Przejdź do zawartości

Szymon Kawiecki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Konarski (dyskusja | edycje)
pierwszy
 
Konarski (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne
Linia 1: Linia 1:
Szymon Kawiecki vel Kawecki herbu [[Dołęga (herb szlachecki)|Dołęga]] (zm. ok. 1686), rotmistrz pancerny i oboźny wojskowy. Rotmistrzem jest już w 1652 roku, oboźnym od 1653 roku. W tym okresie walczył z Kozakami. Od grudnia 1655 roku bierze udział w [[Konfederacja tyszowiecka|Konfederacji tyszowieckiej]]. W 1656 roku wszedł ze swoją chorągwią w skład
'''Szymon Kawiecki''' vel '''Kawecki''' herbu [[Dołęga (herb szlachecki)|Dołęga]] (zm. ok. 1686), rotmistrz pancerny i oboźny wojskowy.
Rotmistrzem jest już w 1652 roku, oboźnym od 1653 roku. W tym okresie walczył z Kozakami. Od grudnia 1655 roku bierze udział w [[Konfederacja tyszowiecka|Konfederacji tyszowieckiej]]. W 1656 roku wszedł ze swoją chorągwią w skład dywizji Stefana Czarnieckiego i Lubomirskiego, walcząc w [[Bitwa pod Warką|bitwie pod Warką]] i w [[Bitwa pod Kleckiem|bitwie pod Kleckiem]]. W czasie [[Bitwa pod Kcynią|bitwy pod Kcynią]] poniósł poważne straty.


W 1660 roku wziął udział w kampanii i [[Bitwa pod Cudnowem|bitwie pod Cudnowem]]. Od 1663 roku jest chorążym [[Nowogródek Siewierski|Nowogródka Siewierskiego]]. Bierze udział w Wyprawie zadnieprzańskiej przeciwko Moskwie w 1663 r. W 1666 roku podczas [[Rokosz Lubomirskiego|rokoszu Lubomirskiego]] zachowuje wierność królowi Janowi Kazimierzowi. Jego chorągiew istnieje do [[1668]] roku.
dywizji Stefana Czarnieckiego i Lubomirskiego, walcząc w [[Bitwa pod Warką|bitwie pod Warką]] i w bitwie pod Kleckiem. W czasie bitwy pod Kcynią poniósł poważne straty.


Ma braci: Marcina, Szymona i Andrzeja (porucznika), o których wspomina [[Wespazjan Kochowski]], na którym zapewne oparł się Sienkiewicz w Trylogii<ref>http://biblioteka.kijowski.pl/sienkiewicz%20henryk/trylogia/w%B3adys%B3aw%20zawistowski%20kto%20jest%20kim%20w%20trylogii/k.pdf</ref>.
W 1660 roku wziął udział w kampanii i [[Bitwa pod Cudnowem|bitwie pod Cudnowem]]. Od 1663 roku jest chorążym Nowogródka Siewierskiego. Bierze udział w Wyprawie zadnieprzańskiej przeciwko Moskwie w 1663 r. W 1666 roku podczas [[Rokosz Lubomirskiego|rokoszu Lubomirskiego]] zachowuje wierność królowi Janowi Kazimierzowi. Jego chorągiew istnieje do [[1668]] roku.


{{Przypisy}}
Ma braci: Marcina, Szymona i Andrzeja (porucznika), o których wspomina [[Wespazjan Kochowski]], na którym zapewne oparł się Sienkiewicz w Trylogii.


<nowiki>{{DEFAULTSORT:Kawiecki, Szymon}}</nowiki>
{{DEFAULTSORT:Kawiecki, Szymon}}


<nowiki>[[Kategoria:Nieznana data urodzin]]</nowiki>
[[Kategoria:Nieznana data urodzin]]


<nowiki>[[Kategoria:Urzędnicy ziemscy I Rzeczypospolitej]]</nowiki>
[[Kategoria:Urzędnicy ziemscy I Rzeczypospolitej]]


<nowiki>[[Kategoria:Członkowie stanu rycerskiego I Rzeczypospolitej]]</nowiki>
[[Kategoria:Członkowie stanu rycerskiego I Rzeczypospolitej]]


<nowiki>[[Kategoria:Starostowie haliccy]]</nowiki>
[[Kategoria:Oboźni]]


<nowiki>[[Kategoria:Oboźni]]</nowiki>
[[Kategoria:Rotmistrzowie pancernych]]


<nowiki>[[Kategoria:Rotmistrzowie pancernych]]</nowiki>
[[Kategoria:Zmarli w 1686]]

<nowiki>[[Kategoria:Zmarli w 1686]]</nowiki>

Wersja z 11:48, 8 kwi 2016

Szymon Kawiecki vel Kawecki herbu Dołęga (zm. ok. 1686), rotmistrz pancerny i oboźny wojskowy. Rotmistrzem jest już w 1652 roku, oboźnym od 1653 roku. W tym okresie walczył z Kozakami. Od grudnia 1655 roku bierze udział w Konfederacji tyszowieckiej. W 1656 roku wszedł ze swoją chorągwią w skład dywizji Stefana Czarnieckiego i Lubomirskiego, walcząc w bitwie pod Warką i w bitwie pod Kleckiem. W czasie bitwy pod Kcynią poniósł poważne straty.

W 1660 roku wziął udział w kampanii i bitwie pod Cudnowem. Od 1663 roku jest chorążym Nowogródka Siewierskiego. Bierze udział w Wyprawie zadnieprzańskiej przeciwko Moskwie w 1663 r. W 1666 roku podczas rokoszu Lubomirskiego zachowuje wierność królowi Janowi Kazimierzowi. Jego chorągiew istnieje do 1668 roku.

Ma braci: Marcina, Szymona i Andrzeja (porucznika), o których wspomina Wespazjan Kochowski, na którym zapewne oparł się Sienkiewicz w Trylogii[1].