Leka Zogu: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Znaleziona została oficjalna strona Albańskiej Rodziny Królewskiej. |
m +wikicytaty |
||
Linia 34: | Linia 34: | ||
|commons = |
|commons = |
||
|wikiźródła = |
|wikiźródła = |
||
|wikicytaty = |
|wikicytaty = Leka I Zogu |
||
}} |
}} |
||
'''Leka I Zogu''' (ur. [[5 kwietnia]] [[1939]] w [[Tirana|Tiranie]], zm. [[30 listopada]] [[2011]] tamże) – następca tronu [[Królestwo Albanii|Albanii]] ([[książę koronny]]) i pretendent do tronu tego kraju. |
'''Leka I Zogu''' (ur. [[5 kwietnia]] [[1939]] w [[Tirana|Tiranie]], zm. [[30 listopada]] [[2011]] tamże) – następca tronu [[Królestwo Albanii|Albanii]] ([[książę koronny]]) i pretendent do tronu tego kraju. |
Wersja z 16:08, 10 sty 2017
Następca tronu Albanii | |
Okres |
od 9 kwietnia 1961 |
---|---|
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci |
30 listopada 2011 |
Ojciec | |
Matka | |
Żona | |
Dzieci | |
Odznaczenia | |
Leka I Zogu (ur. 5 kwietnia 1939 w Tiranie, zm. 30 listopada 2011 tamże) – następca tronu Albanii (książę koronny) i pretendent do tronu tego kraju.
Życiorys
Jedyny syn Zoga I, króla Albanii, i jego żony królowej Geraldiny. Urodził się dwa dni przed napaścią wojsk włoskich na Albanię.
Po śmierci swojego ojca został ogłoszony królem Albańczyków przez zgromadzenie delegatów emigracyjnych. Ukończył szkołę średnią w Szwajcarii, potem wstąpił do Royal Military Academy w Sandhurst. Planowane studia w Oxfordzie nie doszły do skutku z uwagi na pogarszający się stan zdrowia jego ojca. Kiedy doszedł do pełnoletności, uznał, że powinien zostać muzułmaninem, tak jak jego ojciec.
Leka zajmował się działalnością biznesową. W październiku 1975 w Biarritz ożenił się ze studentką historii sztuki, Australijką Susan Cullen-Ward, zmarłą w 2004, która przez zwolenników monarchii nazywana była królową Zuzanną. Ma jednego syna, także o imieniu Leka II, urodzonego w 1982. W 1997 powrócił do kraju, zabiegając o przywrócenie w Albanii ustroju monarchicznego. W ogólnonarodowym referendum ideę tę poparła jedna trzecia głosujących. W 2004 utworzył partię Ruch na rzecz Rozwoju Narodowego (Lëvizja për Zhvillim Kombëtar), a dwa lata później ogłosił wycofanie się z życia politycznego.
Zmarł po długiej chorobie w szpitalu uniwersyteckim w Tiranie[1].