Zygmunt Duleba: Różnice pomiędzy wersjami

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
m drobne redakcyjne
m drobne redakcyjne
Linia 6: Linia 6:
Po promocji i awansie na [[podporucznik]]a przydzielony został do [[14 Batalion Saperów (LWP)|14 Batalionu Saperów]] [[5 Saska Dywizja Pancerna|5 Dywizji Pancernej]] w [[Kostrzyn nad Odrą|Kostrzynie nad Odrą]] i do 1981 pełnił służbę na stanowisku dowódcy plutonu, a później kompanii pontonowej. W tym samym roku ukończył Wyższy Kurs Doskonalenia Oficerów i wyznaczony został na stanowisko oficera operacyjnego sztabu w batalionie<ref name=KWP>{{Cytuj książkę|nazwisko=Komorowski |imię=Krzysztof|tytuł=Kronika Wojska Polskiego 2007|miejsce wydania=Warszawa|rok wydania=2008|strony =25}}</ref>.
Po promocji i awansie na [[podporucznik]]a przydzielony został do [[14 Batalion Saperów (LWP)|14 Batalionu Saperów]] [[5 Saska Dywizja Pancerna|5 Dywizji Pancernej]] w [[Kostrzyn nad Odrą|Kostrzynie nad Odrą]] i do 1981 pełnił służbę na stanowisku dowódcy plutonu, a później kompanii pontonowej. W tym samym roku ukończył Wyższy Kurs Doskonalenia Oficerów i wyznaczony został na stanowisko oficera operacyjnego sztabu w batalionie<ref name=KWP>{{Cytuj książkę|nazwisko=Komorowski |imię=Krzysztof|tytuł=Kronika Wojska Polskiego 2007|miejsce wydania=Warszawa|rok wydania=2008|strony =25}}</ref>.


W latach 1982-1985 był słuchaczem [[Akademia Sztabu Generalnego|Akademii Sztabu Generalnego WP]]. Po ukończeniu studiów dowodził batalionem pontonowym w 6 Pułku Pontonowym w [[Głogów|Głogowie]] (1985–1986), a następnie 14 Batalionem Saperów (1986–1990). W latach 1992-1995 był szefem szkolenia-zastępcą dowódcy 2 Mazowieckiej Brygady Saperów w [[Kazuń Nowy|Kazuniu]].
W latach 1982-1985 był słuchaczem [[Akademia Sztabu Generalnego|Akademii Sztabu Generalnego WP]]. Po ukończeniu studiów dowodził batalionem pontonowym w 6&nbsp;Pułku Pontonowym w [[Głogów|Głogowie]] (1985–1986), a następnie 14 Batalionem Saperów (1986–1990). W latach 1992-1995 był szefem szkolenia-zastępcą dowódcy 2 Mazowieckiej Brygady Saperów w [[Kazuń Nowy|Kazuniu]].


W 1996 ukończył Podyplomowe Studia Operacyjno-Strategiczne w [[Akademia Obrony Narodowej|AON]]. Od 1996 do 2004 dowodził 2 Mazowiecką Brygadą Saperów w Kazuniu. W 2003 awansowany na stopień generała brygady{{r|KWP}}. W latach 2005-2007 był szefem sztabu - zastępcą dowódcy [[Pomorski Okręg Wojskowy|Pomorskiego Okręgu Wojskowego]] w [[Bydgoszcz]]y.
W 1996 ukończył Podyplomowe Studia Operacyjno-Strategiczne w [[Akademia Obrony Narodowej|AON]]. Od 1996 do 2004 dowodził 2 Mazowiecką Brygadą Saperów w Kazuniu. W 2003 awansowany na stopień generała brygady{{r|KWP}}. W latach 2005-2007 był szefem sztabu - zastępcą dowódcy [[Pomorski Okręg Wojskowy|Pomorskiego Okręgu Wojskowego]] w [[Bydgoszcz]]y.

Wersja z 11:59, 13 sie 2018

Zygmunt Duleba

Zygmunt Duleba (ur. 13 stycznia 1953 w Kaliszu) – generał brygady Wojska Polskiego.

Po ukończeniu Technikum Melioracji Wodnych w Poznaniu został podchorążym Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Inżynieryjnych we Wrocławiu (1973-1977).

Po promocji i awansie na podporucznika przydzielony został do 14 Batalionu Saperów 5 Dywizji Pancernej w Kostrzynie nad Odrą i do 1981 pełnił służbę na stanowisku dowódcy plutonu, a później kompanii pontonowej. W tym samym roku ukończył Wyższy Kurs Doskonalenia Oficerów i wyznaczony został na stanowisko oficera operacyjnego sztabu w batalionie[1].

W latach 1982-1985 był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego WP. Po ukończeniu studiów dowodził batalionem pontonowym w 6 Pułku Pontonowym w Głogowie (1985–1986), a następnie 14 Batalionem Saperów (1986–1990). W latach 1992-1995 był szefem szkolenia-zastępcą dowódcy 2 Mazowieckiej Brygady Saperów w Kazuniu.

W 1996 ukończył Podyplomowe Studia Operacyjno-Strategiczne w AON. Od 1996 do 2004 dowodził 2 Mazowiecką Brygadą Saperów w Kazuniu. W 2003 awansowany na stopień generała brygady[1]. W latach 2005-2007 był szefem sztabu - zastępcą dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy.

Był ostatnim dowódcą Pomorskiego Okręgu Wojskowego, stanowisko piastował od 12 stycznia 2007[1] do 28 grudnia 2012, dnia zakończenia działalności Dowództwa POW[2].

W styczniu 2011 biuro lustracyjne Instytutu Pamięci Narodowej w Rzeszowie skierowało do Sądu Okręgowego w Warszawie wniosek o wszczęcie postępowania lustracyjnego wobec byłego dowódcy POW gen. Zygmunta Duleby. W styczniu 2013 r. warszawski sąd uznał go prawomocnie za kłamcę lustracyjnego[3].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b c Krzysztof Komorowski: Kronika Wojska Polskiego 2007. s. 25.
  2. ↑ ROZFORMOWANIE OKRĘGÓW WOJSKOWYCH. Sztab Generalny Wojska Polskiego, 30.12.2011.
  3. ↑ Maciej Marosz: Generał do lustracji. Reprezentował Polskę przy NATO. niezalezna.pl, 13.02.2013.
  4. ↑ M.P. z 2011 r. nr 103, poz. 1034.
  5. ↑ Wyniki Szukania w Grafice Google dla http://bi.gazeta.pl/im/4c/92/b6/z11965004X,Gen-Zygmunt-Duleba.jpg [online], www.tokfm.pl [dostęp 2017-11-28] (pol.).

Bibliografia

  • Paulina Glińska, Marzeń się nie zdradza. Rozmowa z gen. bryg. Zygmuntem Dulebą, dowódcą 2 Mazowieckiej Brygady Saperów w Kazuniu, o satysfakcji z bycia generałem, kazuńskiej jednostce i partnerstwie w małżeństwie, Wojska Lądowe Nr 23, 1-15 grudnia 2003.
  • Krzysztof Komorowski (red.): Kronika Wojska Polskiego 2007. Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2008, s. 25. ISSN 1734-2317.

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zygmunt_Duleba&oldid=54211430”