Negacjonizm: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
Egon ładnie to zrobił. A ja uściślam. |
||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
===Negacjonizm i antysemityzm=== |
===Negacjonizm i antysemityzm=== |
||
Krytycy zaliczają też negacjonizm do jednej ze ''"spiskowych teorii dziejów"''. |
Krytycy zaliczają też negacjonizm do jednej ze ''"spiskowych teorii dziejów"''. Wielu zwolenników negacjonizmu jest też zwolennikami [[nazizm]]u, [[neonazizm]]u i [[antysemityzm]]u. Nie jest to jednak regułą. Według negacjonistów [[Holocaust]] nie miał miejsca, albo (zdaniem rewizjonistów) jego rozmiary zostały znacznie wyolbrzymione przez wojenną i powojenną propagandę aliantów, zaś dominujące w świecie zachodnim poglądy, to w rzeczywistosci efekt ideologicznej manipulacji. Manipulacja ta miałaby służyć legitymizacji tezy o moralnej wyższości zwycięskich idei demokracji liberalnej i komunizmu nad narodowym socjalizmem. |
||
===Propagowanie negacjonizmu=== |
===Propagowanie negacjonizmu=== |
||
W szeregu krajów zachodnich, w tym w Polsce, rozpowszechnianie negacjonizmu jest karalne. Propagowanie negacjonizmu jest więc najcześciej zepchnięte na margines, ma ograniczony dostep do mediow. W Polsce artykuły na ten temat publikowała prasa narodowo-radykalna. Najlepsza koniuktura dla ruchu łączyła sie na ogół z nagłośnioną w mediach kontrowersją wokół jego znanych przedstawicieli, jak np. [[David Irving]], [[Robert Faurisson]] czy [[Fred Leuchter]]. W [[Iran]]ie i wielu krajach arabskich negacjonizm jest oficjalnie uznawany i propagowany, tam też organizacje poszukują dodatkowych funduszy na swoją dzialaność. Obecnie wiekszość organizacji, wydawnictw i stron internetowych negacjonistów ma swoje oficjane siedziby w krajach o wysokim stopniu tolerancji dla kontrowersyjnych nawet poglądów politycznych – przede wszytkim [[USA]] i [[Australia]], w [[Europie]] też [[Wielka Brytania]]. |
W szeregu krajów zachodnich, w tym w Polsce, rozpowszechnianie negacjonizmu jest karalne. Propagowanie negacjonizmu jest więc najcześciej zepchnięte na margines, ma ograniczony dostep do mediow. W Polsce artykuły na ten temat publikowała prasa narodowo-radykalna i tradycjonalistyczna. Najlepsza koniuktura dla ruchu łączyła sie na ogół z nagłośnioną w mediach kontrowersją wokół jego znanych przedstawicieli, jak np. [[David Irving]], [[Robert Faurisson]] czy [[Fred Leuchter]]. W [[Iran]]ie i wielu krajach arabskich negacjonizm jest oficjalnie uznawany i propagowany, tam też organizacje poszukują dodatkowych funduszy na swoją dzialaność. Obecnie wiekszość organizacji, wydawnictw i stron internetowych negacjonistów ma swoje oficjane siedziby w krajach o wysokim stopniu tolerancji dla kontrowersyjnych nawet poglądów politycznych – przede wszytkim [[USA]] i [[Australia]], w [[Europie]] też [[Wielka Brytania]]. |
||
===Organizacje propagujace negacjonizm=== |
===Organizacje propagujace negacjonizm=== |
||
Najcześciej są to partie polityczne, środowiska lub redakcje o [[ |
Najcześciej są to partie polityczne, środowiska lub redakcje o charakterze [[skrajna_prawica|skrajnie prawicowym]] albo [[nacjonalizm|nacjonalistycznym]], lub reprezentujące lewicę narodową, czyli neonazistowskie. Propagowanie idei negacjonizmu koncentruje sie wokół niewielkich wydawnictw, w ostatnich latach również stron internetowych. Najbardziej znane, istniejące wydawnictwa i ośrodki propagujące negacjonizm to tzw. [[Institute for Historical Review]] w USA, czy [[Radio Islam]] – szwedzka strona internetowa na serwerze amerykanskim. |
||
Czołowi przedstawiciele negacjonizmu: |
Czołowi przedstawiciele negacjonizmu: |
||
Wersja z 22:19, 15 paź 2006
Negacjonizm, kłamstwo oświęcimskie, (Holocaust Denial, Holocaustleugnung, négationnisme, negacionismo) - ruch polityczny lansujący tezę, że przyjęta powszechnie wersja Holocaustu jest albo w dużym stopniu przesadzona, albo jest całkowitym fałszerstwem.
Nazewnictwo
Zwolennicy uzywaja najchetniej okreslenia rewizjonizm historyczny, potocznie rewizjonizm. Obydwa pojęcia używane są od dawna w innym, szerszym zakresie. Przeciwnicy używają raczej określenia rewizjonizm polityczny, Kłamstwo oświęcimskie. Kluczowym punktem sporu o nazewnictwo jest definicja negacjonizmu jako stanowisko naukowe, czego – jak dotąd bezskutecznie - domagają sie jego zwolennicy.
Negacjonizm i antysemityzm
Krytycy zaliczają też negacjonizm do jednej ze "spiskowych teorii dziejów". Wielu zwolenników negacjonizmu jest też zwolennikami nazizmu, neonazizmu i antysemityzmu. Nie jest to jednak regułą. Według negacjonistów Holocaust nie miał miejsca, albo (zdaniem rewizjonistów) jego rozmiary zostały znacznie wyolbrzymione przez wojenną i powojenną propagandę aliantów, zaś dominujące w świecie zachodnim poglądy, to w rzeczywistosci efekt ideologicznej manipulacji. Manipulacja ta miałaby służyć legitymizacji tezy o moralnej wyższości zwycięskich idei demokracji liberalnej i komunizmu nad narodowym socjalizmem.
Propagowanie negacjonizmu
W szeregu krajów zachodnich, w tym w Polsce, rozpowszechnianie negacjonizmu jest karalne. Propagowanie negacjonizmu jest więc najcześciej zepchnięte na margines, ma ograniczony dostep do mediow. W Polsce artykuły na ten temat publikowała prasa narodowo-radykalna i tradycjonalistyczna. Najlepsza koniuktura dla ruchu łączyła sie na ogół z nagłośnioną w mediach kontrowersją wokół jego znanych przedstawicieli, jak np. David Irving, Robert Faurisson czy Fred Leuchter. W Iranie i wielu krajach arabskich negacjonizm jest oficjalnie uznawany i propagowany, tam też organizacje poszukują dodatkowych funduszy na swoją dzialaność. Obecnie wiekszość organizacji, wydawnictw i stron internetowych negacjonistów ma swoje oficjane siedziby w krajach o wysokim stopniu tolerancji dla kontrowersyjnych nawet poglądów politycznych – przede wszytkim USA i Australia, w Europie też Wielka Brytania.
Organizacje propagujace negacjonizm
Najcześciej są to partie polityczne, środowiska lub redakcje o charakterze skrajnie prawicowym albo nacjonalistycznym, lub reprezentujące lewicę narodową, czyli neonazistowskie. Propagowanie idei negacjonizmu koncentruje sie wokół niewielkich wydawnictw, w ostatnich latach również stron internetowych. Najbardziej znane, istniejące wydawnictwa i ośrodki propagujące negacjonizm to tzw. Institute for Historical Review w USA, czy Radio Islam – szwedzka strona internetowa na serwerze amerykanskim.
Czołowi przedstawiciele negacjonizmu: