadana w 1933^[1].

W latach 1934–1935 u zbiegu z Klonową wybudowano kamienicę doktora Jana Edmunda Reymana – współzałożyciela Warszawskiej Kooperatywy Mieszkaniowej oraz wykładowcy Wyższej Szkoły Handlowej w Warszawie (obecnie SGH). Autorem projektu kamienicy był Romuald Gutt; wprowadził charakterystyczne dla swojej twórczości oblicowanie elewacji szarą cegłą oraz wykusze zdobiące fasadę.Dom jako jedyny przy ulicy został całkowicie zburzony podczas ostatniej wojny; pozostałe kamienice do dziś stanowią cenny przykład zwartej zabudowy śródmieścia Warszawy.

↑ Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 90. ISBN 83-86619-97X.

Bibliografia

Jarosław Zieliński: Atlas Dawnej Architektury Ulic i Placów Warszawy, tom 3. Towarzystwo Opieki nad Zabytkami, 1995, s. 125. ISBN 83-906629-2-2.

[1] Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 90. ISBN 83-86619-97X.

[1]

@@ Linia 8: / Linia 8: @@
  |        długość =
  |           mapa =
- |        zdjęcie =
+ |        zdjęcie = Ulica Flory przy Klonowej w Warszawie.jpg
- | zdjęcie_podpis =
+ | zdjęcie_podpis = Ulica Flory przy ul. Klonowej
  |kod mapy = Warszawa
  | stopniN        = 52
@@ Linia 22: / Linia 22: @@
  |commons=Category:Flory Street in Warsaw
 }}
-'''Ulica Flory w Warszawie''' – niewielka uliczka na warszawskim [[Ujazdów (Warszawa)|Ujazdowie]], biegnąca od ul. [[Ulica Klonowa w Warszawie|Klonowej]] do ul. [[Ulica Bagatela w Warszawie|Bagatela]].
+'''Ulica Flory''' – ulica na [[Warszawa|warszawskim]] [[Ujazdów (Warszawa)|Ujazdowie]], biegnąca od ul. [[Ulica Klonowa w Warszawie|Klonowej]] do ul. [[Ulica Bagatela w Warszawie|Bagatela]].
 == Historia ==
-Ulica Flory została wytyczona w roku 1900 podczas parcelacji zachodniej części posiadłości "Bagatela", należącej niegdyś do malarza [[Marcello Bacciarelli|Marcella Bacciarellego]]. W roku 1912 ulica została skanalizowana; równolegle wybudowano do roku 1914 pięć kamienic po nieparzystej stronie ulicy (stronę nieparzystą zajmowały tereny ogrodu "Bagatela", oraz wylot ul. [[Ulica Marcelego Bacciarellego w Warszawie|Bacciarellego]], skróconej po roku 1945). Jedną z wybudowanych wtedy kamienic zaprojektowali wybitni architekci: [[Karol Jankowski]] i [[Franciszek Lilpop]] (nr. 1).
+Ulica Flory została wytyczona w roku 1900 podczas parcelacji zachodniej części posiadłości „Bagatela”, należącej niegdyś do malarza [[Marcello Bacciarelli|Marcella Bacciarellego]].
-W latach 1934-35 u zbiegu z [[Ulica Klonowa w Warszawie|Klonową]] wybudowano kamienicę doktora Jana Edmunda Reymana – współzałożyciela Warszawskiej Kooperatywy Mieszkaniowej oraz wykładowcy Wyższej Szkoły Handlowej w Warszawie (obecnie [[Szkoła Główna Handlowa|SGH]]).
-Autorem projektu kamienicy był [[Romuald Gutt]]; wprowadził charakterystyczne dla swojej twórczości oblicowanie elewacji szarą cegłą oraz [[wykusz]]e zdobiące fasadę.
-Ów dom jako jedyny przy ulicy został całkowicie zburzony podczas ostatniej wojny; pozostałe kamienice nieźle zachowane do dziś stanowią cenny przykład zwartej zabudowy śródmieścia Warszawy.
+W roku 1912 ulica została skanalizowana; równolegle wybudowano do roku 1914 pięć kamienic po nieparzystej stronie ulicy (stronę nieparzystą zajmowały tereny ogrodu „Bagatela”, oraz wylot ul. [[Ulica Marcelego Bacciarellego w Warszawie|Bacciarellego]], skróconej po roku 1945). Jedną z wybudowanych wtedy kamienic zaprojektowali wybitni architekci: [[Karol Jankowski]] i [[Franciszek Lilpop]] (nr. 1).
+Pamiątkowa nazwa ulicy, pochodząca prawdopodobnie od imienia, została nadana w 1933<ref>{{cytuj książkę | nazwisko = Handke | imię = Kwiryna | tytuł = Słownik nazewnictwa Warszawy | wydawca = Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy | miejsce = Warszawa | data = 1998 | strony = 90 | isbn = 83-86619-97X}}</ref>.
+W latach 1934–1935 u zbiegu z [[Ulica Klonowa w Warszawie|Klonową]] wybudowano kamienicę doktora Jana Edmunda Reymana – współzałożyciela Warszawskiej Kooperatywy Mieszkaniowej oraz wykładowcy Wyższej Szkoły Handlowej w Warszawie (obecnie [[Szkoła Główna Handlowa|SGH]]).
+Autorem projektu kamienicy był [[Romuald Gutt]]; wprowadził charakterystyczne dla swojej twórczości oblicowanie elewacji szarą cegłą oraz [[wykusz]]e zdobiące fasadę.Dom jako jedyny przy ulicy został całkowicie zburzony podczas ostatniej wojny; pozostałe kamienice do dziś stanowią cenny przykład zwartej zabudowy śródmieścia Warszawy.
+{{Przypisy}}
 == Bibliografia ==
 * {{cytuj książkę | nazwisko= Zieliński | imię=Jarosław ||tytuł=Atlas Dawnej Architektury Ulic i Placów Warszawy, tom 3 | data=1995 | strony= 125 | wydawca=[[Towarzystwo Opieki nad Zabytkami]] | isbn = 83-906629-2-2}}