Skryboniusze
Skryboniusze (Scribonii) – rzymska rodzina plebejska, która dzieliła się na dwie gałęzie o przydomkach (cognomen): Curio i Libo, którzy w czasach Augusta weszli do stanu senatorskiego.
Przedstawiciele rodu[edytuj | edytuj kod]
- Skryboniusze Kurionowie (Scribonii Curio):
- Gajusz Skryboniusz Kurion – edyl plebejski z 196 p.n.e.
- Gajusz Skryboniusz Kurion – pretor z 121 p.n.e.
- Gajusz Skryboniusz Kurion – syn poprzedniego, konsul 76 p.n.e.
- Gajusz Skryboniusz Kurion – syn poprzedniego, trybun ludowy 50 p.n.e.
- Skryboniusze Libonowie (Scribonii Libo):
- Lucjusz Skryboniusz Libon – pretor w 204 p.n.e.
- Lucjusz Skryboniusz Libon – pretor w 192 p.n.e.
- Lucjusz Skryboniusz Libon – trybun ludowy w 149 p.n.e.
- Lucjusz Skryboniusz Libon – prawdopodobnie pretor miejski w 80 p.n.e., kandydat na konsula w 77 p.n.e.
- Lucjusz Skryboniusz Libon – syn poprzedniego, konsul w 34 p.n.e.
- Skrybonia (I) – siostra poprzedniego, druga żona Oktawiana Augusta.
- Skrybonia (II) – córka Lucjusza Skryboniusza Libona konsula w 34 p.n.e., żona Sekstusa Pompejusza.
- Marek Liwiusz Druzus Libon – syn Lucjusza Skryboniusza Libona konsula w 34 p.n.e., adoptowany do rodziny Liwiuszy, konsul w 15 p.n.e.
- Lucjusz Skryboniusz Libon – syn Lucjusza Skryboniusza Libona konsula w 34 p.n.e., brat Skrybonii (II), mąż Kornelii Pompei Magny.
- Lucjusz Skryboniusz Libon – syn poprzedniego i Kornelii Pompei Magny, konsul 16 n.e.
- Marek Skryboniusz Libon Druzus – syn poprzedniego i Kornelii Pompei Magny, zmarł w 16 n.e.
- Skrybonia (III) – córka Lucjusza Skryboniusza Libona konsula w 16 n.e., żona Marka Licyniusza Krassusa Frugi, konsula w 27 n.e.
- Pozostali:
- Gajusz Skryboniusz – dowódca w Hiszpanii w czasie walk z Celtyberami w 181 p.n.e.
- Skryboniusz Afrodyzjusz (Scribonius Aphrodisius) – rzymski gramatyk wymieniony przez Swetoniusza w dziele O sławnych mężach (De viris illustribus) w zachowanym częściowo rozdziale O gramatykach i retorach (De grammaticis et rhetoribus)[1]. Był niewolnikiem i uczniem Orbiliusza, którego wykupiła i wyzwoliła Skrybonia druga żona Augusta.
- Skryboniusz Letus (Scribonius Laetus) – przyjaciel Apulejusza, który wychwalał w pieśni jego synów[2].
- Skryboniusz Largus – lekarz, który w roku 43 n.e. towarzyszył Klaudiuszowi w wyprawie do Brytanii.
- Skryboniusz Prokulus (Scribonius Proculus) – senator zamordowany w kurii na podstawie fałszywego oskarżenia Protogenesa wyzwoleńca Kaliguli[3][4].
- Publiusz Sulpicjusz Skryboniusz Prokulus – syn poprzedniego, senator, zmarł w 67 n.e.
- Publiusz Sulpicjusz Rufus Skryboniusz – brat poprzedniego.
- Marek Skryboniusz Storaks (Marcus Scribonius Storax) – wyzwoleniec będący pedagogiem (paedagogus) Kwintusa Cecyliusza Druzusa Libona znany z inskrypcji, która zawiera dedykację dla żony imieniem Tullia Kleopatra[5][6][7].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Drzewo genealogiczne Skryboniuszów Libonów
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Swetoniusz, De grammaticis et rhetoribus 19. Scribonius Aphrodisius, Orbilii servus atque discipulus, mox a Scribonia Libonis filia, quae prior Augusti uxor fuerat, redemptus et manumissus, docuit quo Verrius tempore, cuius etiam libris de orthographia rescripsit, non sine insectatione studiorum morumque eius.
- ↑ Apulejusz, Apologia 9. (...) Tylko co ma wspólnego z przestępstwem i magią, jeśli w pieśni pochwaliłem synów mojego przyjaciela, Skrybona Letusa? (...)
- ↑ Kasjusz Dion, Historia rzymska LIX 26.
- ↑ Swetoniusz, Żywoty cezarów. Gajus Kaligula 28. (Swetoniusz 1987 ↓, s. 188).
- ↑ AE 1964, 82: M SCRIBONIVS STORAX | Q CAECILI DRVSI LIBONIS | PAEDAGOGVS | TVLLIA CLEOPATRA CONIVGI SVO FEC
- ↑ Pettinger 2012 ↓, s. 41.
- ↑ Syme 1989 ↓, s. 260.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Źródła
- Apulejusz z Madaury: Metamorfozy albo złoty osioł. Apologia, czyli w obronie własnej księga o magii. Przekład Edwin Jędrkiewicz, Jan Sękowski. Warszawa: Prószyński i S-ka, 1999. ISBN 83-7180-292-7.
- Swetoniusz: Żywoty Cezarów. Przekład i wstęp Janina Niemirska-Pliszczyńska, przedmowa Józef Wolski. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1987. ISBN 83-04-01648-6.
- Opracowania
- Mała encyklopedia kultury antycznej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1988, s. 666-7. ISBN 83-01-03529-3.
- Ronald Syme: The Augustan Aristocracy. New York: Oxford University Press, 1989. ISBN 0-19-814731-7. (ang.).
- Andrew Pettinger: The Republic in Danger: Drusus Libo and the Succession of Tiberius. Oxford: Oxford University Press, 2012. ISBN 978-0-19-960174-5. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- C. SVETONI TRANQVILII DE GRAMMATICIS. [dostęp 2014-01-25]. (łac.).