Ołeksandriwka (osiedle typu miejskiego w obwodzie kirowohradzkim): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne merytoryczne |
szablon |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Miejscowość infobox |
|||
|nazwa = Aleksandrówka |
|||
|nazwa oryginalna = Олександрівка |
|||
|zdjęcie = |
|||
|opis zdjęcia = |
|||
|herb = Olexandrivka s.gif |
|||
|flaga = |
|||
|dopełniacz nazwy = |
|||
|państwo = UKR |
|||
|1. jednostka administracyjna = |
|||
|powierzchnia = |
|||
|wysokość = |
|||
|rok = 2010 |
|||
|liczba ludności = 10 050 |
|||
|gęstość zaludnienia = |
|||
|numer kierunkowy = 5242 |
|||
|kod pocztowy = |
|||
|tablice rejestracyjne = |
|||
|stopniN = 48 |minutN = 57 |sekundN = 11 |
|||
|stopniE = 32 |minutE = 15 |sekundE = 28 |
|||
|commons = |
|||
|www = http://www.olexandrivka.info |
|||
}} |
|||
'''Aleksandrówka''' - [[osiedle typu miejskiego]] nad [[Taśmina|Taśminą]] w [[obwód kirowohradzki|obwodzie kirowohradzkim]] [[Ukraina|Ukrainy]], siedziba władz rejonu ołeksandriwskiego. Status osiedla typu miejskiego posiada od [[1957]]. Liczy około 11 tysięcy mieszkańców. |
'''Aleksandrówka''' - [[osiedle typu miejskiego]] nad [[Taśmina|Taśminą]] w [[obwód kirowohradzki|obwodzie kirowohradzkim]] [[Ukraina|Ukrainy]], siedziba władz rejonu ołeksandriwskiego. Status osiedla typu miejskiego posiada od [[1957]]. Liczy około 11 tysięcy mieszkańców. |
||
== Historia == |
== Historia == |
||
W czasach I Rzeczpospolitej wchodziła w skład starostwa czehryńskiego. Po Rozbiorach Polski stała się własnością rządku rosyjskiego, jednak około 1830 roku jej właścicielem został Michał Grabowski (1804-1863), syn Antoniego i Teresy z Dworzańskich. Michał Grabowski razem z żoną Pauliną z Rościszewskich wybudował w Aleksandrówce neogotycki pałac z cylindryczną wieżą i tarasem. Pałac ten był jednym z ognisk polskiego życia kulturalnego na dalekich Kresach - odwiedzali go m.in. [[Bohdan Zaleski]], [[Seweryn Goszczyński]], [[Henryk Rzewuski]]. Po Michale majątek odziedziczył jego najmłodszy syn Lucjan Grabowski. |
W czasach I Rzeczpospolitej wchodziła w skład starostwa czehryńskiego. Po Rozbiorach Polski stała się własnością rządku rosyjskiego, jednak około 1830 roku jej właścicielem został Michał Grabowski (1804-1863), syn Antoniego i Teresy z Dworzańskich. Michał Grabowski razem z żoną Pauliną z Rościszewskich wybudował w Aleksandrówce neogotycki pałac z cylindryczną wieżą i tarasem. Pałac ten był jednym z ognisk polskiego życia kulturalnego na dalekich Kresach - odwiedzali go m.in. [[Bohdan Zaleski]], [[Seweryn Goszczyński]], [[Henryk Rzewuski]]. Po Michale majątek odziedziczył jego najmłodszy syn Lucjan Grabowski. Pod koniec XIX wieku 74% mieszkańców stanowili Żydzi. |
||
== Linki zewnętrzne == |
== Linki zewnętrzne == |
Wersja z 19:51, 21 kwi 2013
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Populacja (2010) • liczba ludności |
| ||||
Nr kierunkowy |
5242 | ||||
Kod pocztowy |
27300 | ||||
Położenie na mapie Ukrainy Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:town} | |||||
Strona internetowa |
Aleksandrówka - osiedle typu miejskiego nad Taśminą w obwodzie kirowohradzkim Ukrainy, siedziba władz rejonu ołeksandriwskiego. Status osiedla typu miejskiego posiada od 1957. Liczy około 11 tysięcy mieszkańców.
Historia
W czasach I Rzeczpospolitej wchodziła w skład starostwa czehryńskiego. Po Rozbiorach Polski stała się własnością rządku rosyjskiego, jednak około 1830 roku jej właścicielem został Michał Grabowski (1804-1863), syn Antoniego i Teresy z Dworzańskich. Michał Grabowski razem z żoną Pauliną z Rościszewskich wybudował w Aleksandrówce neogotycki pałac z cylindryczną wieżą i tarasem. Pałac ten był jednym z ognisk polskiego życia kulturalnego na dalekich Kresach - odwiedzali go m.in. Bohdan Zaleski, Seweryn Goszczyński, Henryk Rzewuski. Po Michale majątek odziedziczył jego najmłodszy syn Lucjan Grabowski. Pod koniec XIX wieku 74% mieszkańców stanowili Żydzi.
Linki zewnętrzne
- Aleksandrówka, pow. czehryński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 28 .