Skalowia: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne merytoryczne, źródła/przypisy |
drobne merytoryczne |
||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
Tak przedstawił to wydarzenie Piotr z Dusburga w Kronice ziemi Pruskiej, Toruń 2004.: |
Tak przedstawił to wydarzenie Piotr z Dusburga w Kronice ziemi Pruskiej, Toruń 2004.: |
||
{{cytat|( ... ) brat Teodoryk, wójt [[Sambia|Sambii]], z rozkazu mistrza poprowadził ze sobą wielu braci i tysiąc mężów, którzy byli doskonale wyszkoleni w zdobywaniu grodów, a udał się drogą wodną do ziemi Skalowów, która położona jest na obydwu brzegach Niemna. Następnie podszedł pod zamek położony w tym miejscu, gdzie znajduje się obecnie zamek Ragneta i zaczął go zdobywać [ ... ] Niektórzy przystawiali drabiny i starali się wejść na mury. Wówczas po drugiej stronie Skalowowie usiłowali stawić opór, ale wtedy łucznicy braci odparli ich gradem strzał. Przeto jedni z użyciem siły wchodzili do środka przez mury, drudzy przez bramę zamkową. I całą tę wielką liczbę niewiernych, która znajdowała się w zamku, a na którą nacierało bez ustanku wojsko braci, wycięli mieczem; kobiety i dzieci powiedli ze sobą razem z bardzo wielkim łupem różnych przedmiotów. Gdy tego dokonali, spalili zamek, jego przedzamcza oraz budynki, które znajdowały się w pobliżu ( ... ).}}W 1289 r. potwierdzony został podział ziem między mistrzów zakonu krzyżackiego i inflanckiego i wymieniono m.in. |
{{cytat|( ... ) brat Teodoryk, wójt [[Sambia|Sambii]], z rozkazu mistrza poprowadził ze sobą wielu braci i tysiąc mężów, którzy byli doskonale wyszkoleni w zdobywaniu grodów, a udał się drogą wodną do ziemi Skalowów, która położona jest na obydwu brzegach Niemna. Następnie podszedł pod zamek położony w tym miejscu, gdzie znajduje się obecnie zamek Ragneta i zaczął go zdobywać [ ... ] Niektórzy przystawiali drabiny i starali się wejść na mury. Wówczas po drugiej stronie Skalowowie usiłowali stawić opór, ale wtedy łucznicy braci odparli ich gradem strzał. Przeto jedni z użyciem siły wchodzili do środka przez mury, drudzy przez bramę zamkową. I całą tę wielką liczbę niewiernych, która znajdowała się w zamku, a na którą nacierało bez ustanku wojsko braci, wycięli mieczem; kobiety i dzieci powiedli ze sobą razem z bardzo wielkim łupem różnych przedmiotów. Gdy tego dokonali, spalili zamek, jego przedzamcza oraz budynki, które znajdowały się w pobliżu ( ... ).}}W 1289 r. potwierdzony został podział ziem między mistrzów zakonu krzyżackiego i inflanckiego i wymieniono m.in. ziemię Skalowia (''Schalwen''), [[Karsowia]] (''Karsowe''), [[Twery (kraina)|Twery]] (''Twerkiten'')<ref>http://bazhum.muzhp.pl/media//files/Komunikaty_Mazursko_Warminskie/Komunikaty_Mazursko_Warminskie-r2011-t4_(274)/Komunikaty_Mazursko_Warminskie-r2011-t4_(274)-s669-678/Komunikaty_Mazursko_Warminskie-r2011-t4_(274)-s669-678.pdf</ref>. Od tego czasu Skalowia wchodziła w skład komturstwa z centrum w Ragnecie. Od XVI wieku leżąca na terenie tzw. [[Litwa Mniejsza|Litwy Mniejszej]]. |
||
Obecnie Skalowia jest podzielona pomiędzy [[Republika Litewska|Republikę Litewską]] i [[Obwód kaliningradzki|Obwód kaliningradzki (Rosja)]]. |
Obecnie Skalowia jest podzielona pomiędzy [[Republika Litewska|Republikę Litewską]] i [[Obwód kaliningradzki|Obwód kaliningradzki (Rosja)]]. |
||
Wersja z 12:19, 25 sty 2018
Skalowia – kraina pruska, jej nazwa oznaczała prawdopodobnie jakieś określenie lasu. Znajdowała się po obu stronach dolnego biegu rzeki Niemen od ujścia Mitawy do Zalewu Kurońskiego. Skalowia została podbita przez Krzyżaków w 1277 roku po upadku głównego grodu Skalowów - późniejszej krzyżackiej Ragnety.
Tak przedstawił to wydarzenie Piotr z Dusburga w Kronice ziemi Pruskiej, Toruń 2004.:
( ... ) brat Teodoryk, wójt Sambii, z rozkazu mistrza poprowadził ze sobą wielu braci i tysiąc mężów, którzy byli doskonale wyszkoleni w zdobywaniu grodów, a udał się drogą wodną do ziemi Skalowów, która położona jest na obydwu brzegach Niemna. Następnie podszedł pod zamek położony w tym miejscu, gdzie znajduje się obecnie zamek Ragneta i zaczął go zdobywać [ ... ] Niektórzy przystawiali drabiny i starali się wejść na mury. Wówczas po drugiej stronie Skalowowie usiłowali stawić opór, ale wtedy łucznicy braci odparli ich gradem strzał. Przeto jedni z użyciem siły wchodzili do środka przez mury, drudzy przez bramę zamkową. I całą tę wielką liczbę niewiernych, która znajdowała się w zamku, a na którą nacierało bez ustanku wojsko braci, wycięli mieczem; kobiety i dzieci powiedli ze sobą razem z bardzo wielkim łupem różnych przedmiotów. Gdy tego dokonali, spalili zamek, jego przedzamcza oraz budynki, które znajdowały się w pobliżu ( ... ).
W 1289 r. potwierdzony został podział ziem między mistrzów zakonu krzyżackiego i inflanckiego i wymieniono m.in. ziemię Skalowia (Schalwen), Karsowia (Karsowe), Twery (Twerkiten)[1]. Od tego czasu Skalowia wchodziła w skład komturstwa z centrum w Ragnecie. Od XVI wieku leżąca na terenie tzw. Litwy Mniejszej.
Obecnie Skalowia jest podzielona pomiędzy Republikę Litewską i Obwód kaliningradzki (Rosja).