Powiat piltyński: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m GifTagger zamienia link do pliku z Courland_Governorate_COA.gif na Courland_Governorate_COA.png. Powód: Replacing GIF by exact PNG duplicate.. |
drobne merytoryczne |
||
Linia 93: | Linia 93: | ||
Powrócił do Rzeczypospolitej w 1717 i stanowił część województwa inflanckiego. |
Powrócił do Rzeczypospolitej w 1717 i stanowił część województwa inflanckiego. |
||
W wyniku [[III rozbiór Polski|III rozbioru]] zagarnięty przez Rosję. |
W wyniku [[III rozbiór Polski|III rozbioru]] zagarnięty przez Rosję w 1795 roku. |
||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
Wersja z 14:51, 27 lis 2015
Stolica | |
---|---|
Powierzchnia |
4500 |
Położenie na mapie świata ![]() Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|} |
Powiat piltyński (ziemia piltyńska łac. Districtus Regii Piltensis) – część Księstwa Zadźwińskiego, formalnie należał do województwa wendeńskiego, następnie inflanckiego, w rzeczywistości jednak posiadał znaczną autonomię.
Formalnie przyłączony do Rzeczypospolitej w 1562, jednak faktyczne wcielenie nastąpiło dopiero w 1583, po śmierci Magnusa Herzog von Holsteina.
Po szwedzkiej okupacji w latach 1600-1611 w wyniku wojny polsko szwedzkiej, 28 października 1611 Piltyń został formalnie przyłączony do Rzeczypospolitej na blisko dwa stulecia, jako stolica powiatu w województwie wendeńskim, od którego był oddzielony księstwem Kurlandii, lennem Rzeczypospolitej. Był to najbardziej na północ wysunięty powiat Rzeczypospolitej.
Godność starostów piltyńskich była związana z rodem von Maydell.
W okresie potopu szwedzkiego Rzeczpospolita oddała w 1656 powiat piltyński w zastaw rezydującym w Mitawie książętom Kurlandii z rodu Kettlerów. Starostą był w tym okresie m.in. Mikołaj Blumberk (1686).
Powrócił do Rzeczypospolitej w 1717 i stanowił część województwa inflanckiego.
W wyniku III rozbioru zagarnięty przez Rosję w 1795 roku.
Bibliografia
- powiat piltyński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 145 .
- http://www.rys.netarteria.pl/rozbiory.pdf