Bawarowie: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 11:48, 28 cze 2016

Bawarowie (inaczej Bajuwarowie) – jeden z ludów germańskich, zamieszkujący od V w. tereny dzisiejszej Bawarii, czyli obszary dawniejszych rzymskich prowincji Noricum i wschodniej Recji.

Wg jednej z teorii wcześniej byli znani jako Markomanowie i zamieszkiwali Kotlinę Czeską czyli Boiohaemum^[1]. Wg innej teorii do powstania Bawarów przyczyniło się kilka ludów zasiedlających od strony Czech obszar rzymskiej prowincji Recja II (Raetia Secunda), w tym podkreśla się rolę Turyngów i części Longobardów.

Władzę książęcą sprawowała dynastia Agilolfingów, która próbowała utrzymać niezależność wobec Franków, m.in. dzięki związkom z Longobardami. Zamierzenia te zakończyły się fiaskiem w 788 roku, gdy Tassilo III zmuszony był przekazać władzę Karolowi Wielkiemu. Rekompensatą za to była możliwość ekspansji osadniczej na wschód od Anizy (w związku z likwidacja państwa Awarów).

Po tym gdy w VIII wieku weszli w skład państwa Franków, później w wyniku traktatu w Verdun włączono ich do dziedziny Ludwika Niemieckiego, która rozciągała się ona mniej więcej między Łabą a Renem.

W roku 911 kraina Bajuwarów stała się jednym z pięciu księstw, na które podzieliło się to państwo – Bawarią (oprócz niej powstały jeszcze Saksonia, Szwabia, Frankonia i Lotaryngia).

Kultura materialna Bajuwarów nie odbiegała od innych ówczesnych ludów germańskich. Wyróżniało ich częste stosowanie krótkiego miecza (sax), a w stroju kobiecym zwłaszcza w wieku VII duże znaczenie miały ozdoby głowy, a w męskim okuć pasa z przedstawieniami twarzy ludzkiej (znane i u Alamanów).

Czołową postacią życia kulturalnego Bajuwarów w VIII w. jest Arbeo z Freising autor żywotów św. Korbiniana i św. Emmerama^[2].

Bibliografia

Brigitte Haas-Gebhard: Die Baiuvaren: Archäologie und Geschichte, Regensburg 2013, ISBN 3-7917-2482-7.
Wilhelm Störmer: Die Baiuwaren. C. H. Beck, München 2002, ISBN 3-406-47981-2.

Zobacz też

↑ Adam Ziółkowski: Historia Powszechna. Starożytność, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2010, s. 1030
↑ http://portalwiedzy.onet.pl/55049,,,,bawarowie,haslo.html

[1] Adam Ziółkowski: Historia Powszechna. Starożytność, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2010, s. 1030

[2] ttp://portalwiedzy.onet.pl/55049,,,,bawarowie,haslo.html

[1]

[2]

@@ Linia 2: / Linia 2: @@
 [[Plik:Baiuaria im Fränkischen Reich.svg|thumb|Bajuwarowie w VIII wieku w składzie państwa Franków]]
-Wg jednej z teorii wcześniej byli znani jako [[Markomanowie]] i zamieszkiwali [[Kotlina Czeska|Kotlinę Czeską]] czyli [[Czechy (kraina)|Boiohaemum]]<ref>Adam Ziółkowski: Historia Powszechna. Starożytność, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2010, s. 1030</ref>. Wg innej teorii do powstania Bawarów przyczyniło się kilka ludów zasiedlających od strony Czech obszar rzymskiej prowincji Recja II (Raetia Secunda), w tym podkreśla się rolę Turyngów i części Longobardów.
+Wg jednej z teorii wcześniej byli znani jako [[Markomanowie]] i zamieszkiwali [[Kotlina Czeska|Kotlinę Czeską]] czyli [[Czechy (kraina)|Boiohaemum]]<ref>Adam Ziółkowski: Historia Powszechna. Starożytność, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2010, s. 1030</ref>. Wg innej teorii do powstania Bawarów przyczyniło się kilka ludów zasiedlających od strony Czech obszar rzymskiej prowincji Recja II (Raetia Secunda), w tym podkreśla się rolę [[Turyngowie|Turyngów]] i części [[Longobardowie|Longobardów]].
-Władzę książęcą sprawowała dynastia Agilolfingów, która próbowała utrzymać niezależność wobec Franków, m.in. dzięki związkom z Longobardami. Zamierzenia te zakończyły się fiaskiem w 788 roku, gdy Tassilo III zmuszony był przekazać władzę Karolowi Wielkiemu. Rekompensatą za to była możliwość ekspansji osadniczej na wschód od Anizy (w związku z likwidacja państwa Awarów).
+Władzę książęcą sprawowała dynastia [[Agilolfingowie|Agilolfingów]], która próbowała utrzymać niezależność wobec Franków, m.in. dzięki związkom z Longobardami. Zamierzenia te zakończyły się fiaskiem w [[788]] roku, gdy [[Tassilo III]] zmuszony był przekazać władzę Karolowi Wielkiemu. Rekompensatą za to była możliwość ekspansji osadniczej na wschód od [[Aniza|Anizy]] (w związku z likwidacja państwa [[Awarowie|Awarów]]).
-Po tym gdy w [[VIII wiek]]u weszli w skład [[Państwo wschodniofrankijskie|państwa Franków]], później włączono ich do dziedziny [[Ludwik II Niemiecki|Ludwika Niemieckiego]] powstałej w wyniku [[traktat w Verdun|traktatu w Verdun]], która rozciągała się ona mniej więcej między [[Łaba|Łabą]] a [[Ren]]em.
+Po tym gdy w [[VIII wiek]]u weszli w skład [[Państwo wschodniofrankijskie|państwa Franków]], później w wyniku [[traktat w Verdun|traktatu w Verdun]] włączono ich do dziedziny [[Ludwik II Niemiecki|Ludwika Niemieckiego]], która rozciągała się ona mniej więcej między [[Łaba|Łabą]] a [[Ren]]em.
-W roku [[911]] ich kraina stała się jednym z pięciu księstw, na które podzieliło się to państwo – Bawarią (oprócz niej jeszcze [[Księstwo Saksonii|Saksonia]], [[Szwabia]], [[Frankonia]] i [[Lotaryngia]]).
+W roku [[911]] kraina Bajuwarów stała się jednym z pięciu księstw, na które podzieliło się to państwo – Bawarią (oprócz niej powstały jeszcze [[Księstwo Saksonii|Saksonia]], [[Szwabia]], [[Frankonia]] i [[Lotaryngia]]).
 Kultura materialna Bajuwarów nie odbiegała od innych ówczesnych ludów germańskich. Wyróżniało ich częste stosowanie krótkiego miecza (sax), a w stroju kobiecym zwłaszcza w wieku VII duże znaczenie miały ozdoby głowy, a w męskim okuć pasa z przedstawieniami twarzy ludzkiej (znane i u Alamanów).
 Czołową postacią życia kulturalnego Bajuwarów w VIII w. jest Arbeo z Freising autor żywotów św. Korbiniana i św. Emmerama<ref>http://portalwiedzy.onet.pl/55049,,,,bawarowie,haslo.html</ref>.