Élisabeth Revol

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Élisabeth Revol
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 kwietnia 1979
Crest

Obywatelstwo

francuskie

Élisabeth Revol (ur. 29 kwietnia 1979 w Crest) – francuska alpinistka i sportowiec, nauczycielka wychowania fizycznego.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Pochodzi z departamentu Drôme, mieszka w Saou[1]. Pracuje jako nauczycielka. Początkowo uprawiała gimnastykę[2], w wieku 19 lat za namową rodziców wybrała wspinaczkę. Wspina się po ekstremalnych drogach, bez butli z tlenem i pomocy tragarzy, często zupełnie sama. Jest na diecie bezglutenowej i pozostaje abstynentką[3].

Kariera i wyprawy[edytuj | edytuj kod]

W 2006 roku wyjechała do Boliwii wraz z kadrą narodową Francji, gdzie zdobyła 9 szczytów[2]. W kolejnym roku po raz pierwszy wspinała się po Karakorum i Himalajach, w ciągu 16 dni zdobywając bez butli tlenowej samotnie Broad Peak, Gaszerbrum I i Gaszerbrum II – została pierwszą kobietą, która tego dokonała[2]. W kwietniu 2009 roku próbowała zdobyć Annapurnę, jednak podczas schodzenia ze szczytu zaginął jej partner Martin Minarik, a ona sama wyczerpana i z odmrożeniami została przetransportowana do szpitala helikopterem[2][4]. Po tym wypadku na 4 lata zaprzestała wspinaczki i od 2009 do 2013 należała do Team Lafuma, grupy, która brała udział w rajdach przygodowych, zdobywając m.in. mistrzostwo Europy w 2012 roku[5].

Do wspinaczki powróciła w 2013 roku, od 2014 wspinała się z Tomaszem Mackiewiczem. Wspólnie usiłowali wejść 17 stycznia 2015 na Nanga Parbat, ale warunki pogodowe powstrzymały ich na wysokości 7800 metrów[6]. Ponownie próbowali zdobyć Nanga Parbat w styczniu 2016 roku[7].

Rok 2017 w całości poświęciła na wspinaczkę po Himalajach, biorąc roczny urlop[3]. W styczniu 2017 próbowała samodzielnie zdobyć szczyt Manaslu[8]. 20 lub 22 maja 2017 roku weszła samotnie i bez butli tlenowej na Lhotse[1]. 27 maja tego samego roku próbowała wejść również bez butli tlenowej na Mount Everest, ale ze względu na złą pogodę doszła do wysokości 8500 metrów[3].

W styczniu 2018 ponownie próbowała wejść razem z Tomaszem Mackiewiczem na Nanga Parbat. Według kilku źródeł (osób koordynujących akcję ratunkową przeprowadzaną podczas zejścia) zdobyli szczyt[9][10]. Warunki pogodowe pogorszyły się. Podczas schodzenia Mackiewicz zapadł na chorobę wysokościową oraz ślepotę śnieżną i pozostał sam na wysokości ok. 7300 metrów. Na ratunek wspinaczom wyruszyli członkowie polskiej Zimowej Wyprawy Narodowej na K2 – m.in. Adam Bielecki, Denis Urubko, Piotr Tomala i Jarosław Botor[11]. Revol pomimo odmrożeń stóp[12] rozpoczęła samotne schodzenie, aby dotrzeć do grupy i helikoptera, który nie mógł wylądować tak wysoko. Ekipa ratunkowa odnalazła ją i rozpoczęła sprowadzanie jej z wysokości około 6000–6100 metrów[12][13]. Niedostateczna liczba ratowników, bardzo niekorzystne prognozy pogody i wymagający natychmiastowej pomocy stan zdrowia Revol udaremniły dalsze próby ratowania Mackiewicza[14][15][16][17]. Zgodnie z relacją ocalałej, samopoczucie Polaka w momencie rozstania nie dawało nadziei, aby dotrwał do przybycia ratowników: bardzo masywne odmrożenia, niezdolny do samodzielnego przemieszczania się, brak logicznego kontaktu, zaawansowana choroba wysokościowa[16][17]. Akcja ratunkowa odbiła się szerokim echem w polskich i zagranicznych mediach i została doceniona za postawę uczestników[18].

Elisabeth Revol swoją historię opisała w książce Vivre. Ma tragedie au Nanga Parbat, która miała premierę 16 października 2019 roku we Francji. Pozycja została przetłumaczona na język polski przez Anastazję Dwulit i wydana 22 stycznia 2020 roku pod tytułem: Przeżyć. Moja tragedia na Nanga Parbat[19].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Antoine Chandelier: Elisabeth Revol au sommet du Lhotse (8516 m) sans oxygène. ledauphine.com, 23 maja 2017. [dostęp 2018-01-28]. (fr.).
  2. a b c d Kim jest Elisabeth Revol i Tomasz Mackiewicz? Dramatyczna akcja ratunkowa w Himalajach.. kobieta.onet.pl, 27 stycznia 2018. [dostęp 2018-01-28].
  3. a b c Antoine Chandelier: Élisabeth Revol, une vie à 8000. ledauphine.com, 27 sierpnia 2017. [dostęp 2018-01-28]. (fr.).
  4. Wieści z Himalajów. wspinanie.pl, 27 kwietnia 2009. [dostęp 2018-01-28].
  5. Isaac Fernández: Elisabeth Revol: „Sólo quería llegar lo más alto que pudiera”. desnivel.com, 5 lipca 2017. [dostęp 2018-01-28]. (hiszp.).
  6. Tomek Mackiewicz o akcji i wypadku na Nanga Parbat. wspinanie.pl, 23 stycznia 2015. [dostęp 2018-01-28].
  7. Odwrót Tomka Mackiewicza i Elisabeth Revol. wspinanie.pl, 23 stycznia 2016. [dostęp 2018-01-28].
  8. Zimowe Manaslu – Elisabeth Revol rezygnuje. wspinanie.pl, 23 stycznia 2017. [dostęp 2018-01-28].
  9. RESCUE ON NANGA PARBAT. GoFundMe.com, 26 stycznia 2018. [dostęp 2018-01-28]. (ang.).
  10. Post Ludovica Giambasiego. Facebook.com, 27 stycznia 2018. [dostęp 2018-01-28]. (ang.).
  11. Śmigłowce pod Nanga Parbat. Trwa akcja ratunkowa. Revol: Jestem głodna, spragniona, spałam pięć minut. wyborcza.pl. [dostęp 2018-01-28].
  12. a b URUBKO I BIELECKI DOTARLI DO REVOL! RUSZAJĄ PO MACKIEWICZA. Przegląd Sportowy, 27 stycznia 2018. [dostęp 2018-01-28].
  13. Nanga Parbat – akcja ratunkowa trwa. Pierwszy sukces ekipy – Elisabeth odnaleziona [aktualizacja 22:50]. wspinanie.pl, 27 stycznia 2018. [dostęp 2018-01-28].
  14. Podjęcie akcji ratunkowej po Tomka Mackiewicza niemożliwe. wspinanie.pl, 28 stycznia 2018. [dostęp 2018-01-28].
  15. Nanga Parbat, Elisabeth Revol reached by Adam Bielecki and Denis Urubko. planetmountain.com, 27 stycznia 2018. [dostęp 2018-01-28]. (ang.).
  16. a b “Każdy wspinacz w podobnej sytuacji zrobiłby to samo co ja i Adam” – Denis Urubko o akcji ratunkowej [online] [dostęp 2018-01-31] (pol.).
  17. a b Ukazał się oficjalny raport z akcji ratunkowej na Nanga Parbat [online] [dostęp 2018-01-31] (pol.).
  18. Media na całym świecie pod wrażeniem akcji Polaków. sport.onet.pl, 28 stycznia 2018. [dostęp 2018-01-28].
  19. Przeżyć. Moja tragedia na Nanga Parbat, lubimyczytac.pl, ISBN 978-83-268-3047-1 [dostęp 2020-02-24].