Geometria rzutowa: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m wytłuszczenie |
mNie podano opisu zmian |
||
Linia 7: | Linia 7: | ||
'''Płaszczyznę rzutową''' P otrzymuje się przez dodanie do [[geometria euklidesowa|płaszczyzny euklidesowej]] P punktów w nieskończoności. |
'''Płaszczyznę rzutową''' P otrzymuje się przez dodanie do [[geometria euklidesowa|płaszczyzny euklidesowej]] P punktów w nieskończoności. |
||
'''Prostą rzutową''' nazywa się prostą euklidesową uzupełnioną o punkt w nieskończoności (tzw. '''proste właściwe''') lub zbiór wszystkich punktów w nieskończoności (tzw. ''' |
'''Prostą rzutową''' nazywa się prostą euklidesową uzupełnioną o punkt w nieskończoności (tzw. '''proste właściwe''') lub zbiór wszystkich punktów w nieskończoności (tzw. '''prosta niewłaściwa'''). |
||
Na płaszczyźnie rzutowej nie ma prostych równoległych i każde dwie proste się przecinają; podobną konstrukcję przeprowadza się w przestrzeniach o więcej niż dwóch wymiarach. |
Na płaszczyźnie rzutowej nie ma prostych równoległych i każde dwie proste się przecinają w jednym punkcie; podobną konstrukcję przeprowadza się w przestrzeniach o więcej niż dwóch wymiarach. |
||
[[Kategoria:Geometria]] |
[[Kategoria:Geometria]] |
Wersja z 00:40, 4 lut 2007
Geometria rzutowa to dział matematyki zajmujący się badaniem własności figur geometrycznych, które nie zmieniają się przy przekształceniach rzutowych. Do najwazniejszych pojęć geometrii rzutowej należą: prosta, płaszczyzna oraz dwustosunek czwórki punktów. Twórcą geometrii rzutowej był francuski matematyk Jean Victor Poncelet, który jej podstawy podał w 1822.
W przypadku płaszczyzn i przestrzeni przekształceniem rzutowym jest każde przekształcenie zachowujace współliniowość punktów.
Punktem w nieskończoności jest nazywany kierunek, czyli zbiór wszystkich prostych równoległych.
Płaszczyznę rzutową P otrzymuje się przez dodanie do płaszczyzny euklidesowej P punktów w nieskończoności.
Prostą rzutową nazywa się prostą euklidesową uzupełnioną o punkt w nieskończoności (tzw. proste właściwe) lub zbiór wszystkich punktów w nieskończoności (tzw. prosta niewłaściwa).
Na płaszczyźnie rzutowej nie ma prostych równoległych i każde dwie proste się przecinają w jednym punkcie; podobną konstrukcję przeprowadza się w przestrzeniach o więcej niż dwóch wymiarach.