Timofiej Orendarenko: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m poprawa ujedn., drobne merytoryczne |
źródła/przypisy |
||
| Linia 7: | Linia 7: | ||
Niezadowoleni z jego postawy i umiejętności przywódczych (a właściwie umiejętności zaprowadzenia karności wśród kozactwa) Polacy doprowadzili do rychłego ([[1631]]) pozbawienia go tej godności. Na jego miejsce na funkcję tę wyniesiono [[Iwan Petrażycki-Kulaha|Iwana Petrażyckiego-Kulahę]]. Gdy i tego usunięto (i wkrótce potem zabito), a i następny po nim [[Andrij Didenko]] długo się funkcją nie nacieszył, Orendarenko powrócił do łask i ponownie został hetmanem ([[1632]]). |
Niezadowoleni z jego postawy i umiejętności przywódczych (a właściwie umiejętności zaprowadzenia karności wśród kozactwa) Polacy doprowadzili do rychłego ([[1631]]) pozbawienia go tej godności. Na jego miejsce na funkcję tę wyniesiono [[Iwan Petrażycki-Kulaha|Iwana Petrażyckiego-Kulahę]]. Gdy i tego usunięto (i wkrótce potem zabito), a i następny po nim [[Andrij Didenko]] długo się funkcją nie nacieszył, Orendarenko powrócił do łask i ponownie został hetmanem ([[1632]]). |
||
Podczas [[Wojna polsko-rosyjska 1632-1634|wojny smoleńskiej]] stanął po stronie polskiej i oddał jej istotne usługi, |
Podczas [[Wojna polsko-rosyjska 1632-1634|wojny smoleńskiej]] stanął po stronie polskiej i oddał jej istotne usługi, gdy wzmocnił armię królewską [[17 września]] 1633 roku przybywając do obozu królewskiego w sile 12 000 żołnierzy i 10 działek<ref>Dariusz Kupisz, Smoleńsk 1632-1634, s. 149</ref>. Wkrótce Kozacy osaczyli moskiewski obóz Szeina od południa i wzięli udział w [[Bitwa pod Smoleńskiem (1633-1634)|Bitwie pod Smoleńskiem]]. |
||
Dalsze jego losy są nieznane. |
Dalsze jego losy są nieznane. |
||
{{Przypisy}} |
|||
{{DEFAULTSORT:Orendarenko, Timofiej}} |
{{DEFAULTSORT:Orendarenko, Timofiej}} |
||
Wersja z 11:45, 10 paź 2016
 |
Ten artykuł od 2014-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Timofiej Michajłowicz Orendarenko (ukr. Тимофій Орендаренко; lata życia nieznane) - hetman kozaków rejestrowych w latach 1630-1631 i 1632-1633.
Wiadomo o nim w ogóle bardzo niewiele. Podczas powstania Fedorowicza został wybrany hetmanem, a Stanisław Koniecpolski wybór ten zatwierdził (1630). Zaproponowany przez niego tekst nowej ugody rejestrowej Sejm odrzucił.
Niezadowoleni z jego postawy i umiejętności przywódczych (a właściwie umiejętności zaprowadzenia karności wśród kozactwa) Polacy doprowadzili do rychłego (1631) pozbawienia go tej godności. Na jego miejsce na funkcję tę wyniesiono Iwana Petrażyckiego-Kulahę. Gdy i tego usunięto (i wkrótce potem zabito), a i następny po nim Andrij Didenko długo się funkcją nie nacieszył, Orendarenko powrócił do łask i ponownie został hetmanem (1632).
Podczas wojny smoleńskiej stanął po stronie polskiej i oddał jej istotne usługi, gdy wzmocnił armię królewską 17 września 1633 roku przybywając do obozu królewskiego w sile 12 000 żołnierzy i 10 działek[1]. Wkrótce Kozacy osaczyli moskiewski obóz Szeina od południa i wzięli udział w Bitwie pod Smoleńskiem.
Dalsze jego losy są nieznane.
- ↑ Dariusz Kupisz, Smoleńsk 1632-1634, s. 149