Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego i Miejskiego

Szablon:Źródła Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego i Miejskiego w Gdańsku powstały w latach 1910-1920 jako Eisenbahn Hauptewerkstatt Danzig-Troyl (Główny Warsztat Kolejowy Gdańsk-Przeróbka), w skrócie: EHWDanzig-Troyl.

Zakłady wyposażono w największe na Pomorzu Gdańskim hale przemysłowe – np. hala napraw wagonów ma rozmiary 251×103 m, zaś napraw lokomotyw ~166×102 m.

Po zakończeniu I wojny światowej, na mocy artykułu nr 107 Traktatu Wersalskiego, w 1922 zakłady wraz z dawną Stocznią Cesarską w Gdańsku (Kaiserliche Werft) przekazano na 50 lat w bezpłatną dzierżawę nowo utworzonej międzynarodowej spółce International Shipbuilding & Engineering Co Ltd, używającej też nazwy Danziger Werft und Eisenwerkstatten AG z 20 % udziałem kapitału polskiego (reprezentowanym przez Bank Handlowy w Warszawie), 20 % Wolnego Miasta Gdańska (Danziger Privat AG), 30 % W. Brytanii (fabrykę wagonów Cravens Ltd.) i 30 % Francji (Gdańską Grupę Przemysłową Groupement Industriel pour Danzig).

W okresie II wojny światowej zakładami zarządzały Koleje Rzeszy (Deutsche Reichsbahn).

Po wyzwoleniu w 1945 zakłady nosiły nazwę Warsztatów Głównych Gdańsk-Trojan, Warsztatów Kolejowych PKP, od 1952 Zakładów Naprawczych Taboru Kolejowego. Był okres, że zakłady zatrudniały ponad 3000 pracowników.

Obecnie naprawy taboru odbywają się jedynie w jednej hali, zaś pozostała powierzchnię dzierżawi cały szereg firm m.in. producent jachtów.

Ciekawostki

• w 1958 wyprodukowano kilkadziesiąt autobusów dla PKS na podwoziu z silnikiem Leyland; karoserie z wyposażeniem pochodziły z taboru kolejowego.
• na bazie silników odrzutowych z samolotów MiG zakłady wykonały kilkadziesiąt pługów odśnieżnych.
• na potrzeby powstającej Szybkiej Kolei Miejskiej w Trójmieście m.in. ZNTK Gdańsk odbudowywały otrzymane w ramach odszkodowań wojennych spalone wagony berlińskiego S-bahn’u, dawne 800 voltowe jednostki EW-90, EW-91, EW-92.

Zobacz także

• Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego