Stanisław Hurenko: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m infobox |
m różne poprawki i uzupełnienia |
||
Linia 4: | Linia 4: | ||
|grafika = |
|grafika = |
||
|opis grafiki = |
|opis grafiki = |
||
|data urodzenia = |
|data urodzenia = 30 maja 1936 |
||
|miejsce urodzenia = [[Iłowajśk |
|miejsce urodzenia = [[Iłowajśk]] |
||
|data śmierci = |
|data śmierci = 14 kwietnia 2013 |
||
|miejsce śmierci = [[Kijów |
|miejsce śmierci = [[Kijów]] |
||
|funkcja = I sekretarz KC [[Komunistyczna Partia Ukrainy|KPU]] |
|funkcja = I sekretarz KC [[Komunistyczna Partia Ukrainy|KPU]] |
||
|partia = [[Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego]] |
|partia = [[Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego]] |
||
Linia 20: | Linia 20: | ||
}} |
}} |
||
'''Stanisław Iwanowycz Hurenko''' ([[język ukraiński|ukr.]] Станіслав Іванович Гуренко; ur. [[30 maja]] [[1936]] w [[Iłowajśk]]u, zm. [[14 kwietnia]] [[2013]] w [[Kijów|Kijowie]]) – |
'''Stanisław Iwanowycz Hurenko''' ([[język ukraiński|ukr.]] Станіслав Іванович Гуренко; ur. [[30 maja]] [[1936]] w [[Iłowajśk]]u, zm. [[14 kwietnia]] [[2013]] w [[Kijów|Kijowie]]) – ukraiński i [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|radziecki]] polityk, ostatni przewodniczący [[Komunistyczna Partia (bolszewików) Ukrainy|Komunistycznej Partii (bolszewików) Ukrainy]] (KP(b)U) (1990-1991). |
||
Pochodził z rodziny nauczycielskiej z [[Donieckie Zagłębie Węglowe|Donbasu]], w 1958 roku ukończył Kijowski Instytut Politechniczny. Inżynier, następnie starszy inżynier, w latach 1963-1964 starszy wykładowca w Donieckim Instytucie Politechnicznym. Od 1976 roku sekretarz okręgowy partii komunistycznej w [[Donieck]]u, w latach 1980-1987 wiceprzewodniczący Rady Ministrów [[Ukraińska Socjalistyczna Republika Radziecka|Ukraińskiej SRR]], od 1987 roku II sekretarz KP(b)U, a od 22 czerwca 1990 do 1 września 1991 roku I sekretarz tej partii. Członek komisji w sprawie [[katastrofa elektrowni jądrowej w Czarnobylu|katastrofy w Czarnobylu]]. W latach 1991-1998 naukowy konsultant NWK „Energia”. Zastępca dyrektora NPP „Beta-3”, główny doradca Zarządu Ukrinbanku, zastępca dyrektora przedsiębiorstwa „Nawasko”. Od marca 1990 roku deputowany do [[Rada Najwyższa Ukrainy|Rady Najwyższej Ukrainy]] (w styczniu 1993 roku zrezygnował z mandatu). W latach 1998-2002 i 2002-2006 ponownie deputowany do Rady Najwyższej, z listy [[Komunistyczna Partia Ukrainy|Komunistycznej Partii Ukrainy]], doradca Komitetu Centralnego KPU. W latach 1998-2000 przewodniczący Komisji Polityki Gospodarczej, Zarządzania Gospodarką, Nieruchomościami i Inwestycjami, następnie członek tej komisji. Od maja 2002 roku członek frakcji komunistycznej w parlamencie. |
Pochodził z rodziny nauczycielskiej z [[Donieckie Zagłębie Węglowe|Donbasu]], w 1958 roku ukończył Kijowski Instytut Politechniczny. Inżynier, następnie starszy inżynier, w latach 1963-1964 starszy wykładowca w Donieckim Instytucie Politechnicznym. Od 1976 roku sekretarz okręgowy partii komunistycznej w [[Donieck]]u, w latach 1980-1987 wiceprzewodniczący Rady Ministrów [[Ukraińska Socjalistyczna Republika Radziecka|Ukraińskiej SRR]], od 1987 roku II sekretarz KP(b)U, a od 22 czerwca 1990 do 1 września 1991 roku I sekretarz tej partii. Członek komisji w sprawie [[katastrofa elektrowni jądrowej w Czarnobylu|katastrofy w Czarnobylu]]. W latach 1991-1998 naukowy konsultant NWK „Energia”. Zastępca dyrektora NPP „Beta-3”, główny doradca Zarządu Ukrinbanku, zastępca dyrektora przedsiębiorstwa „Nawasko”. Od marca 1990 roku deputowany do [[Rada Najwyższa Ukrainy|Rady Najwyższej Ukrainy]] (w styczniu 1993 roku zrezygnował z mandatu). W latach 1998-2002 i 2002-2006 ponownie deputowany do Rady Najwyższej, z listy [[Komunistyczna Partia Ukrainy|Komunistycznej Partii Ukrainy]], doradca Komitetu Centralnego KPU. W latach 1998-2000 przewodniczący Komisji Polityki Gospodarczej, Zarządzania Gospodarką, Nieruchomościami i Inwestycjami, następnie członek tej komisji. Od maja 2002 roku członek frakcji komunistycznej w parlamencie. |
||
Pochowany na [[ |
Pochowany został na [[cmentarz Bajkowa|cmentarzu Bajkowa]] w Kijowie. |
||
== Odznaczenia == |
== Odznaczenia == |
||
Linia 45: | Linia 45: | ||
{{DEFAULTSORT:Hurenko, Stanisław}} |
{{DEFAULTSORT:Hurenko, Stanisław}} |
||
[[Kategoria:I sekretarze KC KP(b)U i KPU]] |
[[Kategoria:I sekretarze KC KP(b)U i KPU]] |
||
[[Kategoria:Deputowani Rady Najwyższej Ukrainy]] |
[[Kategoria:Deputowani Rady Najwyższej Ukrainy]] |
||
Linia 50: | Linia 51: | ||
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Rewolucji Październikowej]] |
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Rewolucji Październikowej]] |
||
[[Kategoria:Politycy Komunistycznej Partii Ukrainy]] |
[[Kategoria:Politycy Komunistycznej Partii Ukrainy]] |
||
[[Kategoria:Pochowani na cmentarzu Bajkowa]] |
|||
[[Kategoria:Urodzeni w 1936]] |
[[Kategoria:Urodzeni w 1936]] |
||
[[Kategoria:Zmarli w 2013]] |
[[Kategoria:Zmarli w 2013]] |
Wersja z 01:40, 16 cze 2019
Data i miejsce urodzenia |
30 maja 1936 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
14 kwietnia 2013 |
I sekretarz KC KPU | |
Okres |
od 22 czerwca 1990 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca |
stanowisko zlikwidowane |
Odznaczenia | |
Stanisław Iwanowycz Hurenko (ukr. Станіслав Іванович Гуренко; ur. 30 maja 1936 w Iłowajśku, zm. 14 kwietnia 2013 w Kijowie) – ukraiński i radziecki polityk, ostatni przewodniczący Komunistycznej Partii (bolszewików) Ukrainy (KP(b)U) (1990-1991).
Pochodził z rodziny nauczycielskiej z Donbasu, w 1958 roku ukończył Kijowski Instytut Politechniczny. Inżynier, następnie starszy inżynier, w latach 1963-1964 starszy wykładowca w Donieckim Instytucie Politechnicznym. Od 1976 roku sekretarz okręgowy partii komunistycznej w Doniecku, w latach 1980-1987 wiceprzewodniczący Rady Ministrów Ukraińskiej SRR, od 1987 roku II sekretarz KP(b)U, a od 22 czerwca 1990 do 1 września 1991 roku I sekretarz tej partii. Członek komisji w sprawie katastrofy w Czarnobylu. W latach 1991-1998 naukowy konsultant NWK „Energia”. Zastępca dyrektora NPP „Beta-3”, główny doradca Zarządu Ukrinbanku, zastępca dyrektora przedsiębiorstwa „Nawasko”. Od marca 1990 roku deputowany do Rady Najwyższej Ukrainy (w styczniu 1993 roku zrezygnował z mandatu). W latach 1998-2002 i 2002-2006 ponownie deputowany do Rady Najwyższej, z listy Komunistycznej Partii Ukrainy, doradca Komitetu Centralnego KPU. W latach 1998-2000 przewodniczący Komisji Polityki Gospodarczej, Zarządzania Gospodarką, Nieruchomościami i Inwestycjami, następnie członek tej komisji. Od maja 2002 roku członek frakcji komunistycznej w parlamencie.
Pochowany został na cmentarzu Bajkowa w Kijowie.